Το παρακάτω κείμενο μας το έστειλε ως σχόλιο η Αγγελική Β. αναφορικά με τις Φωτιές στον Υμηττό. Το δημοσιεύουμε:...Η περιοχή μας ξεχωρίζει από την υπόλοιπη στεριά και χώνεται σαν ακρωτήριο μέσα στο πέλαγος, τυχαίνει μάλιστα όλη η θάλασσα γύρω της να έχει μεγάλο βάθος. Επειδή όμως έγιναν πολλοί κατακλυσμοί στη διάρκεια των εννέα χιλιάδων ετών -τόσα πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα- το χώμα σ' αυτά τα χρόνια και εξαιτίας αυτών των γεγονότων απομακρυνόταν από τα υψώματα και δεν συγκεντρωνόταν πάνω στο έδαφος, όπως συμβαίνει σε άλλους τόπους, αλλά πάντοτε γλιστρούσε σε μεγάλες ποσότητες και εξαφανιζόταν στα βάθη της θάλασσας.
Έτσι όπως συμβαίνει στα μικρά νησιά, αυτό που έχει απομείνει, συγκρινόμενο με εκείνο που υπήρχε στο παρελθόν, μοιάζει με σκελετό άρρωστου κορμιού, αφού το χώμα όσο ήταν έυφορο και μαλακό, παρασύρθηκε μακριά κι απέμεινε μόνο ο ρηχός φλοιός της γης. Εκείνη όμως την παλαιά εποχή ο τόπος μας, επειδή διατηρούσε την ακεραιότητά του, αντί για βουνά και τους ψηλούς ξερότοπους είχε ψηλούς χωμάτινους λόφους, και αυτές οι πεδιάδες που σήμερα ονομάζονται φελέες ήταν γεμάτες εύφορο χώμα και τα βουνά είχαν πολλά δάση, από τα οποία ακόμα και σήμερα φαίνονται σημάδια. Υπάρχουν δηλαδή μερικά βουνά που παράγουν μόνο τροφή για μέλισσες, ενώ παλαιότερα είχαν τεράστια δέντρα από τα οποία έχουν γίνει οι στέγες πολλών κτιρίων που εξακολουθούν να είναι άθικτες μέχρι τις μέρες μας......
Πλάτων, Κριτίας 11b,111c
Εκδ. Κάκτος
Ήδη από τότε μόνο μέλι έδινε πια ο Υμηττός...Ε, σήμερα "δίνει" κεραίες λήψης - αναμετάδοσης
angelib
_______________________________
* Αριστερά, το έργο του Φρανσίσκο Γκόγια "Στη Φωτιά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου