Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα στη ζωγραφική & τη λογοτεχνία...

Καλά Χριστούγεννα & Ευχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος!

Ποτὲ ὁ κοσμοκαλόγηρος κυρ-Ἀλέξανδρος δὲν ἐξύπνησε τόσον χορτάτος, ὅσον ἐκείνην τὴν ἁγίαν ἡμέραν, ὁ νῆστις τοῦ Σαρανταημέρου καὶ ὁ νῆστις ὅλης της ζωῆς του! – ζωὴν νὰ ἔχει!...

Κώστας Βάρναλης


Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

Ὁ οὐρανὸς ἔβρεχε διαρκῶς λεπτὸν νερόχιονον, ὁ γραῖγος ἀδιάκοπος ἐφύσα καὶ ἦτο ψῦχος καὶ χειμὼν τὰς παραμονὰς τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους...

Ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος εἶχε νηστεύσει ἀνελλιπῶς ὁλόκληρον τὸ Σαρανταήμερον καὶ εἶχεν ἐξομολογηθεῖ τὰ κρίματά του (παπα-Δημήτρη τὸ χέρι σου φιλῶ!). Καὶ ἀφοῦ ἐγκαίρως παρέδωσε τὸ χριστουγεννιάτικον διήγημά του εἰς τὴν «Ἀκρόπολιν» καὶ διέθεσεν ὁλόκληρον τὴν γλίσχρον ἀντιμισθίαν του πρὸς πληρωμὴν τοῦ ἐνοικίου καὶ τῶν ὀλίγων χρεῶν του, γέρων ἤδη κεκμηκὼς ὑπὸ τῶν ἐτῶν καὶ τῆς νηστείας, ἀποφεύγων πάντοτε τὴν πολυάσχολον τύρβην, ἀλλὰ φιλακόλουθος πιστός, ἔψαλεν, ὡς συνήθως, μὲ τὴν βραχνὴν καὶ σπασμένην φωνήν του, πλήρη ὅμως ἐνθέου πάθους, ὡς δεξιὸς ψάλτης, εἰς τὸ παρεκκλήσιον τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου τὰς Μεγάλας Ὥρας, σχεδὸν ἀπὸ στήθους, καὶ ὅτε ἐπανῆλθεν εἰς τὸ πτωχικόν του δωμάτιον, δὲν εἶχεν ἀκόμη φέξει!

Ἤναψε τὸ κηρίον του καὶ τῇ βοηθείᾳ τοῦ κηρίου (καὶ τοῦ Κυρίου!) ἔβγαλε τὸ ὑπόδημά του τὸ ἀριστερόν, διότι τὸν ἠνώχλει ὁ κάλος, καὶ ἡμίκλιντος ἐπὶ τῆς πενιχρᾶς στρωμνῆς του, πολλὰ ῥεμβάζων καὶ οὐδὲν σκεπτόμενος, ἤκουε τὰς ὀρυγὰς τοῦ κραταιοῦ ἀνέμου καὶ τοὺς κρότους τῆς βροχῆς καὶ ἔβλεπε νοερῶς τὸν πορφυροῦν πόντον νὰ ῥήγνυται εἰς τοὺς σκληροὺς αἰχμηροὺς βράχους τοῦ νεφελοσκεποῦς καὶ χιονοστεφάνου Ἄθω.

Ἐκρύωνεν. Ἀλλὰ τὸ καφενεῖον τοῦ κυρ-Γιάννη τοῦ Ἀγκιστριώτη ἦτο κλειστόν. Ἀλλὰ καὶ ὀβολὸν δὲν εἶχε νὰ παραγγείλει:

- Πάτερ Ἀβραάμ, πέμψον Λάζαρον! (ἕνα ποτηράκι ῥακὴ ἢ ῥώμι).

Ἐκείνην τὴν χρονιὰν τὰ Χριστούγεννα ἔπεσαν Παρασκευήν. Τόσον τὸ καλύτερον. Θὰ νηστεύσει καὶ πάλιν, ὡς τὸ εἶχε τάμα νὰ νηστεύει διὰ βίου κάθε Παρασκευὴν διὰ νὰ ἐξαγνισθεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ μέγα κρῖμα τῆς νεότητός του, ποὺ εἶδε τυχαίως ἀπὸ τὴν κλειδαρότρυπαν τὴν νεαράν του ἐξαδέλφην νὰ γδύνεται.

Ἔκαμε τὸν σταυρόν του κι ἐσκεπάσθη μὲ τὴν διάτρητον βατανίαν του, ὅπως ἦτο ντυμένος καὶ μὲ τὰ ὑποδήματα – πλὴν τοῦ ἀριστεροῦ.

Καὶ τότε εὑρέθη εἰς τὴν προσφιλήν του νῆσον τῶν παιδικῶν του χρόνων μὲ τὰ ῥόδιν᾿ ἀκρογιάλια, τὰς ἁλκυονίδας ἡμέρας, τὰς χλοϊζούσας πλαγιάς, μὲ τὰ κρίταμα, τὴν κάππαριν καὶ τὰς ἁρμυρήθρας τῶν παραθαλασσίων βράχων καὶ μὲ τοὺς ἁπλοὺς παλαιοὺς ἀνθρώπους, θαλασσοδαρμένους ἢ ναυαγούς, ζωντανοὺς καὶ κεκοιμημένους.

Καὶ ἦλθεν ὁ Χριστὸς μὲ τὸ τεθλιμμένον πρόσωπον, ἡ Παναγία ἡ Γλυκοφιλοῦσα μὲ τὸ λευκὸν καὶ ἔνθεον Βρέφος της, ὁ Ἅγιος Στυλιανός, ὁ φίλος καὶ φρουρὸς τῶν νηπίων, ἡ Ἁγία Βαρβάρα καὶ ἡ Ἁγία Κυριακὴ μὲ τοὺς σταυροὺς καὶ τοὺς κλάδους τῶν φοινίκων εἰς τὰς χεῖρας, ὁ ὅσιος Ἀντώνιος καὶ Εὐθύμιος καὶ Σάββας μὲ τὰς γενειάδας καὶ τὰ κομβοσχοίνια των· καὶ ἦλθε καὶ ὁ ὅσιος Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοψ, «ἄνθρωπος τὴν ὄψιν καὶ θεὸς τὴν καρδίαν», ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Φαρμακολύτρια κρατοῦσα εἰς τὰς χεῖρας τὸ μικρόν της ληκύθιον, τὸ περιέχον τὰ λυτήρια ὅλων τῶν μαγγανειῶν καὶ ἐπῳδῶν, ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος, ἡ Ἁγία Μαρίνα καὶ εἶτα ὁ Ἅγιος Γεώργιος καὶ ὁ Ἅγιος Δημήτριος μὲ τὰ χαντζάριά των, μὲ τὰς ἀσπίδας καὶ τοὺς θώρακάς των – ὁλόκληρον τὸ Τέμπλον τοῦ παρεκκλησίου τῆς Παναγίας τῆς Γλυκοφιλούσης ἐκεῖ ἐπάνω εἰς τὸν βράχον τὸν μαστιζόμενον ἀπὸ θυέλλας καὶ λαίλαπας καὶ λικνιζόμενον ἀπὸ τὸ πολυτάραχον καὶ πολυρροιβδον κῦμα...

Φέγγος ἐαρινὸν καὶ θαλπωρὴ διεχύθησαν ἐντὸς τοῦ ὑγροῦ δωματίου καὶ ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος λησμονήσας τὸν κάλον του ἀνεσηκώθη νὰ φορέσει καὶ τὸ ἀριστερόν του ὑπόδημα διὰ ν᾿ ἀσπασθεῖ εὐλαβῶς τοὺς πόδας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν ἁγίων.

Ἀλλ᾿ ἡ ὀπτασία ἐξηφανίσθη καὶ ἰδοὺ εὑρέθη εἰς τὸν Ἅη-Γιάννην τὸν Κρυφόν, ποὺ ἐγιάτρευε τοὺς κρυφοὺς πόνους κι ἐδέχετο τὴν ἐξαγόρευσιν τῶν κρυφῶν ἁμαρτιῶν. Πλῆθος πιστῶν εἶχεν ἀνέλθει ἀπὸ τὴν πολίχνην, ζωντανοὶ καὶ συγχωρεμένοι, νὰ παρακολουθήσουν τὴν Λειτουργίαν, τὴν ὁποία ἐτέλει ὁ παπα-Μπεφάνης βοηθούμενος ἀπὸ τὸν μπάρμπ᾿ Ἀναγνώστην τὸν Παρθένην.

Κατὰ περίεργον ἀντινομίαν τῶν στοιχείων, ἦτο καλοκαῖρι κι ἡ Λειτουργία εἶχε τελειώσει καὶ ἦτον δὲν ἦτον τρίτη πρωϊνή, ὅτε ἡ ἀμφιλύκη ἤρχισε νὰ ῥοδίζει εἰς τὸν ἀντικρυνὸν ζυγὸν τοῦ βουνοῦ.

Ὅλοι γείτονες, λάλοι καὶ φωνασκοί, ἐκάθηντο κατὰ γὴς πέριξ ἐστρωμένης καθαρᾶς ὀθόνης. Τέσσερ᾿ ἀρνιά, τρία πρόβατα, δύο κατσίκια, ἀστακοουρές, κεφαλόπουλα καπνιστὰ τῆς λίμνης, αὐγοτάραχον καὶ ἐγχέλεις ἁλατισμένοι, πίττες, κουραμπιέδες, μπακλαβάδες, πορτοκάλια καὶ μῆλα – ὅλα τὰ καλούδια, προϊόντα της μικρῆς καὶ ὡραίας νήσου, περιέμενον τοὺς συνδαιτυμόνας.

– Καλῶς ὥρισες κυρ-Ἀλέξαντρε, κάτσε κ᾿ ἡ ἀφεντιά σου, τοῦ εἶπεν ἡ θεία ἡ Ἀμέρσα.

Ἀλλὰ τί βλέπει γύρω του; Ὅλους τοὺς ἥρωας καὶ τὰς ἡρωίδας τῶν Χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του. Ἐκεῖ ἦτον ἡ θεία-Ἀχτίτσα, φοροῦσα καινουργῆ μανδήλαν καὶ νέα πέδιλα, ἐπιδεικνύουσα μετ᾿ εὐγνωμοσύνης τὸ συνάλλαγμα τῶν δέκα λιρῶν, τὸ ὁποῖον μόλις ἔλαβε ἀπὸ τὸν ξενητευμένον εἰς τὴν Ἀμερικὴν υἱόν της. Δίπλα της ἐκάθητο κι ὁ Γιάννης ὁ Παλούκας, ὁ προσποιηθεὶς τὸν Καλλικάντζαρον τὴν Παραμονὴν τῶν Χριστουγέννων καὶ ληστεύσας τὸν Ἀγγελῆν, τὸν Νάσον, τὸν Τάσον - ὅλα τὰ παιδία τὰ ὁποῖα κατήρχοντο ἀπὸ τὴν Ἐπάνω ἐνορίαν, ἀφοῦ εἶχαν ψάλει τὰ Κάλανδα. Ἐσηκώθη καὶ παρέδωσεν εἰς τὸν κυρ-Ἀλέξανδρον τὰς κλεμμένας πεντάρας -δὲν εἶχε πῶς νὰ μεθύσῃ καὶ ἑορτάσῃ τὰ Χριστούγεννα ἐκείνην τὴν χρονιὰν (συχωρεμένος ἂς εἶναι!).

Ἰδοὺ κι ὁ Μπαρμπ᾿ Ἀλέξης, ὁ Καλοσκαιρῆς, ποὺ δὲν εἶχεν ἀνάγκην τοῦ πορθμείου τοῦ Χάροντος διὰ νὰ πηδήσει εἰς τὸν ἄλλον κόσμον· εἶχε τὸ ἰδικόν του, ὑπόσαθρον πλοιάριον, αὐτόχρημα σκυλοπνίχτην. Μαζί του ἦτον κι ὁ σύντροφός του ὁ Γιάννης ὁ Πανταρώτας ὁ ναυτολογημένος ὡς Ἰωαννίδης καὶ διατελῶν ἐν διαρκεῖ ἀπουσίᾳ κατὰ τὰς ὥρας τῆς ἐργασίας.

– Νὰ φροντίσῃς, τοῦ εἶπεν ὁ Πανταρώτας, νὰ πάρω τὴν σύνταξή μου!

Καὶ λησμονῶν τὴν ἱερότητα τῆς στιγμῆς ἐμούντζωσε τὸ κενὸν συνοδεύων τὴν ἄσεμνον χειρονομίαν μὲ τὴν ἀσεμνοτέραν βλασφημίαν:

– Ὅρσε, κουβέρνο!

Ἐκεῖ ἦτον κι ὁ Μπαρμπα-Διόμας, εὐτυχὴς διότι ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὸ ναυάγιον καὶ ἐρρόφησεν ἀπνευστὶ ἐπὶ τοῦ διασώσαντος αὐτὸν τρεχαντηρίου ὁλόκληρον φιάλην πλήρη ἡδυγεύστου μαύρου οἴνου διὰ νὰ συνέλθει – ὢ πενιχρά, ἀλλ᾿ ὑπερτάτη εὐτυχία τοῦ πτωχοῦ!

Ἀλλ᾿ ἰδοὺ ἔτρεξε νὰ τοῦ σφίξη τὴν χεῖρα καὶ ὁ βοσκὸς ὁ Στάθ᾿ς τοῦ Μπόζα, τοῦ ὁποίου δύο αἶγες εἶχον βραχωθῆ εἰς τὸν κρημνὸν ὑπεράνω της ἀβύσσου, ὅπου ἔχαινεν ὁ πόντος καὶ ἦτο ἀδύνατον νὰ σωθοῦν, ἂν δὲν τὸν κατεβίβαζαν διὰ σχοινίου εἰς τὸν βράχον μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς του.

– Τὴν Ψαρὴ τὴν ἔχω τάξει ἀσημένια στὴν Παναγιά. Τὴ Στέρφα (τὴν ἄλλην αἶγα) θὰ τὴν σφάξω γιὰ σένα, νὰ τὴν φᾶμε.

Καὶ ἡ Ἀσημίνα τοῦ μαστρο-Στεφανῆ τοῦ βαρελᾶ, μὲ τὰς τέσσαρας κακοτυχισμένας θυγατέρας, τὴ Ῥοδαυγή, τὴν Ἑλένη, τὴ Μαργαρὼ καὶ τὴν Ἀφέντρα, ἡ Ἀσημίνα, ποὺ τὴν μίαν ἡμέραν ἑώρτασε τοὺς γάμους τῆς Ἀφέντρας μὲ τὸν Γρηγόρη τῆς Μονεβασᾶς καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν ἐπένθησεν τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ της τοῦ Θανάση.

Τέλος, ὤ! τῆς ἐκπλήξεως, ἐνεφανίσθη καὶ ὁ ἕτερος ἐαυτός του, ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδημούλης, ὁ πτωχαλαζών, ὁ ἀσχολούμενος εἰς ἔργα μὴ κοινῶς παραδεδεγμένης χρησιμότητος!

Ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος ἠσθάνθη τύψεις, ὅτι ἔπλασεν ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ τόσον δυστυχεῖς καὶ ταπεινοὺς ἢ τόσον ἁμαρτωλοὺς (οὐδεὶς ἀναμάρτητος!) καὶ τὸν ἑαυτόν του τόσον ἐπηρμένον!...

Ἀλλὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην τὸν διέκοψεν ἡ ὀκταόκαδος τσότρα, ἡ περιφερομένη ἀπὸ χειρὸς εἰς χεῖρα. Δὲν ἐπρόλαβε νὰ τὴν ἐναγκαλισθῇ καὶ ἤχησαν τὰ λαλούμενα (βιολιτζῆδες ντόπιοι καὶ τουρκόγυφτοι μὲ κλαρινέτα) καὶ ... ἐξύπνησεν.

Ποτὲ ὁ κοσμοκαλόγηρος κυρ-Ἀλέξανδρος δὲν ἐξύπνησε τόσον χορτάτος, ὅσον ἐκείνην τὴν ἁγίαν ἡμέραν, ὁ νῆστις τοῦ Σαρανταημέρου καὶ ὁ νῆστις ὅλης της ζωῆς του! – ζωὴν νὰ ἔχει!

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Θέλουμε πίσω την Αθήνα που λεηλατήσατε...

Εμείς επιμένουμε στη ζωή και στις εικόνες της παλιάς (όχι και τόσο) Αθήνας που κάποτε γνωρίσαμε, έδω γεννηθήκαμε άλλωστε...

Αυτήν την Αθήνα θέλουμε πίσω!

Εικόνες στο κέντρο για γέλια & για κλάματα
του Κώστα Μπετινάκη
Ηλεκτρονική εφημερίδα ΣΤΥΞ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον πρωθυπουργό, τον υπουργό Οικονομίας, τον υπουργό προστασίας του Πολίτη, καλωσορίζουμε και τον φίλο των μεταναστών νέο δήμαρχο που ψήφισαν οι Αθηναίοι του εμπορικού κέντρου και της πλατείας του Αγίου Παντελεήμονα. Και μη χειρότερα.

Παρασκευή απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας.

Εικόνα πρώτη: Στην έξοδο του Μετρό στην Ακαδημία, δεν μπορείς να βγεις καλά-καλά και πέφτεις επάνω στο απλωμένο «εμπόρευμα» δεκάδων μεταναστών, στο πεζοδρόμιο.

Εικόνα δεύτερη: Μπροστά στο προαύλιο χώρο του Πανεπιστήμιου. Μια αυτοσχέδια παράγκα από νάυλον και μπροστά της να είναι κρεμασμένο ένα τεράστιο πανό: «ΑΣΥΛΟ και στέγη στους Μετανάστες».

Εικόνα Τρίτη. Η μάλλον επαναλαμβανόμενη κινηματογραφική ταινία κάτι σα λούπα: Σάββατο μεσημεράκι, στην πλατεία Καπνικαρεάς, δεκάδες μετανάστες έχουν απλώσει στον πεζόδρομο κυκλικά το εμπόρευμά τους, πάνω σε λινάτσες. Οι θαμώνες των γύρω καφέ, παρακολουθούν κάθε τόσο –θα έγινε και δέκα-δεκαπέντε φορές μέσα σε κανα-δυό ώρες που βρέθηκα κι εγώ εκεί- ένα κωμικοτραγικό σκετς τους παράλογου της εποχής μας:

Ένα από τα περάσματα του μαύρου καραβανιού Ξαφνικά οι δεκάδες μετανάστες μαζεύουν την πραμάτια τους φορτώνουν τις λινάτσες σα μπόγο στον ώμο και φεύγουν διασχίζοντας σα καραβάνι την Καπνικαρέας προς την Μητροπόλεως. Με κανονικό βήμα και στρίβουν προς Μοναστηράκι. Μετά από δύο λεπτά, στρίβει από την Ερμού, με κανονικό βήμα περίπολο της ΕΛΑΣ. Δύο λεβέντες και δύο κοπελιές με αυστηρό ύφος. Φτάνουν ως τη γωνία Μητροπόλεως κάθονται μερικά λεπτά εκεί και μετά επιστρέφουν παίρνοντας την αντίστροφη διαδρομή. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν έχουν καλά-καλά απομακρυνθεί 50 μέτρα στην Ερμού με κατεύθυνση προς το Σύνταγμα, και οι λινάτσες των μεταναστών έχουν απλωθεί πάλι στην πλατεία Καπνικαρέας. Μετά από δέκα λεπτά, στην Καπνικαρέας εμφανίζεται πάλι το καραβάνι των μεταναστών με βιαστικό βήμα, και στρίβει πάλι προς το Μοναστηράκι. Ακολουθεί, το περίπολο της ΕΛΑΣ. Ξανά και ξανά το ίδιο.
Αν η περιγραφή γινόταν σε μία αράδα, θα έβαζα ομοιωματικά για τουλάχιστον δεκαπέντε αράδες. Τόσες φορές τουλάχιστον επαναλήφθηκε το ίδιο περιστατικό. Οι τουρίστες που περνούσαν έπαιρναν βίντεο. Οι θαμώνες στα τραπεζάκια των καφέ παρακολουθούσαν το θέαμα.
Μια συνηθισμένη ιστορία πια. Που κανέναν δεν φαίνεται να ενδιαφέρει.
Μόνο ίσως τους εναπομείναντες καταστηματάρχες, που βλέπουν μπροστά στις βιτρίνες τους να απλώνονται εμπορεύματα παρόμοια μ’ εκείνα που εκείνοι για να πουλήσουν πληρώνουν νοίκι, ΦΠΑ, υπαλλήλους…
κόνες που κάθε άλλο παρά μας κολακεύουν. Εντυπώσεις που κάθε άλλο παρά κολακεύουν την αστυνομία. Μια κατάσταση που έχει προκαλέσει αγανάκτηση στους μαγαζάτορες των κεντρικών δρόμων της Αθήνας.

Ρώτησα φίλο μου τελωνιακό πως περνούν αυτά τα εμπορεύματα-μαϊμούδες στη χώρα και πήρα την αποστομωτική απάντηση. Μας τα στέλνουν μέσω Αμβούργου. Περνούν κανονικά μέσα σε εμπορευματοκιβώτια που έχουν «ελεγχθεί» σε γερμανικά ή ιταλικά τελωνεία… Για να μην πιστεύουμε πως οι τελωνιακοί του εξωτερικού δεν λαδώνονται. ‘Η το γερμανικό δημόσιο δεν γνωρίζει τι συμβαίνει….

Μας στέλνουν τους λαθρομετανάστες μέσω Τουρκίας, και λαθραία εμπορεύματα μέσω Ευρωπαϊκή Ένωσης και εμείς πληρώνουμε τα δάνεια στην τρόϊκα, από το υστέρημά μας…

Ευτυχώς που ο Χαρδαβέλας βρήκε πετρέλα ια, και έδωσε την ευκαιρία στον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό να μας καθησυχάσει ότι
# όταν με το καλό συσταθεί η επιτροπή που θα εξετάσει το ζήτημα,
# όταν οριστεί η Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη (που χρόνια τώρα μας παρακαλάνε από την Κύπρο)
# όταν με το καλό βρεθεί η εταιρία που θα κερδίσει δις από τα ελληνικά υποθαλάσσια κοιτάσματα,
# όταν γίνουμε Αμπού Ντάμπι, ΔΕΝ θα τα μοιραστούμε με τους Τούρκους.

Αισθάνθηκα μονοφαγάς, αλλά πλούσιος.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Εκδήλωση για τη Θράκη

omiliathraki3c.jpg
Ημερομηνία:
29/11/2010 19:00 - 21:00
Τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 19:00 στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα «Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».
Ομιλητές:

Κώστας Καραϊσκος, εκδότης Αντιφωνητή
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας - εκδότης
Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα
και Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής

Συντονιστής:

Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος, Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Μέλι & κανέλλα: υγεία & ομορφιά..!

Για να μην πέφτουμε πάντα στα δυσάρεστα...

Για καλύτερη καθημερινότητα…

Ανανέωση, υγεία, ευεξία, ομορφιά…

Κι επειδή η ομορφιά ταιριάζει στις γυναίκες – μια ωραία κυρία από τον ζωγράφο…


Γιάννης Σταύρου, Γυναίκα με καπέλο, λάδι σε καμβά

Οι συμβουλές μας έρχονται από τη Λιάνα Μ.: Ιδιαίτερα χρήσιμες για όλες τις ηλικίες των -αντα…

ΜΕΛΙ & ΚΑΝΕΛΛΑ – ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ!

ΚΑΡΔΙΑΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ:
Κάνετε ένα μείγμα από μέλι και κανέλα σε ψωμί, και να την τρώτε τακτικά για πρόγευμα. Μειώνει τη χοληστερόλη στις αρτηρίες και σώζει τον ασθενή από καρδιακές παθήσεις.

Το μέλι και η κανέλα αναζωογονούν τις αρτηρίες και τις φλέβες.

ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ:
Οι ασθενείς με αρθρίτιδα μπορούν να παίρνουν καθημερινά, πρωί και βράδυ, σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό δύο κουταλιές μέλι και ένα κουταλάκι του γλυκού σκόνη κανέλας.

Εάν λαμβάνεται τακτικά ακόμη και η χρόνια αρθρίτιδα μπορεί να θεραπευτεί.

Διαπιστώθηκε ότι μέσα σε μία εβδομάδα οι 73 ασθενείς από τους 200 ανακουφίσθηκαν από τον πόνο, παίρνοντας πριν από το πρόγευμα ένα μείγμα από μια κουταλιά μέλι και μισή κουταλιά του γλυκού κανέλα. Και μέσα σε ένα μήνα όλοι οι ασθενείς μπορούσαν να περπατήσουν ή να κινηθούν χωρίς πόνο.

ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΚΥΣΤΩΝ:
Πάρτε δύο κουταλιές της σούπας σκόνη κανέλας και ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι σε ένα ποτήρι χλιαρό ποτό. Καταστρέφει τα μικρόβια στην κύστη.

ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ:
Δύο κουταλιές της σούπας μέλι και τρία κουταλάκια του γλυκού κανέλα αναμεμειγμένα σε 16 ουγκιές τσαγιού, που δόθηκαν σε ασθενή, μείωσαν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα κατά 10 τοις εκατό μέσα σε δύο ώρες. Εάν λαμβάνεται τρεις φορές ημερησίως, οποιαδήποτε χρόνια χοληστερόλη θεραπεύεται. Το καθαρό μέλι που λαμβάνεται καθημερινά με την τροφή ρίχνει τα επίπεδά της.

ΣΤΟΜΑΧΙ:

Το μέλι με την κανέλα θεραπεύει τον πόνο στο στομάχι όπως επίσης τα διάφορα έλκη από τη ρίζα. Επίσης ανακουφίζει από τα αέρια του στομάχου.

ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ:
Η καθημερινή χρήση μελιού και κανέλας ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει το σώμα από τα βακτηρίδια και τις προερχόμενες από ιό επιθέσεις.

Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι το μέλι έχει διάφορες βιταμίνες και σίδηρο σε μεγάλα ποσά.
ΔΥΣΠΕΨΙΑ:
Σκόνη κανέλας που ψεκάζεται σε δύο κουταλιές της σούπας μέλι, εάν ληφθούν προ φαγητού, ανακουφίζουν από την οξύτητα και βοηθούν στην χώνεψη και αφομοίωση και του πιο βεβαρημένου γεύματος.

ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ – ΓΡΙΠΗ:
Το μέλι περιέχει ένα φυσικό “συστατικό” που σκοτώνει τα μικρόβια της γρίπης και σώζει τον ασθενή.

Εκείνοι που πάσχουν από τα κοινά ή χρόνια κρυολογήματα να λαμβάνουν μια κουταλιά της σούπας χλιαρό μέλι με 1/4 σκόνη κανέλας, καθημερινά για τρεις μέρες.

ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ:
Τσάι με μέλι και κανέλα, όταν λαμβάνεται τακτικά, καθυστερεί τα γηρατειά. Βράστε τέσσερα κουτάλια μέλι, ένα κουτάλι σκόνη κανέλας σε τρία φλιτζάνια νερό, όπως το τσάι. Πιείτε 1/4 του φλιτζανιού, τρεις έως τέσσερις φορές ημερησίως.

Κρατά το δέρμα φρέσκο και μαλακό, καθυστερεί τα γηρατειά και αυξάνεται η διάρκεια ζωής.

ΣΠΥΡΑΚΙΑ:
Κάνετε μια πάστα από τρία κουτάλια σούπας μέλι και ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα. Εφαρμόστε αυτήν την πάστα στα σπυράκια πριν από τον ύπνο και αφαιρείτε το πρωί με ζεστό νερό. Εάν γίνεται καθημερινά για δύο εβδομάδες, αφαιρεί τα σπυράκια από τη ρίζα.

ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ:
Εφαρμογή μείγματος μελιού και κανέλας σε ίσα μέρη,

θεραπεύει το έκζεμα και όλους τους τύπους μολύνσεων του δέρματος.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ:
Καθημερινά το πρωί μισή ώρα πριν από το πρόγευμα με άδειο στομάχι, καθώς και το βράδυ πριν από τον ύπνο, πίνετε μέλι και κανέλα βρασμένα σε ένα φλιτζάνι νερό.

Εάν λαμβάνεται τακτικά, μειώνει το βάρος ακόμη και του πιο παχύσαρκου προσώπου. Επίσης, η κατανάλωση αυτού του μίγματος τακτικά, δεν επιτρέπει στο λίπος να συσσωρευτεί στο σώμα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ:
Η πρόσφατη έρευνα στην Ιαπωνία και την Αυστραλία έχει αποκαλύψει ότι ο προχωρημένος καρκίνος του στομαχιού και στα κόκαλα έχει θεραπευτεί επιτυχώς. Οι ασθενείς που πάσχουν από αυτά τα είδη καρκίνου πρέπει καθημερινά να παίρνουν ένα κουτάλι σούπας μέλι με ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα για έναν μήνα, τρεις φορές ημερησίως.

ΚΟΥΡΑΣΗ:
Όσοι καταναλώνουν μέλι και κανέλα σε ίσα μέρη, έχουν ταχεία αντίληψη, είναι ζωηροί και ευέλικτοι. Μισή κουταλιά της σούπας μέλι, διαλυμένο σε ένα ποτήρι νερό, με κανέλα, κατά 3 στο μεσημέρι, όταν αρχίζει να μειώνεται η ζωτικότητα του σώματος. Εάν λαμβάνεται καθημερινά, την αυξάνει μέσα σε μία εβδομάδα.


ΚΑΚΗ ΑΝΑΠΝΟΗ:

Το πρώτο πράγμα το πρωί μια γαργάρα με ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι και κανέλα, αναμεμειγμένα σε ζεστό νερό. Κρατά την αναπνοή φρέσκια και καθόλη τη διάρκεια της ημέρας

ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΚΟΗΣ:
Καθημερινά πρωί και βράδυ μέλι και κανέλα σε ίσα μέρη αποκαθιστούν την ακοή .

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Η λεηλασία του ελληνικού χώρου...

Η διάλυση και η λεηλασία της χώρας μας δεν οφείλεται μόνο στην οικονομική κρίση...

Μας το έστειλε ο φίλος Γιώργος Λ.

Γκετοποίηση συνοικιών της Αθήνας και τα επακόλουθα

Κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιβεβλημένη ἀπὸ τοὺς λίγους χειριστὲς τῆς δημόσιας ἐπικοινωνίας φοβέρα τῆς κατηγορίας γιὰ ρατσισμό, οἱ Ἕλληνες διστάζουμε ἀκόμα νὰ παραδεχθοῦμε αὐτὸ ποὺ ἡ καγγελάριος τῆς Γερμανίας δήλωσε ξεκάθαρα (ἀλλὰ καὶ ἡ Γερμανικὴ κοινωνία πιστεύει πλέον ἀνοιχτά: http://www.economist.com/node/17469563?story_id=17469563 , ἄρθρο τοῦ Economist τῆς περασμένης ἑβδομάδας), ὅτι δηλαδὴ ἔχει ἀποτύχει τὸ μοντέλο τῆς πολυπολιτισμικότητας. Οἱ θιασώτες τῆς πολυπολιτισμικότητας λοιπὸν ἂς μᾶς ἐξηγήσουν γιατί οἱ κατακλυζόμενες ἀπὸ μετανάστες περιοχὲς συνεχῶς ἐγκαταλείπονται καὶ ὑποβαθμίζονται, ἀφοῦ εἶναι τόσο καλὴ καὶ φυσιολογικὴ ἡ "συγκατοίκηση".

Ἡ λαίλαπα, μὲ τοὺς ἀμείλικτους τωρινοὺς ἀριθμούς, τῆς εἰσβολῆς ὁμάδων ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἀφρικὴ στὴν Εὐρώπη καὶ στὴ θύρα της, τὴν Ἑλλάδα, ὅπου λιμνάζει τὸ μεγαλύτερο ποσοστό τους σήμερα ἐξ αἰτίας τῆς κυβερνητικῆς ἀδιαφορίας, εἶναι γεγονὸς ποὺ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ ὡραιοποιηθεῖ μὲ τὰ συνήθη εὐχολόγια περὶ ἀνάγκης γιὰ ἀνεκτικότητα καὶ συνύπαρξη. Ἡ προβληματικὴ παρουσία κυρίως τῶν Μουσουλμανικῶν κοινοτήτων σὲ πόλεις τῆς Δύσης ὅπου ὑποτίθεται ὅτι ἡ συνύπαρξη εἶχε ἐπιτευχθεῖ πρὸ πολλοῦ μαρτυροῦν πὼς ἡ κουλτούρα τους καὶ ἡ γενικότερη κοσμοαντίληψη ποὺ δομεῖται στὸ θρησκευτικό τους ὑπόβαθρο καὶ ποὺ τοὺς ἀντιπαραθέτει στοὺς ἀπίστους (the "infidels") ὄχι μόνο καθιστᾶ ἀδύνατη τὴν ἀφομοίωση ἀλλὰ καὶ μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ ἀποτρεπτικὴ γιὰ τὴν ἴδια τὴν ἁρμονικὴ συμβίωσή τους μὲ τοὺς κατοίκους μιᾶς Δυτικῆς κοινωνίας.

Σύμφωνα μὲ τὸ ἀναφερθὲν ἄρθρο τὸ ἕνα τέταρτο τῶν Μουσουλμάνων μεταναστῶν ἐφήβων (πρώτης ἢ δεύτερης γενιᾶς) ἔχει ἐχθρικὴ στάση ἀπέναντι στοὺς Χριστιανοὺς καὶ στὴν ἴδια τὴ δημοκρατία· ἐφόσον ὁ ἀριθμὸς τῶν Μουσουλμάνων μεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα ἀνέρχεται σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες, δὲν χρειάζεται πολλὴ φαντασία γιὰ τὴν πρόβλεψη τῶν συνεπειῶν τῆς παραμονῆς αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων στὸν τόπο μας.

Καὶ ἔτσι ἐπανέρχεται ἡ συζήτηση γιὰ τὸ ποιός εἶναι καὶ ποιός δὲν εἶναι Ἕλληνας, συζήτηση ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ περιττὴ καὶ σχολαστικὴ κάτω ἀπὸ ἄλλες συνθῆκες καὶ σὲ ἄλλους καιρούς, ὅμως ὄχi καὶ σήμερα ποὺ ἡ Ἑλλάδα βιώνει τὴν τραγικότητα τοῦ ἐξαναγκασμοῦ τῶν κατoίκων της σὲ "συνύπαρξη" μὲ πολιτιστικὰ δεδομένα ποὺ τοὺς περικυκλώνουν μὲ δυσανάλογους, διαρκῶς αὐξανόμενους ἀριθμοὺς καὶ ποὺ μοιραῖα ἀλλοιώνουν τὴν Ἑλληνικότητα τῆς περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας τοῦ τόπου ὄντας διάφωνα καὶ ἀντίθετα πρὸς αὐτή.

Μαρία Ὑψηλάντη,
Ἐπίκουρος Καθηγήτρια Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας,
Πανεπιστήμιο Κύπρου,
Τ.Θ. 20537, 1678,
Λευκωσία, Κύπρος

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Και ξαφνικά η Κύπρος έγινε μεγάλος παίχτης...

Πώς παίζεται το παιχνίδι...

Η Λευκωσία απάντησε «εμείς είμαστε αριστερή κυβέρνηση και κάνουμε κοινωνική πολιτική. Δεν υπάρχει περίπτωση να κόψουμε μισθούς και συντάξεις. Θα μειώσουμε το έλλειμμα, αλλά σε 5 χρόνια»...

Μας το έστειλε ο φίλος Γιώργος Λ.

Γράφει η Κουκίδα

Ποιος το πίστευε. Και ξαφνικά η Κύπρος έγινε μεγάλος παίχτης. Εν μια νυκτί. Η γερμανική πρεσβεία στη Λευκωσία, ενημέρωσε το προεδρικό ότι η Άγγελα Μέρκελ θέλει να επισκεφθεί το νησί.

Αυτό λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Ντιμίτρι Μεντβέντεφ. Με το που κυκλοφόρησε το νέο, ο Σύριος πρόεδρος ειδοποίησε την δική του πρεσβεία να μεταφέρει στον πρόεδρο της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια «ότι επιθυμεί να τον δει πριν την κυρία Μέρκελ».

Προχθές ολοκληρώθηκε και η «έκτακτη» επίσκεψη του Λιβάνιου πρωθυπουργού. Η πλειονότητα των Κυπρίων πολιτών διερωτούνται «τι έγινε και ξαφνικά όλοι αυτοί μας θυμήθηκαν;». Οι πιο υποψιασμένοι ήξεραν.

Το βράδυ της Παρασκευής έσκασε και η βόμβα: Ο κ. Χριστόφιας ειδοποίησε τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν «ότι δεν έχει χρόνο να μεταβεί στην Νέα Υόρκη γιατί πρέπει να παρευρεθεί στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ και αμέσως μετά, θα υποδεχθεί τον Σύριο ομόλογο του, Μπασιάρ Αλ Ασσαντ». Προηγήθηκε επείγουσα πρόσκληση του Κι Μουν προς την κυπριακή κυβέρνηση και την τουρκοκυπριακή ηγεσία για τριμερή συνάντηση, με στόχο την επίλυση του Κυπριακού.

Τριάντα έξι χρόνια τώρα οι Κύπριοι χιλιοπαρακαλούσαν για μια τέτοια πρόσκληση. Και πανηγύριζαν όταν κάποιος έλληνας αξιωματούχος (ανεπίσημα πάντα για να μην. ενοχληθούν οι Τούρκοι) επισκεπτόταν την Λευκωσία. Σπανίως πήγαιναν στο νησί αξιωματούχοι από άλλες χώρες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Και τώρα ο κ. Χριστόφιας δήλωσε ότι είναι πολύ. busy για να δει τον γ.γ. του ΟΗΕ!! Τι μεσολάβησε;;;
Οι γεωτρήσεις έδειξαν πετρέλαιο. Πολύ πετρέλαιο. Στα ανοικτά της Κύπρου με την Συρία, τον Λίβανο και την Αίγυπτο. Μόνο που το μεγαλύτερο μέρος πέφτει εντός της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Ρώσοι, Γερμανοί και λοιποί συνωστίζονται για να εξασφαλίσουν συμφωνίες προς όφελος εταιριών της χώρας τους. Τα οικονομικά συμφέροντα ανέκαθεν υπαγόρευαν την εξωτερική πολιτική. Γι' αυτό και η κ. Μέρκελ δεν δι στάζει να επισκεφθεί την «μικρή» Κύπρο. Ο Δ. Χριστόφιας κατάλαβε που πάει το πράγμα και άνοιξε το παιχνίδι. Θέλετε κομμάτι από την πίτα; Βάλτε πλάτες να κλείσει το Κυπριακό, είπε. Την πρώτη επίσημη πλάτη έβαλε η Ρωσία. Αμέσως τσίμπησε και το Βερολίνο. Η Ουάσινγκτον, που παρακολουθεί τις εξελίξεις με ιδιαίτερη αμηχανία, χτύπησε την πόρτα της Λευκωσίας μέσω του Μπαν Κι Μουν. Μόνο που η Λευκωσία είπε no thanks guys, δεν βιαζόμαστε και άρχισε να στρώνει το χαλί βάζοντας τους δικούς της όρους.

Τα βλέπει αυτά ο Γιώργος;

Έτσι θα μπορούσε να παίζεται το παιχνίδι.Όχι να μοιράζεται το Αιγαίο στα δύο. Ας πάρει κανένα μάθημα από τους «μικρούς».

ΥΓ: Α, και George. Και η Κύπρος είναι υπό επιτήρηση λόγω υψηλού ελλείμματος. Η Κομισιόν έστειλε ραβασάκι ότι «μέσα σε 3 χρόνια πρέπει να μειώσετε το έλλειμμα στο 3%». Η Λευκωσία απάντησε «εμείς είμαστε αριστερή κυβέρνηση και κάνουμε κοινωνική πολιτική. Δεν υπάρχει περίπτωση να κόψουμε μισθούς και συντάξεις. Θα μειώσουμε το έλλειμμα, αλλά σε 5 χρόνια». Και αμέσως ανακοίνωσε έκτακτο επίδομα για όλους ύψους 300 ευρώ. Για να τους σπάσει τα νεύρα. Εκνευρίστηκαν οι Βρυξέλλες που πήγαν να απειλήσουν με κυρώσεις. Για να πάρουν την αποθεωτική απάντηση «εάν μας πιέσετε, θα βάζουμε βέτο σε όποια απόφαση πάει να περάσει η ΕΕ μέχρι την δευτέρα παρουσία». Φοβήθηκαν οι Βρυξέλλες ότι η «κομμουνιστική κυβέρνηση της Κύπρου» δεν το' χει και πολύ να αποφασίσει έξοδο από την ευρωζώνη και σιώπησαν. Βρε, τσαμπουκά οι μικροί!!! Αλήθεια, με τις γεωτρήσεις στο Αιγαίο, τι γίνεται;

Πηγή http://www.topontiki.gr

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Πού πέφτει μια χώρα που λεγόταν Ελλάδα;


Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολη ΙΙ, λάδι σε καμβά

Άλλοι ασχολούνται με τις εκλογές κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε πού πέφτει μια χώρα που λεγόταν Ελλάδα κάποτε...


Γιώργου Διονυσόπουλου
(από τη φίλη Λένα Φ. - αναδημοσίευση από το περιοδικό «Επίκαιρα»)

Ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές που έχω ζήσει. Σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκομαι σε ευρωπαϊκό έδαφος...

«...Πως δεν μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν στην Ελλάδα. Τέτοιες σκηνές, τόσο φανατισμό και μίσος συναντά κανείς μόνο στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, όχι σε μία χώρα που είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε. Και στη Γαλλία υπάρχουν μουσουλμάνοι, αλλά τέτοια φαινόμενα όπως αυτά που βίωσα στο μειονοτικό χωριό Θέρμες της Θράκης, δεν θα τα δεις να συμβαίνουν πουθενά μέσα στη γαλλική επικράτεια». Με αυτά τα λόγια περιγράφει, μιλώντας στα «Επίκαιρα» την εξάωρη ομηρία της από φανατικούς μουσουλμάνους της μειονότητας στο χωριό Θέρμες στο νομό Ξάνθης, η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Λιμπερασιόν» και ανταποκρίτρια του γαλλικού κρατικού τηλεοπτικού σταθμού «France 3» στην Αθήνα, Έφη Τσελίκα. Μαζί της και τρία μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου που παρακολουθούσαν αμήχανα και φοβισμένα περισσότερα από 150 άτομα να τους βρίζουν σε μία άγνωστη γι' αυτούς γλώσσα, να τους φτύνουν και να τους προπηλακίζουν, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί. «Για μια στιγμή νόμισαν ότι βρίσκονταν στην Καμπούλ», ανέφερε η κ Τσελίκα, σπεύδοντας να προσθέσει ότι ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα τους που ένιωθαν ένα τόσο μεγάλο πολιτισμικό σοκ.


Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου μήνα όταν και στο πλαίσιο ενός ταξιδιωτικού αφιερώματος, με χορηγία μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το συνεργείο της εκπομπής «Λεωφόρος της Ευρώπης» που μεταδίδεται κάθε εβδομάδα από τον τηλεοπτικό σταθμό «France 3», αποφάσισε να επισκεφθεί τα Πομακοχώρια στον ορεινό όγκο της Ξάνθης, προκειμένου να αναδείξει σε ένα ρεπορτάζ τεσσάρων μόλις λεπτών την πολιτισμική κουλτούρα της περιοχής. Τέσσερα λεπτά που στην πορεία όμως φάνηκαν στο συνεργείο του γαλλικού καναλιού σαν ένας ολόκληρος αιώνας.

Όμηροι του πλήθους

Ένας ολόκληρος μηχανισμός στην ευρύτερη περιοχή, που έχει στηθεί με ευθύνη και του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, κινητοποιήθηκε μέσα σε χρόνο - ρεκόρ, κρατώντας επί έξι συνεχείς ώρες τους Γάλλους σε ομηρία. Εκατοντάδες άνθρωποι ξεφύτρωσαν στην κυριολεξία από το πουθενά εγκλωβίζοντας το τηλεοπτικό συνεργείο μέσα στο αυτοκίνητο που το μετέφερε, απειλώντας ταυτόχρονα με τσεκούρια, μαχαίρια και ρόπαλα, τα μέλη του ότι θα τους «κόψουν τα κεφάλια» και όλα αυτά υπό το. άγρυπνο βλέμμα 10 περίπου ελλήνων αστυνομικών οι οποίοι παρακολουθούσαν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα για να σταματήσουν όλα όσα εξωπραγματικά συνέβαιναν. Δίπλα σε αυτούς, κοινοτάρχες και δημοτικοί σύμβουλοι από τα γύρω χωριά, οι οποίοι είχαν επίσης καταφθάσει μέσα σε διάστημα λίγης μόλις ώρας στις Θέρμες, με την πλειονότητά τους να δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το φανατισμό του πλήθους εναντίον των γάλλων. «Καμία Αρχή, δεν έπαιξε το ρόλο της ως Αρχή. Κανείς δεν επιχείρησε να επιβάλει το νόμο και τη τάξη. Είμασταν στην κυριολεξία στο έλεος του όχλου» τονίζει η κ. Τσελίκα προσθέτοντας ότι για όλο αυτό το διάστημα ένιωθε σαν να βρίσκεται σε μία χώρα «εκτός δικαίου».

Από την πρώτη στιγμή που το γαλλικό τηλεοπτικό συνεργείο έφτασε στις Θέρμες, συνοδευόμενο από τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων Ιμάμ Αχμέτ, ήρθε αντιμέτωπο με μία πρωτόγνωρη εχθρότητα από την πλευρά του τοπικού πληθυσμού. Στο πρώτο μόλις πλάνο που επιχείρησε να τραβήξει το συνεργείο, έκανε την εμφάνισή της, σύμφωνα με την κ. Τσελίκα, «μία μαυροντυμένη γυναίκα ντυμένη με την παραδοσιακή αράβικη φορεσιά που άφηνε ακάλυπτο μόνο το πρόσωπο και ξεκίνησε να μας βρίζει με χυδαία λόγια, λέγοντας ότι εδώ είναι Τουρκία. Σε κλάσματα δευτερολέπτων μαζεύτηκαν γύρω της πάνω από 150 άτομα, τα οποία ξεπετάχτηκαν μέσα από ένα παρακείμενο τζαμί. Απαίτησαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει για να δουν εάν μέσα εμφανίζονταν τα παιδιά του σχολείου που εκείνη την ώρα έπαιζαν στην αυλή του, η οποία όμως δεν ήταν παρά ένας δρόμος όπου περνούσαν συνεχώς αυτοκίνητα. Την ίδια στιγμή μία ομάδα από αυτούς κύκλωσε το αυτοκίνητο του συνεργείου και με απειλές μας ζητούσαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο προκειμένου να προφυλαχτούμε, αφού φοβηθήκαμε ακόμη και για την ίδια μας την ζωή, εξαιτίας του μένους του πλήθους. Μαζί τους κουβαλούσαν τσεκούρια και μαχαίρια οι άνδρες και ρόπαλα οι γυναίκες» σημειώνει η κ. Τσελίκα.

Ο αστυνομικός με το ροζ μπλουζάκι

Η συνέχεια θα έκρυβε όμως ακόμη χειρότερες εκπλήξεις για τα μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου. «Επικοινωνήσαμε με την αστυνομία και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ένας άνδρας ο οποίος φορούσε ένα ροζ μπλουζάκι και μας συστήθηκε ως αστυνομικός, χωρίς όμως να προσφέρει καμία ουσιαστική βοήθεια» τονίζει η ελληνογαλίδα δημοσιογράφος. Λίγη ώρα μετά, σαν να είχαν ειδοποιηθεί από ένα αόρατο τηλεφωνικό κέντρο, στην πλατεία των Θερμών φθάνει, με κάθε είδους μέσο, πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά, Μελίβια, Εχίνο, Κοτύλη, Δημάριο. Το πλήθος πλέον ελέγχεται δύσκολα. Ουρλιάζει και απειλεί να λυντσάρει τα μέλη του τηλεοπτικού συνεργείου του «France 3».

Περισσότερα από 700 άτομα πλέον είχαν μαζευτεί γύρω από τους γάλλους, οι οποίοι από το πουθενά βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν σε ένα σκηνικό που όμοιό του συναντά κανείς στα χωριά και τις πόλεις των Ταλιμπάν. Εν ριπή οφθαλμού στην περιοχή έφτασαν το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι ΤRT, οι υπεύθυνοι των εφημερίδων MILLET και BIRLIK, ο δήμαρχος Μύκης Μεχμέτ Αγγά, ο αντινομάρχης Μεμίς Τουρκές, ο Μουσταφά Τσουκάλ και οι πρόεδροι όλων των γύρω χωριών. «Μας ζήτησαν να βγάλουμε την κασέτα μέσα από την κάμερα και να τους δείξουμε τι είχαμε τραβήξει. Εγώ αρνήθηκα και τους είπα ότι σύμφωνα με την δεοντολογία και τους νόμους του ελληνικού κράτους κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο παρουσία εισαγγελέα ή άλλων θεσμικών παραγόντων του ελληνικού κράτους και σίγουρα όχι υπό καθεστώς βίας και απειλές εναντίον της ζωή μας. Δεν καταλάβαιναν τίποτα. Απειλούσαν ότι εάν δεν τους δίναμε την κασέτα δεν θα μας άφηναν να φύγουμε. Ένας μάλιστα από τους προέδρους που ήταν μαζεμένοι εκεί μου είπε επί λέξει πως έπρεπε να πάμε σε αυτόν πριν κάνουμε το οτιδήποτε, προκειμένου εν συνεχεία εκείνος να υποδείξει σε αυτούς με τους οποίους συνομιλήσαμε τι θα έπρεπε να πουν. Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά σε μία χώρα που θέλει να λέγεται ελεύθερη. Αντιμετωπίζαμε ένα καθεστώς κράτους εν κράτη. Το κλίμα τρόμου δε, ήταν τέτοιο που κάθε φορά που επιχειρούσαμε να βγούμε από το αυτοκίνητο μας, -όπου και όλες αυτές τις ώρες μας είχαν εγκλωβισμένους - προκειμένου να διαπραγματευτούμε μαζί τους μας έλουζαν με βρισιές και μας έφτυναν. Έκαναν σαν δαιμονισμένοι. Μείναμε έξι ώρες εκεί και μας πρόσφεραν ένα ποτήρι νερό μόνο όταν ολοκληρώθηκαν οι σχετικές διαπραγματεύσεις» αναφέρει η κ Τσελίκα.

Οι απεσταλμένοι του τουρκικού Προξενείου

Είναι η στιγμή που στο χωριό κάνει την εμφάνισή του ένας άτυπος μάλλον απεσταλμένος του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, μαζί με έναν δικηγόρο. Ο μεν πρώτος εμφανίζεται να έχει ειδικότητα στις κάμερες, αφού εκτός από την κασέτα ζητάει να ελέγξει και την ίδια την τηλεοπτική κάμερα θεωρώντας ότι μπορεί ενδεχομένως να έχουν καταγραφεί εικόνες στην εσωτερική της μνήμη, όπως και τελικά γίνεται. Η προβολή είναι δημόσια και γίνεται κάτω από τις απειλές και τα ουρλιαχτά του φανατισμένου πλήθους. Από την πλευρά του ο δικηγόρος έχοντας ήδη έτοιμο ένα έγγραφο το οποίο βγάζει μέσα από την τσάντα του, το δείχνει στην κ Τσελίκα και της ζητάει να το υπογράψει. «Νόμιζε ότι δε ξέρω να διαβάζω ελληνικά και είχε γράψει ένα ολόκληρο κατεβατό. Το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα από αυτά που έγραφε. Δεν υπήρχε περίπτωση με τίποτα να βάλω την υπογραφή μου σε κάτι τέτοιο. Πήρα ένα στυλό και έσβησα τα πάντα από ένα σημείο και κάτω. Άφησα μόνο τη φράση ότι στα πλάνα μας δεν είχαμε τραβήξει και δεν επρόκειτο να δείξουμε τα παιδιά του σχολείου» συνεχίζει τη διήγησή της η κ Τσελίκα.

Σαν σκηνή βγαλμένη μέσα από αμερικανική κινηματογραφική ταινία, στο χωριό μιάμιση ώρα περίπου μετά την έναρξη του επεισοδίου έφτασαν περιπολικά οχήματα της αστυνομίας από την Ξάνθη. Η διαδικασία απεγκλωβισμού του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου είχε μόλις ξεκινήσει. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις «απεγκλωβισμού των ομήρων» θα κρατήσουν πάνω από τέσσερις ώρες. Συνοδεία περιπολικών μπρος και πίσω, το αυτοκίνητο που μετέφερε τους γάλλους πήρε το δρόμο της επιστροφής προς τον πολιτισμό. «Έπρεπε να μας είχατε ειδοποιήσει ότι θα ανεβαίνατε να κάνετε ρεπορτάζ στα χωριά που κατοικούν οι μουσουλμάνοι» ήταν η φράση με την οποία υποδέχτηκε την κ. Τσέλικα ο επικεφαλής των αστυνομικών. «Είναι μία ελεύθερη χώρα η Ελλάδα ή όχι; Εφόσον είναι, τότε ο δημοσιογράφος μπορεί και πρέπει να κάνει την δουλειά του οπουδήποτε χωρίς να χρειάζεται γι αυτό άδεια της αστυνομίας» ήταν η απάντηση της ελληνογαλλίδας δημοσιογράφου. Ενδιαφέρον για όσα συνέβησαν στους γάλλους υπηκόους και εξηγήσεις για το θέμα ζήτησε από την ελληνική πλευρά και το γαλλικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες στη Ξάνθη προτίθεται να μεταβεί και ο γάλλος πρόξενος κ. Κριστιάν Τιμονιέ.

Επρόκειτο βεβαίως για ένα περιστατικό το οποίο καταδεικνύει αφενός ότι η κατάσταση στα χωριά που κατοικεί η μουσουλμανική μειονότητα έχει ξεφύγει από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, αφετέρου κάνει σαφές την τεράστια επιρροή που ασκεί στην περιοχή το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής

Το εντυπωσιακό είναι ότι τέτοιου είδους περιστατικά αφορούν μόνο τα ελληνικά ή ξένα τηλεοπτικά συνεργεία που επιχειρούν να τραβήξουν εικόνες από την περιοχή και όχι τα τουρκικά ΜΜΕ που τριγυρνούν συνεχώς στα χωριά της μειονότητας σε Ξάνθη και Κομοτηνή κάνοντας προπαγάνδα και προβάλλοντας την τουρκική γλώσσα και κουλτούρα. Εξάλλου μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σε όλα αυτά τα χωριά τα μόνο κανάλια που «πιάνουν» οι τηλεοπτικοί δέκτες, είναι τα τουρκικά. Να σημειώσουμε ότι στα Πομακοχώρια ένας μεγάλος αριθμός Πομάκων διαφωνεί με τις πρακτικές του τουρκικού προξενείου, ζητώντας να σταματήσει να τους διδάσκεται με το ζόρι στα σχολεία η τουρκική γλώσσα, αφού δεν είναι η γλώσσα τους. Η στάση της Πολιτείας στο συγκεκριμένο αίτημα, είναι ανάλογη με τη στάση που τήρησε η ελληνική αστυνομία στο παραπάνω περιστατικό. Απλά παρακολουθεί «νίπτοντας τα χείρας της».

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Και κανείς δεν αντιστέκεται...

Μέρα με τη μέρα τα χάνουμε όλα...

Και κανείς δεν αντιστέκεται...

Προηγήθηκε η κοινωνική και ηθική μας χρεοκοπία - μετά ακολούθησε η οικονομική χρεοκοπία...

Και κανείς δεν αντιστέκεται...

Ή είμαστε λαός αυτοκτόνων ή έτσι μας αρέσει. Δεν είναι τυχαία η πάνδημη ευχή: νάχουμε την υγειά μας. Αλήθεια γιατί νά έχουν την υγειά τους όλοι αυτοί οι μαζάνθρωποι; Τι να την κάνουν;

Ο εξανδραποδισμός των δημοσιογράφων...

Η αδράνεια στην ηθική των ΜΜΕ

Δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η ηθική ανυποληψία των σημερινών ΜΜΕ δεν αποτελεί είδηση. Τουλάχιστον όχι φρέσκια είδηση. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, με διαφορετική διάσταση σε κάθε χώρα ανάλογα με τις ιδιαίτερες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Το θέμα είναι, αν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι και το κοινό είναι σε εγρήγορση, για να την αντιμετωπίσουν ή απλώς επαναπαύονται στην αδράνεια, την παραγωγή και κατανάλωση εύπεπτης « ειδησεογραφικής » τροφής, την απώλεια προσανατολισμού. Και είναι προφανές ότι στις ημέρες μας αυτό κάνουν συνήθως.

Ο Σερζ Χαλιμί, νεόκοπος διευθυντής της εφημερίδας « Le Monde diplomatique » και διάδοχος του Ιγνάσιο Ραμονέ, έδωσε μια διάλεξη προχθές το βράδυ στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων της έκδοσής της στην Ελλάδα. Ο τυνησιακής καταγωγής Γάλλος εμφανίστηκε πραγματιστής, για να μην πούμε απαισιόδοξος.

Από την άλλη πλευρά είναι σαφές ότι, αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον Τύπο δεν κάνουν δημόσια και αυστηρή αυτοκριτική, το μέλλον της δημοσιογραφίας είναι αδιέξοδο. Η διαφήμιση και το κατεστημένο έχουν γίνει το χέρι που δεν μπορούμε να δαγκώσουμε, αλλά πρέπει να φιλάμε για την επιβίωση των Μέσων.

Ο Σερζ Χαλιμί έγινε γνωστός το 1997 χάρη στο βιβλίο του « Οι νέοι σκύλοι-φύλακες », το οποίο εστιάζει στις σχέσεις τηλεαστέρων-μεγαλοδημοσιογράφων και πολιτικών. Περιγράφει πώς μια μικρή ομάδα « μόνιμων τηλεοπτικών καλεσμένων » διαμορφώνει την κοινή γνώμη σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Ένα άλλο προσφιλές του θέμα στο βιβλίο που πούλησε 250.000 αντίτυπα είναι η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία. Το 2000, έγραψε το βιβλίο « Η κοινή γνώμη διαμορφώνεται », μαζί με τον Ντομινίκ Βιντάλ, καταγράφοντας πώς τα γαλλικά ΜΜΕ πήραν απροκάλυπτα το μέρος του ΝΑΤΟ στους πολέμους της πρώην Γιουγκοσλαβίας και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Κοσόβου, χωρίς να διατηρήσουν την επιβεβλημένη κριτική στάση.

Χωρίς περιστροφές

Στην προχθεσινή του ομιλία ο Χαλιμί προσέγγισε το θέμα της σημερινής κατάστασης στον Τύπο χωρίς περιστροφές και ευγένειες αλλά με σαφή παραδείγματα. Η πρώτη του αναφορά αφορούσε βεβαίως την κατάσταση στη χώρα του και τον πρόεδρο Σαρκοζί. Αμέσως μετά τον εκλογικό του θρίαμβο επέλεξε να εορτάσει τη νίκη με μεγαλοεπιχειρηματίες των ΜΜΕ που τον στήριξαν, χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό για την εικόνα της εξάρτησης που θα μπορούσε να παρουσιάσει στο γαλλικό λαό. Στην κυβέρνησή του δύο υπουργοί είναι παντρεμένοι με μεγαλοδημοσιογράφους της γαλλικής τηλεόρασης, ενώ συντάκτες και διευθυντές μεγάλων Μέσων έχουν αναλάβει σύμβουλοι πολιτικών.

Ο εναγκαλισμός πολιτικών και δημοσιογράφων στη Γαλλία ποτέ δεν ήταν πιο στενός. Όλα αυτά στη χώρα όπου ο Σαρτρ ίδρυσε μια από τις ιστορικότερες αριστερές εφημερίδες, τη Λιμπερασιόν η οποία βρίσκεται σήμερα στα χέρια του Ρότσιλντ, ο Καμί έδωσε ένα σαφές περίγραμμα των καθηκόντων ενός δημοσιογράφου και η εσωτερική απειλούμενη αυτονομία των συντακτών στη Μοντ, ήταν πρότυπο για τους δημοσιογράφους σε όλον τον κόσμο.

« Μας έχει βολέψει να μελετάμε αυτήν τη ζοφερή κατάσταση και να μην κάνουμε απολύτως τίποτα », έλεγε χθες ο Χαλιμί, λέγοντας ότι η νέα γενιά δημοσιογράφων γαλουχείται με την αντίληψη ότι το Μέσο στο οποίο εργάζονται δεν είναι ένας φορέας δημοκρατίας και ελευθερίας για την κοινωνία αλλά μια μικρομεσαία επιχείρηση, όπου, όταν πέφτει η κυκλοφορία και η θεαματικότητα, μπορεί να γίνουν περικοπές προσωπικού.

Είναι λοιπόν σαφές ότι όχι μόνο στη Γαλλία -όπου 200 οικογένειες συγκεντρώνουν στα χέρια τους τον πλούτο, τον Τύπο και την εξουσία- αλλά και σε άλλες χώρες, η άνευ όρων παράδοση των δημοσιογράφων στις επιθυμίες των βιομηχάνων του Τύπου είναι ο κανόνας.

Όχι, ότι οι πολιτικοί πάνε πίσω. Ο Χαλιμί έφερε σαν παράδειγμα τον Τόνι Μπλερ κατάλαβε το 1995 ότι, για να έλθουν στην εξουσία οι Εργατικοί, θα έπρεπε να θυσιάσουν ένα κομμάτι της σοσιαλιστικής τους θεώρησης, αλλά και να συμμαχήσουν με τον βαρόνο του Τύπου, Ρούπερτ Μέρντοχ που εκδίδει μεταξύ άλλων τις εφημερίδες « Τάιμς » και « Σαν ».

Έλλειψη αξιοπιστίας

Άλλη μια πικρή διαπίστωση του Χαλιμί είναι ότι ποτέ άλλοτε τα ΜΜΕ δεν εκπροσωπούν τόσο πιστά την άποψη εκείνων που τα διοικούν και όχι του εκλογικού σώματος. « Το 1958 σε κάποια κρίσιμα ευρωπαϊκά θέματα ο γαλλικός Τύπος αντικατόπτριζε τις απόψεις του λαού όπως φάνηκε από δημοσκοπήσεις, έρευνες και εκλογικά αποτελέσματα. Το 2005, το σύνολο των ΜΜΕ στήριζαν το ευρωπαϊκό σύνταγμα, αλλά τελικά οι Γάλλοι το καταψήφισαν σε δημοψήφισμα ».

Το πιο σοκαριστικό όμως κομμάτι της ομιλίας του καινούριου διευθυντή της Monde Diplomatique είναι πως τα οικονομικά συμφέροντα ορίζουν απροκάλυπτα πλέον τη λειτουργία του Τύπου : « Στέκομαι στη φράση του διευθυντή του μεγάλου ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού της Γαλλίας TF1, Πατρίκ Λε Λε που δεν δίστασε να πει δημοσίως “Η δουλειά του καναλιού μας είναι να βοηθάμε τους διαφημιστές να πουλήσουν το προϊόν τους. Πουλάμε στην Coca Cola διαθέσιμο τηλεοπτικό χρόνο στον ανθρώπινο εγκέφαλο” ». Κοντολογίς, όλα τα προγράμματα του σταθμού έχουν ως στόχο να κρατήσουν τον τηλεθεατή στη θέση του (και αρκετά υπνωτισμένο) ώστε να « καταπιεί αμάσητη » τη διαφήμιση του αναψυκτικού και άλλων προϊόντων. « Ζούμε στην εποχή όπου ο μεγαλοβιομήχανος του Τύπου δεν χρειάζεται να δίνει εντολές στους συντάκτες, διότι εκείνοι συμμορφώνονται από μόνοι τους », κατέληξε ο Χαλιμί. Οπωσδήποτε μια διάλεξη για την απολεσθείσα τιμή του Τύπου είναι γεμάτη από παραδείγματα που ήδη γνωρίζουμε. Το κακό όμως είναι ότι κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να μπει σε μια πνευματική αντίσταση.

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

ο λαός, ως μάζα, επιλέγει τους ηγέτες που του ταιριάζουν...

Όταν είχαμε πατρίδα - κοινωνικές, ιστορικές, πολιτιστικές αναφορές...

Εικόνες άλλης εποχής, άλλου χωρόχρονου, άλλων ανθρώπων. Η Ύδρα του ζωγράφου...


Γιάννης Σταύρου, Τοπίο της Ύδρας, λάδι σε καμβά

Πολιτική & κοινωνική αθλιότητα. Δυστυχώς, ο λαός, ως μάζα, επιλέγει τους ηγέτες που του ταιριάζουν. Κατ' εικόνα και ομοίωσιν. Κι είναι φυσικό να μη μας σώνει τίποτα...

Ελάχιστες οι εξαιρέσεις - δεν διαμορφώνουν καν ποσοστό...

Κι όμως, όχι μόνο δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους να διαδηλώσουμε οργή και αντίσταση, αλλά σπεύδουμε πειθήνια και ηλίθια να αμνηστεύσουμε, να κολακέψουμε, να επιβραβεύσουμε τους τυράννους μας, ψηφίζοντας τους εκλεκτούς των κομματικών συμφερόντων στην τάχα Αυτοδιοίκηση. Πού είναι λοιπόν το περιβόητο «φιλότιμο» του Ελληνα, η «περηφάνια» του, το «αδούλωτο φρόνημά» του; Ακόμα και την ψήφο του, το τελευταίο απομεινάρι διαφοράς από τον σκλάβο, τον ραγιά, την προσφέρει για να μετρήσουν οι διεφθαρμένες κομματικές συντεχνίες τις περιστασιακές μεταβολές στα ποσοστά της ισχύος τους...

Για άλλη μια φορά δημοσιεύουμε το άρθρο του Γιανναρά - από τους τελευταίους επώνυμους διανούμενους που υψώνει το ανάστημα του απέναντι στη φρίκη των ημερών...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 31-10-2010

Ψήφος αντίστασης στη μικρόνοια

Tου Χρηστου Γιανναρα

Μοιάζει απίστευτο, αλλά το προεξοφλούν με σιγουριά οι δημοσκοπήσεις: Στις επερχόμενες εκλογές Τοπικής τάχα και Αυτοδιοίκησης, οι ελλαδίτες ψηφοφόροι θα ψηφίσουν και πάλι, στην πλειονότητά τους, κομματικούς υποψηφίους.

Πώς να εξηγήσουμε την άρνηση της κρίσιμης για το εκλογικό αποτέλεσμα μάζας να αντιληφθεί την πραγματικότητα; Τα εγκλήματα των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια είναι εξόφθαλμα, αποδεδειγμένα, ψηλαφητά: Κατασπατάλησαν το απίστευτο χρήμα που εισέρευσε στη χώρα (για πρώτη φορά στην κρατική μας ιστορία) και απέβλεπε να επιτευχθεί σύγκλιση της ελλαδικής με τις οικονομίες των χωρών της Ε.Ε. Ξέφρενη σπατάλη και επιπλέον απίστευτος, παρανοϊκός δανεισμός. Μοίραζαν τα κόμματα διορισμούς, επιδοτήσεις, ρουσφέτια, μπούκωναν τον υπόκοσμο των λακέδων και της καμαρίλας τους με αδιάντροπο πλούτο, ωμά, απροκάλυπτα, χυδαία. Πνίγοντας κυριολεκτικά τη χώρα στα χρέη.

Χωρίς να λύσουν, στα τριάντα έξι αυτά χρόνια, ούτε ένα πρόβλημα – το ασφαλιστικό, ας πούμε, ή το συγκοινωνιακό ή της μηχανοργάνωσης του κράτους (δεν συζητούμε για την παιδεία, την υγεία, την άμυνα, τη δικαιοσύνη). Το μόνο που τους ενδιέφερε, μα αποκλειστικά το μόνο, ήταν η επανεκλογή τους, η κραιπαλική ηδονή της εξουσίας. Τίποτε άλλο. Και όταν πια η καταστροφή ήταν αδύνατο να αναχαιτιστεί, ο ένας πρωθυπουργός το ’σκασε πανικόβλητος, δίχως ίχνος ντροπής ή αυτοσεβασμού. Και έσπευσε να αναλάβει ο μειονεκτικός σε επιγνώσεις αντίπαλος, για να αλωνίζει επί μήνες τα διεθνή κέντρα, απολαμβάνοντας τουριστικά το κελεπούρι της πρωθυπουργίας και διαφημίζοντας στους δανειστές της χώρας την αναξιοπιστία της και τη διαφθορά της.

Ποιος Ελληνας δεν βλέπει αυτά τα εξόφθαλμα, αποδεδειγμένα, ψηλαφητά δεδομένα; Κι όμως, όχι μόνο δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους να διαδηλώσουμε οργή και αντίσταση, αλλά σπεύδουμε πειθήνια και ηλίθια να αμνηστεύσουμε, να κολακέψουμε, να επιβραβεύσουμε τους τυράννους μας, ψηφίζοντας τους εκλεκτούς των κομματικών συμφερόντων στην τάχα Αυτοδιοίκηση. Πού είναι λοιπόν το περιβόητο «φιλότιμο» του Ελληνα, η «περηφάνια» του, το «αδούλωτο φρόνημά» του; Ακόμα και την ψήφο του, το τελευταίο απομεινάρι διαφοράς από τον σκλάβο, τον ραγιά, την προσφέρει για να μετρήσουν οι διεφθαρμένες κομματικές συντεχνίες τις περιστασιακές μεταβολές στα ποσοστά της ισχύος τους.

Να κατεβούμε στους δρόμους μάς το έχει απαγορεύσει ο παλαιοημερολογητισμός του Περισσού: μονοπωλεί μεθοδικά κάθε δημόσια μαζική διαμαρτυρία, την «καπελώνει» αυθαίρετα, η κραυγή και οργή των πολιτών μετατρέπεται σε αθέλητη υποστήριξη της πιο υπάνθρωπης ολοκληρωτικής μονοτροπίας. «Δεν κοτάς ν’ αγγίξεις μιαν από τις αξίες που ικανοποιούν τα αισθήματά σου για κοινωνική δικαιοσύνη, έγραφε ο Ελύτης, και βρίσκεσαι να “κάνεις πορεία” μ’ έναν συρφετό ανθρώπων που δεν έχουν δική τους σκέψη, αλλά την περιμένουν από τον καθοδηγητή τους». Δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα ακομμάτιστη πρωτοβουλία για μαζική πολιτική εκδήλωση, που να μην την ιδιοποιηθεί η μικρόνοια και ψυχανωμαλία των καπήλων της Αριστεράς.

Μας απομένει η ψήφος, για να συντηρούμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε πολίτες, ότι πολίτευμα της χώρας είναι η δημοκρατία. Ψευδαίσθηση, στάχτη στα μάτια, για να συνεχίζουν οι μαφιόζοι των κομματικών συντεχνιών να παίζουν με τη δική μας αφέλεια, την παιδαριώδη επιπολαιότητά μας. Τάχα ότι λειτουργούν πολιτικοί θεσμοί, τάχα ότι διαχειριζόμαστε τις τύχες και το μέλλον μας, καμαρωτοί στη σειρά για να βρεθούμε πίσω από το παραβάν, να αξιοποιήσουμε τα «δικαιώματα» του πολίτη! Μας παραμυθιάζουν οι ανίκανοι, ενώ το ξέρουμε, το βλέπουμε: Η δευτεράντζα της κομματοκρατίας, δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες τώρα ή ό,τι άλλο παραπληρωματικό, ούτε τις λακκούβες στους δρόμους ή τις αγέλες των αδέσποτων δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν. Τοποτηρητές είναι, ελάσσονες, των κομματικών συμφερόντων.

Βρίσκουν και τα κάνουν. Οι μάζες των ευνουχισμένων, των δίχως σκέψη και κρίση ψηφοφόρων, μοιάζει να μην έχουν καταλάβει πού έχουμε φτάσει και γιατί. Γιατί σε λούκι στερήσεων, φτώχειας, ανεργίας, εφιαλτικής αβεβαιότητας για το αύριο, γιατί πουθενά ελπίδα ανάκαμψης; Πώς βρέθηκε να είναι πρωθυπουργός ένα τόσο μειονεκτικό άτομο με τόσο κραυγαλέα υστερήματα, πώς γίνεται να έχουμε υπουργό Εξωτερικών και υπουργό Οικονομικών ανθρώπους πρωτόπειρους, πρωτοφανέρωτους στον δημόσιο βίο, σήμερα που διακυβεύεται η ίδια η ιστορική μας επιβίωση, η αξιοπιστία και η τιμή του ονόματός μας στον διεθνή στίβο; Δεν είχε τίποτε καλύτερο να επιστρατεύσει το κομματικό μας σύστημα στην κρίσιμη αυτή ώρα;

Οχι, δεν είχε, είναι φανερό. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι μια εξ ίσου θλιβερή και ευτελισμένη συναγωγή μετριοτήτων, σπιθαμιαία αναστήματα λιμασμένων για επιστροφή στην εξουσία, αναπολόγητων ακόμη για πράξεις απύθμενης φαυλότητας και διαφθοράς. Αυτά τα «κόμματα εξουσίας» δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί, είναι καρκινώματα στο κοινωνικό σώμα, εστίες μολυσματικές, απεργάζονται θάνατο. Ομως, η κρίσιμη εκλογική μάζα, ψηφοφόροι δίχως σκέψη και κρίση, τους εκλεκτούς αυτών των κομμάτων θα ψηφίσουν, δεν καταφέρνουν να συνδέσουν τον εφιάλτη που ζούμε με τα συγκεκριμένα εγκλήματα που τον προκάλεσαν και με τους αυτουργούς των εγκλημάτων.

Ο ευνουχισμός έχει συντελεστεί μεθοδικά, έντεχνα, «ανεπαισθήτως». Αν υπάρξουν ιστορικοί στο μέλλον με ενδιαφέρον για την περίπτωσή μας, το υλικό μελέτης του ευνουχισμού μας θα τους προσφερθεί άφθονο: Τα σχολικά βιβλία που τιτλοφορούνται «Η Γλώσσα μας», ο γκαιμπελικός προπαγανδισμός του ψυχωτικού «φιλαθλητισμού», του κρατικού τζόγου, ο επιχορηγούμενος κιτρινισμός και κρετινισμός των τηλεοπτικών καναλιών. Ακρως αποτελεσματικές πρακτικές εξηλιθίωσης της κρίσιμης εκλογικής μάζας.

Ετσι έχουν εξασφαλισμένη και αυτή τη φορά την επανεκλογή τους δήμαρχοι εξοργιστικής ανικανότητας, επιβαρυμένοι με εγκλήματα φαυλότητας σε προγενέστερες υπουργικές τους θητείες. Σίγουρη η επανεκλογή και νομαρχών που εκκρεμούν σε βάρος τους ποινικές διώξεις, θριαμβική η επικράτηση πληθώρας ασημαντοτήτων, ανθρώπων θλιβερού επιπέδου ικανοτήτων και καλλιέργειας, με μοναδικό προσόν το κομματικό χρίσμα.

Η «μαγιά» που αντιστέκεται στον εξανδραποδισμό λογαριάζει τους κομματικά κεχρισμένους, όποιοι κι αν είναι, σαν χολεριασμένους. Ακομμάτιστους υποψήφιους τους ψηφίζει. Οπου δεν υπάρχουν: λευκό ή αποχή.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Οι βάρβαροι έχουν έρθει εδώ και καιρό...

Αναδημοσίευση από Γιάννης Σταύρου - Ζωγραφική

Εικόνες της Ελλάδας που κάποτε γνωρίσαμε - τις θέλουμε πίσω...

Αλλοίμονο!

Φτάσαμε στο τέλος πια - και δυστυχώς θα συνεχίζεται σαν άπατο βαρέλι...

Λεηλασία του κοινωνικού και οικονομικού βίου, απόλυτη βαρβαρότητα, χυδαιότητα, εκπόρνευση...

Αυτή είναι η χώρα. Οι βάρβαροι έχουν έρθει εδώ και καιρό κι εμείς μέσα στη ραστώνη μας απλώς τους περιμένουμε, κατά τον ποιητή...

Θέλουμε την Ελλάδα πίσω...

«...δεν έχω δει ποτέ στη ζωή µου εξουσία χωρίς βία, γι αυτό δηλώνω αντεξουσιαστής, θέλω να κρατήσω αυτό το περήφανο µπαϊράκι τού απέξω, του περιθωριακού, του ανένταχτου»
Νίκος Κούνδουρος

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 22-10-2010:

Αντιµέτωπος µε τρεις ληστές βρέθηκε χθες τα ξηµερώµατα, µέσα στο σπίτι του στο Μετς ο Νίκος Κούνδουρος.

Οι δράστες έδεσαν και χτύπησαν τον 84χρονο σκηνοθέτη και απειλώντας τη ζωή
του ζητούσαν να τους αποκαλύψει τον συνδυασµό ενός µικρού χρηµατοκιβωτίου.

Ο Νίκος Κούνδουρος νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό Νοσοκοµείο της Αθήνας. Ο «πατριάρχης του ελληνικού κινηµατογράφου» και γνωστός για το αιχµηρό χιούµορ του, σκηνοθέτης του «Δράκου», αιφνιδιάσθηκε από τους ληστές αλλοδαπούς κατά την Αστυνοµία που εισέβαλαν στη µονοκατοικία του στο ΜΕΤΣ κατά τις τρεις τα ξηµερώµατα της Πέµπτης. Με σπασµένα πλευρά, υγρό στους πνεύµονες και καρδιολογικά προβλήµατα, νοσηλεύτηκε τις πρώτες ώρες στην Εντατική του Γενικού Κρατικού «Γιώργος Γεννηµατάς» και τώρα βρίσκεται στην καρδιολογική µονάδα.

Συλλέκτης
Εικόνα διάλυσης παρουσιάζει το σπίτι του Νίκου Κούνδουρου. Οι δράστες αναστάτωσαν τα πάντα αναζητώντας µετρητά, ενώ στη συνέχεια έδεσαν και άρχισαν να χτυπούν το θύµα τους, προκειµένου να τον εξαναγκάσουν να τους υποδείξει πού βρίσκονται τα χρήµατα.

Λόγω του σοκ που είχε υποστεί ο Νίκος Κούνδουρος δεν µπορούσε να απαντήσει και οι ληστές νοµίζοντας ότι αντιστέκεται τον χτύπησαν ακόµη πιο βίαια. Η Αστυνοµία αναφέρει ότι έχουν αφαιρεθεί 3.000 ευρώ από το σπίτι, αλλά δεν είναι σε θέση να εκτιµήσει αν έχουν κλαπεί άλλα αντικείµενα, καθώς ο σκηνοθέτης είναι συλλέκτης εικόνων, έργων τέχνης και παραδοσιακών αντικειµένων κυρίως από τη γενέτειρά του Κρήτη και µόνον ο ίδιος µπορεί να διαπιστώσει την απουσία τους.


Ο ΝΙΚΟΣ Κούνδουρος γεννήθηκε στις 16 Δεκεµβρίου του 1926 στον Αγιο Νικόλαο Κρήτης. Γόνος µεγαλοαστικής οικογένειας πολιτικών µε µεγάλη παράδοση στην Κρήτη. Τελείωσε την Καλών Τεχνών σπουδάζοντας ζωγραφική και γλυπτική. Λόγω του ανεξάρτητου και επαναστατικού του χαρακτήρα, εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Εκεί αποφασίζει να ασχοληθεί µε το θέατρο και τον κινηµατογράφο. Το 1953 γυρίζει την πρώτη του ταινία, τη «Μαγική Πόλη» και το 1956 τον «Δράκο», που είναι ταινία-σταθµός για τον ελληνικό κινηµατογράφο, σαφώς επηρεασµένος από τον νεορεαλισµό και τον εξπρεσιονισµό. Ο «Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960.

Το ασυµβίβαστο του χαρακτήρα του δηµιουργεί πολλά προβλήµατα και διακόπτεται συχνά η καλλιτεχνική του δηµιουργία. «Το µίσος που έχω για την εξουσία γεννήθηκε όταν η δικτατορία της 4ης Αυγούστου κυνηγούσε τον πατέρα µου», είχε πει πριν από δύο χρόνια στα «ΝΕΑ» ο Νίκος Κούνδουρος και επέµενε ότι «δεν έχω δει ποτέ στη ζωή µου εξουσία χωρίς βία, γι αυτό δηλώνω αντεξουσιαστής, θέλω να κρατήσω αυτό το περήφανο µπαϊράκι τού απέξω, του περιθωριακού, του ανένταχτου».

«Σε όλες τις ταινίες µου, η Ελλάδα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο» , είχε δηλώσει. Προβλήµατα µε τη λογοκρισία αντιµετωπίζει η ταινία του «Παράνοµοι» (1958), που είναι η πρώτη ελληνική ταινία που αναφέρεται στον εµφύλιο πόλεµο. Στην επόµενη ταινία του «Το Ποτάµι» (1960) διαφωνεί µε τους αµερικανούς παραγωγούς ως προς το τελικό µοντάζ της ταινίας. Η ταινία προβάλλεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης µε δύο διαφορετικές κόπιες και βραβεύεται, αλλά δεν προβάλλεται ποτέ στο κοινό. Το ίδιο συνέβη και µε την ταινία του «Vortex», τα γυρίσµατα της οποίας συνέπεσαν µε την επιβολή της δικτατορίας και ολοκληρώθηκαν στο εξωτερικό. Δεν διανέµεται ποτέ στο εµπορικό κύκλωµα και προβάλλεται µόνο σε µερικές ταινιοθήκες.

Πιο πρόσφατα ο Νίκος Κούνδουρος εµπλούτισε τη δηµιουργική του πορεία µε την τριλογία «1922», «Μπορντέλο» και «Μπάιρον, µπαλάντα για έναν δαίµονα». Τριλογία που συνιστά µια χρονολογική αντίστροφη διαδροµή στην ιστορία του ελληνισµού: Μικρασιατική Καταστροφή, Κρητική Επανάσταση, Εθνεγερσία του 1821.

Οι ταινίες του οροθετούν την αφετηρία της καλλιτεχνικής ιστορίας του ελληνικού κινηµατογράφου. Η σκηνοθετική του καριέρα κορυφώνεται το 1963 µε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες». Ο Νίκος Κούνδουρος είναι ένας ξεχωριστός δηµιουργός στην ιστορία του ελληνικού κινηµατογράφου, µε µια δυναµική και ασυµβίβαστη κινηµατογραφική γλώσσα.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Μια βραδυά στην Κάσο...

Αφιερώνεται σε όσους επιμένουν να νοσταλγούν την Ελλάδα που χάσαμε...



Πρόσκληση

Παρουσίαση φωτογραφικού λευκώματος για την Κάσο
"KASSOS TIMELESS"
του Γιάννη Καρνεσιώτη
Τετάρτη, 20 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα

Την Κυριακή 8 Αυγούστου, η Κάσος αγκάλιασε γλυκά μια προσπάθεια να αποτυπωθεί φωτογραφικά το πέρασμα του χρόνου από πάνω κι από μέσα της, να τεκμηριωθεί το πόσο ουσιαστικά αναλλοίωτο έμεινε το φυσικό και το ανθρώπινο περιβάλλον της από το πέρασμα αυτό - κάτι, που δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε για πολλούς τόπους στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Η προσπάθεια αυτή, όμως, δεν θα ήταν ολοκληρωμένη, αν δεν ακολουθούσε κι η παρουσίασή της στην Αθήνα, ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι να έρθουν σε επαφή με το ακριτικό αυτό νησί, να παροτρυνθούν να το επισκεφθούν, να το γνωρίσουν από κοντά και να βιώσουν το Αρχιπέλαγος σχεδόν απείραχτο, όπως ευτύχησαν να το γνωρίσουν οι γενιές πριν από μας, που τόκαναν θρύλο.

Οι φίλοι της Κάσου και οικοδεσπότες του "DIRTY GINGER", Έφη Γιαλούση και Νίκος Μαούνης, παραχώρησαν ευγενικά τον χώρο τους στο Γκάζι, σ' ένα από τα πιο νευραλγικά κι εύκολα προσβάσιμα σημεία της πόλης μας.

Κι όποιος θέλει να ρίξει μια κλεφτή πρώτη ματιά στην Κάσο, μέσα από τις σελίδες του δίγλωσσου λευκώματος "KASSOS TIMELESS" και να γνωρίσει από κοντά τους παράγοντες της έκδοσης μπορεί την επόμενη Τετάρτη, 20 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα, να έρθει κοντά μας, στο "DIRTY GINGER", Τριπτολέμου 46 και Περσεφόνης, ακριβώς στην επάνω πλευρά του Σταθμού "Κεραμεικός" του Μετρό.

Απόσπασμα από το άρθρο του δημιουργού
του λευκώματος "Kasos Timeless"

Γιάννη Δ. Καρνεσιώτη
στην ηλεκτρονική εφημερίδα ΣΤΥΞ



"...Τελείως απρογραμμάτιστα, άρχισε να συγκροτείται το φωτογραφικό υλικό του «KASSOS TIMELESS», να δομείται και να παίρνει συγκεκριμένη μορφή, μέσα από την εστίαση του φακού όχι σε μονοσήμαντα τουριστικού ενδιαφέροντος θέματα, αλλά μάλλον σε γοητευτικές λεπτομέρειες, στοιχεία και τεκμήρια, με ιστορική φόρτιση και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, που στην Κάσο ακόμα σώζονται και φορτίζουν με τον τρόπο τους την καθημερινότητα των κατοίκων και των περιηγητών.
Αυτή η διατήρησή τους, μ’ όλη την φθορά του χρόνου, αυτή η συνύπαρξη της σύγχρονης ζωής με τα σκόρπια κομμάτια του χθες είναι, άλλωστε, που έδωσε και τον τίτλο του Λευκώματος, αποτυπώνοντας την αντίληψή μου για μια κάσο άχρονη, έξω και πέρα από τον σημερινό χρόνο - μέσα, όμως, στην ιστορική διαδρομή του.
Η Κάσος είναι ένα νησί πολύπαθο, με μεγάλες οικονομικο-κοινωνικές κορυφώσεις αλλά και μεγάλες καταστροφές στο ιστορικό του. Τα τεκμήρια των «ανεβοκατεβασμάτων» αυτών στέκουν εδώ κι εκεί, σκόρπια στο φυσκό τοπίο, που μένει απείραχτο στον χρόνο και τα αγκαλιάζει όλα, ξέροντας πως, αν μη τι άλλο, είναι δικά του γεννήματα κι αυτά, όπως κι οι άνθρωποι, που τάφτιαξαν, οι άνθρωποι, που τάχασαν, που τάδαν να καίγονται, να καταστρέφονται, κι αναγκάσθηκαν να τα εγκαταλείψουν. Παλιά αρχοντικά, στρατηγικά προσανατολισμένα, αλλά και σπίτια μικρά, απλά, με ενδιαφέρουσες αρχιτεκτονικές λύσεις και λαϊκές ή λιγότερο λαϊκές διακοσμήσεις, χρώματα έντονα και χρώματα ξεθωριασμένα, πόρτες θαυμαστά διατηρημένες, παράθυρα ανοιχτά, λειτουργικά κι άλλα, που κρέμονται στο κενό, τοίχοι με θαυμαστή λιθοδομή και στολίσματα. Τέτοια κι άλλα βλέπει παντού ολόγυρά του ο Κασιώτης, από την ώρα που θα γεννηθεί, αλλά κι ο επισκέπτης, ο τουρίστας.
Είναι αλήθεια πως τόσα μισογκρεμισμένα σπίτια όσα έχει η Κάσος, προσωπικά, δεν έχω συναντήσει αλλού. Αλλά και πουθενά αλλού όλα αυτά τα ερείπια δεν αποτελούν τόσο αναπόσπαστο στοιχείο του τόπου...
Η Ελλάδα, όπως όλες οι αρχαίες χώρες κι οι αρχαίοι πολιτισμοί, είναι, βέβαια, έτσι κι αλλιώς μια χώρα με πολλά ερείπια και τα ερείπια μπορούν να διαβασθούν με πολλούς τρόπους. Κάποιοι τα βλέπουν ως φθορά, θάνατο, ασχήμια, άλλοι τα βλέπουν ως ιστορία, μικρή ή μεγαλύτερη, στοιχεία προς διερεύνηση, ευκαιρία για συμπεράσματα επιστημονικά. Εγώ επιλέγω να τα βλέπω πρωτίστως ως γοητευτική ζώσα ιστορία – ιστορία εν τω γιγνεσθαι: ζωή καθημερινή σε χρόνο παρελθόντα, ομορφιά, που λίγο πολύ άντεξε, όχι τυχαία, μέχρι τον δικό μας παρόντα χρόνο, δίδαγμα, που μπορεί να μας οδηγήσει σταθερά στον μέλλοντα χρόνο... αν θέλουμε!..

Μ’ αυτό το κίνητρο και αυτήν την συναισθηματική στάση, ο φακός της μηχανής μου αποτυπώνει σύρτες, κλειδαριές, πόρτες, πατζούρια, ρημαγμένους τοίχους, καμπάνες παλιές και ξωκλήσια στο αγαπημένο φόντο του Αιγαίου, με το μπλε της θάλασσας, τον αψεγάδιαστο ουρανό, το οικείο φαιό των βράχων, το καφέ του άνυδρου τοπίου.
Μ’ αυτή την διάθεση, ο φακός μου διασώζει και, νομίζω, τεκμηριώνει όχι μόνο την Κάσο καθ’ εαυτήν και το ιστορικό της παρελθόν, τα απομεινάρια από το ολοκαύτωμα του 1824 ή την μουσική της παράδοση και τους ανθρώπους, αλλά ιστορεί και την Ελληνικότητά τους, τα παραδίδει όλα στον θεατή ως ακέραιο κομμάτι του Αιγαίου Αρχιπελάγους και της Ελλάδας, μέσα από τις ομοιότητες και τις αναλογίες, μέσα από στοιχεία κοινά της ζωής και της μοίρας του γένους μας όλου.
Από μιαν άποψη, η επιλογή να μη δημιουργηθεί ένας φωτογραφικός τουριστικός οδηγός, που να προσελκύει τον τυχαίο τουρίστα στην Κάσο για μπάνια στα υπέροχα, πράγματι κρυστάλινα, γαλαζοπράσινα νερά, στοχεύει περισσότερο στο να προκαλέσει το ενδιαφέρον για το νησί συνολικά, για την ιστορία, τις παραδόσεις και τους ανθρώπους του, τον πλούσιο στην απλότητά του σημερινό τρόπο ζωής, την συνύπαρξη του παλιού με το καινούριο, εκεί όπου ένα σύγχρονο σπίτι ακουμπάει σ’ ένα μισογκρεμισμένο, εκεί όπου ένα τυρί γεννιέται ακόμη όπως και πριν από αιώνες, με σκληρή χειρωνακτική δουλειά και την φωτιά να καίει το καζάνι στο λιοπύρι, εκεί όπου μια πόρτα επιμένει ακόμα να σφαλίζει με έναν σύρτη μισοσκουριασμένο, απ’ αυτούς, που δεν φτιάχνονται πια κι ίσως ποτέ να μη ξαναφτιαχτούν...

Το Λεύκωμα απευθύνεται στους νέους της Κάσου και στους νέους του Αιγαίου – τους ίδιους, που με σπίθα στο βλέμμα παίζουν λύρα, τουμπάκι, σαμπούνα ή λαγούτο και χορεύουν τους χορούς της πατρίδας τους – και τους παροτρύνει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν όσα μπορούν από την παράδοση, να εντάξουν στην σύγχρονη καθημερινότητά τους τρόπους άξιους κι αποτελεσματικούς από το χθες, τρόπους ζωής, τρόπους γλεντιού, τρόπους δουλειάς, τρόπους χτισίματος των σπιτιών, να κρατηθούν όσο γίνεται μακριά από τα κυριολεκτικώς και μεταφορικώς λάμποντα υλικά, το αλουμίνιο, το πλεξιγκλάς, το πλαστικό, να σταθούν στα χοντρά τοιχώματα, στον ασβέστη, στα μικρά κουφώματα, στα σπίτια, που χτίζονται σε διαστάσεις και αρμονία με το φυσικό τοπίο και την κλίμακά του, σε συμφωνία με τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες κι όχι με την αλαζονεία ή την επιδεικτικότητα, που βαραίνουν αχρείαστα άλλα νησιά του Αρχιπελάγους..."

Απελευθέρωση από τον ζυγό της κομματοκρατίας

Θέλουμε την Ελλάδα πίσω!

Η αχαλίνωτη, διεφθαρμένη κομματοκρατία που εμείς της επιτρέπουμε να διαιωνίζεται...

Επιτέλους, ας αντισταθούμε...

"Τα φάγαμε όλοι μαζί"

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17-10-2010

του Χρηστου Γιανναρα

Ακόμα και ο πιο στυγνός κυνισμός, η ιταμότητα, έχει όρια. Μόνο η θρασύτητα του κομματικού αμοραλισμού δεν έχει. Είναι αχαλίνωτη. Το αποδείχνει η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, η «ερμηνεία» του για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας: «Τα φάγαμε όλοι μαζί (κυβερνώντες και κυβερνώμενοι), σας διορίζαμε για χρόνια»! Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κόμμα, είναι κοινωνικό σύμπτωμα. Δημιούργησε ανθρωπολογικό τύπο.

Με δεδομένη την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος από το κομματικό κράτος, την επιτροπεία που επέβαλαν στη χώρα οι δανειστές της, χαμένη την εθνική κυριαρχία (το ομολόγησε ευήθως ο πρωθυπουργός), οι αυτουργοί του εγκλήματος θέλουν να μας πείσουν ότι είμαστε συνένοχοι. Ναι, από τα πιο ύπουλα τεχνάσματα κάθε απανθρωπίας είναι η προσπάθεια να ενοχοποιηθεί το θύμα. Και για λόγους δυσεξήγητων ψυχολογικών διεργασιών το θύμα είναι συνήθως ευεπίφορο στην ενοχοποίηση. Το ξέρουν οι αετονύχηδες της ιδιοτέλειας κομματάνθρωποι, από καταβολής ελλαδικού κράτους.

Εχουν αλλοτριώσει συνειδητά και από πρόθεση την αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε σύστημα πελατειακών σχέσεων: εξαγοράζουν ψήφους (δηλαδή συνειδήσεις) αντιπαρέχοντας διορισμούς στο Δημόσιο. Κάθε κόμμα εξασφαλίζει τα «δικά του παιδιά» σε απίστευτους αριθμούς – ξέφρενο και διαρκές όργιο γιγαντισμού του κράτους. Και όταν η οικονομία καταρρέει γιατί δεν αντέχει να συντηρεί στρατιές αργόσχολης δημοσιοϋπαλληλίας, τότε επιστρατεύεται το τέχνασμα της ενοχοποίησης των θυμάτων: Μισή ενοχή δική μας, μισή δική σας, «τα φάγαμε μαζί».

Λογική και αντανακλαστικά μαστροπών: Προσφέρουν δόλωμα την αμειβόμενη με χρήμα ακολασία (προάγουν σε ακολασία) και στη συνέχεια λοιδορούν και προπηλακίζουν το θύμα για εκπόρνευση, διαφθορά, εκμαυλισμό. Θέλουν να αγνοούν ότι ο ρόλος που οι πολίτες αναθέτουν στον πολιτικό είναι να διακονεί (να «υπουργεί») τις κοινές ανάγκες, όχι να εκμαυλίζει ψηφοφόρους, εξαγοράζοντας την ψήφο τους για τη δική του εξουσιολαγνεία. Είναι φυσικά εύκολο να μεταβάλλεις τον πολίτη σε πελάτη: η φύση του ανθρώπου ρέπει στην ιδιοτέλεια, η ανάγκη για εξασφάλιση, για σιγουριά, είναι ορμή ενστικτώδης, αδυσώπητη, ανταποκρίνεται αντανακλαστικά στο δόλωμα του ρουσφετιού.

Γι’ αυτό η εξουσία είχε πάντοτε αυτονόητα και παιδαγωγικό χαρακτήρα, υπηρετούσε το κοινωνικό γεγονός, το άθλημα των σχέσεων, της συνύπαρξης, όχι τη θωράκιση ατομικών συμφερόντων.

Η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης «μαζί τα φάγαμε» δικαιολογεί και νομιμοποιεί την πιο αδίστακτη αντικοινωνική συμπεριφορά της εξουσίας, παραπέμπει στην εκφραστική μαστροπών, στην απανθρωπία της αδιαφορίας για κάθε λογική κοινωνικού υπουργήματος. Δεν συμβιβάζεται με πολιτικό αξίωμα, με την τιμή της διακονίας ελπίδων και στόχων του λαού, διαχείρισης της εμπιστοσύνης του. Αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι: πότε επιτέλους θα αφυπνισθεί σε στοιχειώδεις επιγνώσεις αυτός ο λαός, πότε θα συνειδητοποιήσει ότι είναι μόνο θύμα, όχι συνεργός των φαυλεπίφαυλων επαγγελματιών της εξουσίας.

Πότε θα απαιτήσει καινούργιο Σύνταγμα, θεσμική απελευθέρωση από τον ζυγό της κομματοκρατίας.

Η οικονομία βυθίζεται όλο και πιο αδιέξοδα στην ύφεση, οι στρατιές των απελπισμένων ανέργων πληθύνονται καθημερινά, η παραγωγή μειώνεται δραματικά, η αγορά φθίνει, τα καταστήματα κλείνουν με πρόοδο γεωμετρική που, κυριολεκτικά, πανικοβάλλει. Ομως τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν, ολοφάνερα, πρώτο τους μέλημα τις επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα στερεότυπα για τα εγκλήματα της Ν.Δ., με τόσο φτηνιάρικη εμπάθεια και τόσο κραυγαλέα μονομέρεια, που τελικά μάλλον αμβλύνει τη λαϊκή οργή για τους αντιπάλους του, τη μεταστρέφει σε αηδία και απέχθεια για τη δική του μικροϊνική ρητορική. Πολιτικό λόγο σε τόσο χαμηλό διανοητικό και γλωσσικό επίπεδο ίσως δεν είχε ακούσει ποτέ άλλοτε στην παρακμιακή της κατρακύλα η ελληνική κοινωνία.

Και η άκρα ευτέλεια του πρωθυπουργικού λόγου επιβάλλεται ως κεντρικό θέμα κάθε Δελτίου Ειδήσεων (καταλαμβάνει τα δύο τρία περίπου του συνολικού τηλεοπτικού χρόνου) στα κρατικά κανάλια. Απαντάει ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ανάλογου επιπέδου ευφυολογήματα, ώστε ο απελπισμός του κάποιας νοημοσύνης πολίτη να ολοκληρώνεται τεκμηριωμένα. Σίγουρα υπάρχει ενοχή της ελλαδικής κοινωνίας γι’ αυτό το ανατριχιαστικό κατάντημα. Οχι επειδή «τα έφαγε μαζί» με τις κομματικές συντεχνίες της κλεπτοκρατίας, αλλά επειδή δεν προσβάλλεται από το κρετινικό τους επίπεδο, δεν αντιδρά, είναι έτοιμη να ψηφίσει και πάλι τους επίσημους εγκαθέτους της κλεπτοκρατίας (ή τους ευνοουμένους της) στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Το συνετό (σοφό θα έλεγα) κομμάτι του ελλαδικού πληθυσμού (ελάχιστο αριθμητικά, αλλά όχι ευκαταφρόνητο σε δυναμική επιρροής) δεν ψηφίζει ιδεολογικές ετικέτες, ψηφίζει πρόσωπα. Στην πρόκριση προσώπων, στην αξιολόγηση προσώπων, στην εμπιστοσύνη σε πρόσωπα απηχείται ελληνική ιδιαιτερότητα αιώνων: εθισμοί στην ευθύνη της ελευθερίας, όχι πειθάρχηση σε αυθεντίες «ορθής» ιδεολογίας και «αποτελεσματικής» ηθικής. Ετσι, το συνετό κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας θα ήταν μάλλον έτοιμο να ευνοήσει τη μετάθεση εμπιστοσύνης από τον μειονεκτικό γόνο των Παπανδρέου στον Αντώνη Σαμαρά: Εστω και μόνο για το κουράγιο του να αντιπαλέψει επί χρόνια τη μητσοτακική παραλλαγή του παπανδρεϊσμού και παρά τη συμπόρευσή του με τον ύστερο, τον ανεκδιήγητης ανικανότητας, καραμανλισμό.

Με άλλα λόγια: το εκλογικά (και σοφά) περιφερόμενο κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας, οι πολίτες που κάθε φορά κρίνουν και ψηφίζουν το μη χείρον, θα ήταν μάλλον έτοιμοι να δώσουν και στον Α. Σαμαρά ιστορική ευκαιρία, να του εμπιστευθούν την παλιγγενεσία της πατρίδας, έστω λίγους μόνο μήνες μετά το καραμανλικό (του βραχέος) φιάσκο. Αρκεί να είχαν πειστήρια για την τόλμη του να διακινδυνεύσει ριζικές αλλαγές. Και τα πειστήρια θα ήσαν δύο: Αν μιλούσε «άλλη» γλώσσα. Και αν έβαζε βαθιά, αμείλικτα το μαχαίρι στο σαπισμένο από χρόνια κόμμα της Ν.Δ.

Δεν θα ήταν κάτι απλό να μιλούσε «άλλη» γλώσσα ο Α. Σαμαράς. «Αλλη» γλώσσα θα σήμαινε άλλη θέα της πραγματικότητας από αυτήν που έχει σήμερα, άλλη νοο-τροπία (τρόπο του νοείν), άλλες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, άλλες κοινωνικές στοχεύσεις, άλλη αίσθηση της ελληνικότητας, άλλη εκδοχή της πολιτικής. Και από όλες αυτές τις κατακτημένες διαφορετικότητες θα προέκυπτε άλλο λεξιλόγιο, άλλη εκφραστική, άλλη φυσιογνωμική σημειολογία. Σήμερα ο Α. Σαμαράς είναι για την ελλαδική πολιτική σκηνή «μία από τα ίδια», διότι τίποτε από τα όσα προϋποθέτει μια «άλλη» γλώσσα δεν μοιάζει να το διαθέτει.

Το τι σημαίνει «βαθιά το μαχαίρι στο σάπιο κόμμα», είναι προφανέστερο. Ο Α.Σ. δεν τόλμησε να αποκόψει θαρραλέα ούτε τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ανίκανων, διεφθαρμένων, μαΐστρων της φαυλότητας. Πληρώνει γραμμάτια υποχρέωσης σε υποστηρικτές της αρχηγικής εκλογής του και όσες αλλαγές τόλμησε σε διευθυντικές κομματικές θέσεις, μοιάζει απλώς να μετέβαλαν τις ισορροπίες του παραγοντισμού (όχι και τη λογική του παραγοντισμού) στη λειτουργία του κόμματος. Τα κριτήριά του για την αξιολόγηση της ανθρώπινης ποιότητας είναι εντελώς απογοητευτικά στην περίπτωση των υποψηφίων που ευνόησε για τις εκλογές αυτοδιοίκησης – ο εξοργιστικά αποτυχημένος στην πρώτη του θητεία δήμαρχος Αθηναίων, οι προσβλητικές της αξιοπρέπειας παρουσίες στο ψηφοδέλτιό του, ο ανύπαρκτος στον κοινωνικό στίβο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, και πάει λέγοντας.

Στον ορίζοντα δεν υπάρχει δυνατότητα για τιμωρό απάντηση στην ιταμότητα που μας καθιστά όλους συνένοχους της κλεπτοκρατίας.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ»

Περιοδικό ΑΡΔΗΝ

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ»

(ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ)

Εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό απαιτούμε την άμεση απόσυρση του σχεδίου προγράμματος για το «Νέο Λύκειο» γιατί:

α) είναι αντισυνταγματικό. Με βάση τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 16 του Συντάγματος στους σκοπούς της Παιδείας περιλαμβάνονται και η καλλιέργεια εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης. Στο Σχέδιο Προγράμματος όμως καταργούνται η βυζαντινή, η νεότερη και η σύγχρονη ιστορία ενώ το μάθημα των Θρησκευτικών υποβαθμίζεται σε μια επιλογή ανάμεσα σε δεκάδες άλλες. Έτσι οι νέοι στερούνται τη δυνατότητα να αποκτήσουν ιστορική συνείδηση σε μια ηλικία που επιτέλους μπορούν να δουν κριτικά τα ιστορικά γεγονότα που έχουν διδαχθεί περιληπτικά στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Στερούνται επίσης την ευκαιρία να μάθουν και να προβληματιστούν πάνω σε ζητήματα που αφορούν την ορθόδοξη παράδοση και τα ηθικά διλήμματα του σύγχρονου ανθρώπου.

β) είναι αντιπαιδαγωγικό αφού μετατρέπει το σχολείο σ’ ένα σούπερ μάρκετ όπου οι μαθητές «ψωνίζουν» τυχαία μαθήματα από «καλάθια» διαφορετικών μαθημάτων με αποτέλεσμα να μη λαμβάνουν τις γνώσεις που απαιτούνται, να μην αποκτούν συνολική εικόνα του κόσμου και εν τέλει να μη συγκροτούν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Η δε αντικατάσταση των εξετάσεων αποκλειστικά από εργασίες δεν διασφαλίζει την εμπέδωση του συνόλου της διδακτέας ύλης ούτε τον έλεγχό της. Το «Νέο Λύκειο» οδηγεί επομένως στην αμάθεια ενώ εθίζει τους μαθητές στην επιλογή όχι του ωφέλιμου μαθήματος αλλά του πιο ελαστικού στη βαθμολογία καθηγητή και του λιγότερο απαιτητικού αντικειμένου. Σε ό,τι αφορά τους καθηγητές, προκειμένου να προσελκύσουν «πελατεία» για το αντικείμενό τους, θα αναγκαστούν να προβούν σε «προσφορές» (χαριστική βαθμολογία, χαΐδεμα των παιδιών). Αν οι μαθητές δεν τους επιλέξουν, τότε κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ωράριο και άρα να χάσουν την οργανική τους θέση.

γ) είναι αντιεπιστημονικό καθώς κατά πρώτον διασπά την ενότητα των φυσικών επιστημών όταν οι μαθητές καλούνται να επιλέξουν υποχρεωτικά ένα αντικείμενο ανάμεσα στη Φυσική, τη Βιολογία, τη Χημεία και τις… Περιβαλλοντικές Επιστήμες. Κατά δεύτερον υποβαθμίζει τις ανθρωπιστικές σπουδές που κατεξοχήν προβάλλουν διαχρονικά πρότυπα και αξίες και συμβάλλουν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου. Όταν όμως βαφτίζει τα Λατινικά ξένη γλώσσα και δεν επιτρέπει σ’ αυτόν που θα τα επιλέξει, να επιλέξει μαζί και τα Αρχαία ως «πρωτεύον» μάθημα, τότε, εκτός από αυθαίρετο, το «Πρόγραμμα» καταντά και γελοίο!

Το Σχέδιο Προγράμματος για το «Νέο Λύκειο» δεν παίρνει αλλαγή. Μόνη αλλαγή του είναι η άμεση απόσυρσή του. Στη θέση του προτείνουμε ένα πρόγραμμα σπουδών που να εξασφαλίζει τη μάθηση γενικών γνώσεων και όχι αποσπασματικών πληροφοριών, που να προβάλλει ανθρωπιστικές αξίες και πρότυπα μέσα από τη δημοκρατική και αγωνιστική παράδοση του ελληνικού λαού ενώ παράλληλα φέρνει τα παιδιά σε επαφή με τα μεγάλα επιτεύγματα του παγκόσμιου πολιτισμού και όχι αποκλειστικά του «ευρωπαϊκού πνεύματος».

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Λήθη και ιστορική συνείδηση

Προαιρετικό το μάθημα της ιστορίας;

Όπως όλα δείχνουν μεθοδεύεται η λήθη - χώρα της λήθης αποκαλούσανε και την Τσεχοσλοβακία στα σοβιετικα χρόνια...

Τι καλύτερο όπλο από την κατάργηση της ιστορικής συνέχειας και της ιστορικής συνείδησης...

Η είδηση από τον φίλο Γιώργο Λ.

Πρόταση για να γίνει προαιρετικής παρακολούθησης μάθημα η ιστορία στη Β και Γ λυκείου έκανε η επιτροπή του υπουργείου Παιδείας στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του λυκείου.

Μάλιστα, σύμφωνα με την πρόταση της επιτροπής που ηγείται η Κα θ. Δραγώνα, η ιστορία του Βυζαντίου και του 1821 κόβονται, ενώ η αρχαία ελληνική ιστορία ενσωματώνεται στο μάθημα επιλογής "Ιστορία των Ιδεών", στο οποίο διδάσκεται ευρωπαϊκή Ιστορία.

Έτσι λοιπόν, η πρόταση αναφέρει τρία υποχρεωτικά μαθήματα που θα είναι η Νεοελληνική γλώσσα, η Ξένη γλώσσα και η Γυμναστική.

Τα μαθήματα επιλογής θα χωριστούν σε έξι κατηγορίες:

1. Αρχαιογνωσία: Περιλαμβάνει τα μαθήματα: Αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία, Αρχαία ελληνική γραμματεία, Αρχαία Ιστορία και Ιστορία των Ιδεών

2. Μαθηματικά: Περιλαμβάνει τα μαθήματα: Μαθηματικά υψηλού επιπέδου, Μαθηματικού βασικού επιπέδου

3. Πειραματικές επιστήμες: Περιλαμβάνει τα μαθήματα: Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Περιβαλλοντικές επιστήμες

4. Κοινωνικές επιστήμες: Περιλαμβάνει τα μαθήματα: Οικονομία, Πολιτικές και Κοινωνικές επιστήμες, Ευρωπαϊκή Ιστορία , Αρχές ηθικής και Φιλοσοφίας, Θρησκευτικά

5. Ξένη Γλώσσα: Περιλαμβάνει τα μαθήματα: Λατινικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά

6. Πολιτισμός: Περιλαμβάνει τα μαθήματα: Εικαστικά, Μουσική, Θέατρο και Κινηματογράφος

Αλλαγές προσώπων

Παράλληλα την Τρίτη (5/10) η υπουργός παιδείας αποφάσισε την αλλαγή της σύνθεση της μεικτής επιτροπής, που μαζί με Τούρκους ιστορικούς , μελετούν τα βιβλία της ιστορίας όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, των δύο χωρών, προκειμένου να απαλειφθούν τα κεφάλαια που προκαλούν έριδες μεταξύ των δύο λαών.

Σύμφωνα με απόφαση της κ. Διαμαντοπούλου στην επιτροπή από ελληνικής πλευράς πλέον θα μετέχουν ως εμπειρογνώμονες οι Αριστείδης Αγαθοκλής πρέσβης επί τιμής,, Χρήστος Χατζηιωσήφ, Καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Κρήτης, Αναστασία Κυρκίνη- Κούτουλα συμβουλος φιλολόγων στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Ναυσικά Βραϊλα σύμβουλος πρεσβείας της Α4 Διεύθυνσης Τουρκίας, με αναπληρωτή τον Δημήτριο Τζανάκη, Αριστοτέλης Μητραράς, φιλόλογος, αλλά και ο εκάστοτε διευθυντής; Δημοσίων σχέσεων του υπουργείου παιδείας.

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ & ΠΑΝΕΠ/ΜΙΑΚΩΝ

Πηγή http://www.nomoneynodebt.gr/index.php

ΔΝΤ σημαίνει φτώχεια ανεργία, κατοχή κι επικυριαρχία


Υπογράψτε το κείμενο με ένα κλικ εδώ

Δραματική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, της νεολαίας και των συνταξιούχων προοιωνίζεται η προσφυγή στο ΔΝΤ και το μηχανισμό διάσωσης της ΕΕ. Με αφορμή την δυσκολία δανεισμού του δημοσίου, επιχειρείται ένα πρωτοφανές για τα μεταπολεμικά δεδομένα πλήγμα στις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά από ένα καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων (αύξηση του ΦΠΑ, την μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων, κ.α.), με το μνημόνιο που ψήφισε στη Βουλή, φέρεται αποφασισμένη να επιβάλλει: καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, δραματική συρρίκνωση σε βαθμό εξαφάνισης των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, κατάργηση του ορίου απολύσεων που θα οδηγήσει σε έκρηξη την ανεργία, περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας κ.α.
Ωστόσο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εκλέχτηκε με δέκα μονάδες διαφορά από τη ΝΔ τον Οκτώβρη υποσχόμενη αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων και πράττει ακριβώς τ’ αντίθετο. Επομένως, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να σύρει τους εργαζόμενους στο σφαγείο του ΔΝΤ και του (κατ’ ευφημισμό) μηχανισμού διάσωσης της ΕΕ.

Η προσφυγή στο μισητό ΔΝΤ ισοδυναμεί με κοινωνικό όλεθρο γιατί θα προκαλέσει έκρηξη της φτώχειας και συνεχή μέτρα λιτότητας, καθώς η ύφεση θα οδηγεί σε συνεχή συρρίκνωση τα δημόσια έσοδα. Τι θετικό άλλωστε βρίσκει η κυβέρνηση στην Ουγγαρία, τη Λετονία, την Ουκρανία, την Τουρκία και δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου που υποβλήθηκαν στο παρελθόν στις θεραπείες σοκ του μισητού οργανισμού;
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι εκτεθειμένη πολύ περισσότερο μετά την απόφαση της ΕΕ στις 9 Μαΐου όταν έγινε εμφανές πως υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι από την μετατροπή των εργαζομένων της Ελλάδας σε πειραματόζωα για την εφαρμογή των νέων αντι-εργασιακών μέτρων. Πρόκειται για εξέλιξη που διευκολύνει την Ελλάδα να ζητήσει ακύρωση των αντιλαϊκών μέτρων.

Ο νέος Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος δεν είναι μονόδρομος

Η κυβέρνηση εξ αρχής είχε κι άλλους δρόμους πριν οδηγήσει την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλοπάτι του διασυρμού, εκεί που συνωστίζονται όλα τα αποτυχημένα κράτη του κόσμου. Μπορούσε: να προσφύγει σε εσωτερικό δανεισμό (κάτι που δεν έκανε για να μη δυσαρεστήσει τους τραπεζίτες που θα έχαναν μέρος των καταθέσεων), να απαιτήσει ευνοϊκό δανεισμό από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1% που δανείζει τις τράπεζες), να απευθυνθεί στην Κίνα (όχι μέσω της …Goldman Sachs), στη Ρωσία και στις αραβικές χώρες, να απαιτήσει διμερή δανεισμό από άλλες χώρες της ΕΕ ακόμη κι απ’ τη Γερμανία με το επιτόκιο που δανείζεται η ίδια, ως ελάχιστη υποχρέωση τους για τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στο εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας από το 1981, να συμπτύξει μέτωπο διεκδίκησης φθηνών δανείων με άλλες χώρες του νότου που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, κ.λπ), να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, που αγγίζει τα 19 δισ. ευρώ (8% του ΑΕΠ), να φορολογήσει την εκκλησία, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές, να μειώσει τους εξοπλισμούς, κ.α.

Αντί για τα παραπάνω η κυβέρνηση επέλεξε ένα νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο υπό το μανδύα του ΔΝΤ, επικαλούμενη τα σπρεντς της δευτερογενούς αγοράς (που μόνο ενδεικτική σημασία έχουν) πριν καν εκδώσει ομόλογα! Μια επιλογή που αποδεικνύεται καταστροφική κι επίσης ατελέσφορη. Ιδιαίτερα, μετά την ολιγωρία της κυβέρνησης να βάλει πρακτικά εμπόδια στη συνεχή φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες που οξύνει τα πρόβλημα ρευστότητας αυξάνοντας τον κίνδυνο δέσμευσης των καταθέσεων των μικροαποταμιευτών από τους τραπεζίτες!
Η κυβέρνηση επομένως, με τη συνενοχή του ΛΑΟΣ, των ξένων πρεσβειών, την ουσιαστική συμφωνία της ΝΔ και με την ενθάρρυνση των ΜΜΕ που καλλιεργούν κλίμα πανικού επωμίζεται τεράστιες, ιστορικές ευθύνες που ισοδυναμούν με πρωτοφανή οπισθοδρόμηση στο επίπεδο της οικονομίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Δραματικές είναι επίσης κι οι συνέπειες στο μέτωπο των δημοκρατικών ελευθεριών που σηματοδοτεί η ξένη κατοχή όπως φαίνεται από τις υπερεξουσίες που συγκεντρώνει ο υπουργός Οικονομικών, από την επίδειξη βίας των δυνάμεων καταστολής και τις επιθέσεις στην Αριστερά και σε τμήματα πρωτοπόρων εργατών που μάχονται για τα δικαιώματά τους, όπως οι ναυτεργάτες.

Σε αυτό το κλίμα προοδευτικοί οικονομολόγοι και επιστήμονες με διαφορετικές απόψεις κι από διαφορετικές πολιτικές διαδρομές:

• καλούμαστε να σπάσουμε τη συνήθη σιωπή, να στηρίξουμε τους αγώνες των εργαζομένων για υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών τους κατακτήσεων, για να μην περάσει ο νέος Μεσαίωνας.
• θεωρούμε πλέον κοινωνική αναγκαιότητα την έξοδο από το ευρώ και την ΟΝΕ κι επίσης την παύση πληρωμών του χρέους και την επαναδιαπραγμάτευση του με στόχο την μείωση ή και τη διαγραφή του. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να επωμίζονται κάθε χρόνο το τεράστιο βάρος εξυπηρέτησης ενός χρέους που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι και παραλύει κάθε προσπάθεια άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής. Αρκεί ν΄ αναφερθεί πως με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό, που έχει ανατραπεί επί τα χείρω, οι πληρωμές τόκων (12,3 δισ. ευρώ) είναι διπλάσιες από τις πληρωμές συντάξεων (6,4 δισ.), ενώ τα χρεολύσια (29,1 δισ.) ξεπερνούν τις δαπάνες προσωπικού (26,5 δισ.)!
• απαιτούμε από την κυβέρνηση να θέσει επιτέλους ένα φραγμό στη ασυδοσία των τραπεζών επιβάλλοντας απαγόρευση φυγής κεφαλαίων, να προχωρήσει στην κρατικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, την επαναφορά στο δημόσιο των στρατηγικής σημασίας ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων (ΟΤΕ, Ολυμπιακή κ.α.) την εφαρμογή μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων μιας μακρόπνοης βιομηχανικής πολιτικής.
• άμεσα δε, διεκδικούμε την αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των μεγάλων επιχειρήσεων, στο 45%, όπως ήταν μέχρι το 1981. Με βάση υπολογισμούς του σημερινού υπουργού Οικονομικών, από την μείωση των συντελεστών φορολόγησης των ΑΕ (από 35% στο 25%) που ανακοίνωσε ο Κ. Καραμανλής από τη ΔΕΘ το 2004, το δημόσιο χάνει κάθε χρόνο 5 δισ. Επομένως, τα διαφυγόντα έσοδα την τελευταία 6ετία είναι ίσα με το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Γι’ αυτό ζητάμε άμεση αύξηση της φορολόγησης κεφαλαίου για να στηριχθεί η δημόσια υγεία και παιδεία. Επίσης ζητάμε μείωση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων και αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τους εργαζόμενους. Αυτά τα μέτρα μπορούν να λύσουν το πρόβλημα χρηματοδότησης της οικονομίας κι αποτελούν αφετηρία μιας γενναίας αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.
• καλούμε τον ελληνικό λαό να ανατρέψει τη νέα κατοχή. Να ακυρώσει τα εξευτελιστικά, αντιλαϊκά σχέδια υποταγής στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό εξόντωσης της ΕΕ.
• Τέλος, αναγνωρίζοντας την ανάγκη διεύρυνσης του μετώπου δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συμβάλουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας σε κάθε ευρύτερη πρωτοβουλία που θα κινείται στην κατεύθυνση στήριξης των λαϊκών αγώνων και καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής.
Αθήνα, 15 Μαΐου 2010

1. Βατικιώτης Λεωνίδας
2. Γαϊτανίδου Ευανθία
3. Γάτσιος Βασίλης
4. Γεωργίου Γιώργος
5. Γκαγκάτσος Γιάννης
6. Γρόλλιος Γιώργος
7. Διαβολάκης Θανάσης
8. Δημητούλης Δημήτρης
9. Ζέρβας Μάκης
10. Καζάκης Δημήτρης
11. Κόκκορης Μάκης
12. Κοσμάς Πέτρος
13. Κουτσομπίνα Καίτη
14. Κυράνας Μιχάλης
15. Κυριακάκης Γιάννης
16. Λάλος Κώστας
17. Μαρκέτος Σπύρος
18. Μπαλιώτης Θόδωρος
19. Μπιτσάκης Ευτύχης
20. Μωραϊτου Ευγενία
21. Παπαλεξίου Γιώργος
22. Παπανικολάου Νίκος
23. Παππάς Κώστας
24. Παυλόπουλος Γιώργος
25. Ρεκλείτης Αλέξανδρος
26. Ρούσης Γιώργος
27. Σκαμνάκης Θανάσης
28. Τασιάκος Χρίστος
29. Τρικαλινός Γιώργος
30. Χρήστου Ευαγγελία

IMF means poverty, unemployment, occupation and foreign control

Cessation of payments - exit from eurozone

With the outbreak of the crisis and the initial public reaction against the government, the IMF and the EU, 30 Greek economists and academics formed a framework of demands. A common characteristic of which demands is that they constitute a way out of the crisis beneficial to the working people.

The article was publicized on the website http:www.gopetition.com/online/36271.html and immediately made a great impression. At this time 700 signatures have been collected in particular the following is mentioned:

Greek adherence to the IMF and the EU rescue mechanism will dramatically worsen the lives of the Greek working people, as well as the young and pensioners. Difficulties in national debt financing are being used as a pretext for an unprecedented, in the post-war era, attack on workers.

After the initial barrage of measures attacking ordinary people (VAT increase, pay cuts for civil servants etc) the PASOK government has rushed a memorandum through parliament that would: dismantle collective bargaining, shrink social insurance to oblivion, free layoffs and thus cause unemployment to skyrocket introducing even more flexibility to the labour market and so on.

The PASOK government was elected in a landslide in October 2009 amidst promises of income redistribution in favour of the working people, but the policies it is currently implementing are the exact opposite. Thus, it can claim no popular mandate in condemning workers to the IMF slaughterhouse and to the terms imposed by the (so called) EU rescue mechanism.

The intervention of the much hated IMF will result in social armageddon, as poverty spreads and packages of austerity measures follow one another, while a depressed economy further diminishes state income. Could the Greek government point to anything good having happened to Hungary, Latvia, Ukraine, Turkey and to the many more countries already subjected to IMF shock therapy?

The PASOK government is even more vulnerable to criticism after the May 9 EU decision, which made it abundantly clear that there are solutions other than turning Greek workers to Guinea pigs testing the implementation of these new measures. This turn of events helps Greece press for a repeal of the measures harming the interests of the people.

The new International Economic Control is not a one-way street.

From the very beginning, the Greek government had options other than to plunge the country to the abyss, where only failed states dwell. The government could have resorted to internal lending (but it didn’t, because using bank deposits to finance the debt would have displeased the bankers) it could have demanded good lending terms from the ECB (1% interest loans, such as those accorded to the banks) it could have turned to China (not using ...Goldman Sachs as an intermediary ) to Russia and the arab countries, it could have demanded bilateral loans from other EU countries, even from Germany, with the same interest rates Germany itself gets, as a small compensation for the damage it has caused to the Greek balance of payments since 1981, it could have formed a common front with other southern countries facing similar problems (Spain, Portugal, Italy etc) asking for cheap loans, it could have combated tax evasion amounting to 19 b. euros (8% of GDP) a year, it could have taxed the Greek orthodox church, banks, ship-owners, it could have slashed arms purchases and so on.

Instead of the above, the government chose a new International Economic Control, now known as the IMF, prompted to a decision by the secondary bond market spreads (that are only indicating trends), without even trying to issue bonds. This choice has proven destructive and counterproductive. Especially since the government has failed to stop the constant outflow of capital from the banks, worsening liquidity problems and increasing the risk of banks freezing small account holders΄ money!

So the government, with the complicity of (far right party) LAOS and foreign embassies, helped by the acquiescence of (conservative) ND and the incitement of a panic-inducing mass media, is shouldering huge, historical responsibilities for the unprecedented regression of the Greek economy and social rights. Foreign control also produces dramatic consequences in the field of democratic freedoms, as witnessed by the emergency powers accorded to the minister of finance, by the violence of the repression mechanisms, the attacks against the left and against forward looking workers, such as port workers, struggling for their rights.

Under these circumstances, we as progressive economists and scientists, holding differing views and coming from a variety of political backgrounds.

- Feel obliged to break the usual silence, in support of the struggle of the working people to uphold and expand their rights and to block the onset of the new Middle Ages.

-We now consider it socially necessary that Greece exits the euro and the EMU, that it stops debt repayments and that it negotiates the reduction or even the complete waiving of its debt. The working people have no reason to shoulder, year after year, the huge burden associated with servicing a mountain of debt they did not create, paralyzing every policy favourable to them.

According to the initial Greek budget (now revised for the worse) interest payments (E 12,3 b.) are two times higher than pensions spending (6,4 b.), while debt repayments amount to 29,1 b. higher than personnel costs in the entire public sector (26,5 b.)

-We demand that the government impose discipline on the unaccountable banks, to block capital flight, to nationalize big banks, to bring back privatized strategic companies (OTE, Olympic etc) to state control and to chart a long term industrial policy through the public investment program.

-As an immediate step, big business should be taxed at 45%, as was the case up to 1981. Based on the calculations of the current Economy Minister, tax cuts for business (from 35% to 25%) announced by the Karamanlis government in September 2004, cost the public coffers 5 b. euros per year. This means that the lost tax income of the past six years equals the budget deficit. This is why we demand an immediate increase in capital taxation, in support of public health and education. We also demand a reduction of the VAT and indirect taxation as well as higher tax-free margins for working people. These measures could finance the Greek economy and start the redistribution of social wealth, which is a necessity for the working people.

-We call on the Greek people to overturn the new occupation. To block the plans of subordination to the IMF and the EU extermination mechanism, which are degrading and run contrary to the people΄s interest.

-Finally, aware that a wider front is necessary, we state our intention to support, as best we can, every initiative supporting the popular struggle and condemning government policy.

Athens, May 15, 2010

1. Vatikiotis Leonidas, leovat@yahoo.com, www.leonidasvatikiotis.gr
2. Gaitanidou Euanthia, gaitaev@otenet.grb
3. Gatsios Vasilis, bagat@otenet.gr
4. Georgiou George, ggeorgiou@internet.gr
5. Gagatsos John, gagatsios@yahoo.gr
6. Grollios George, grol@eled.auth.gr
7. Diavolakis Thanasis, diavolakis@ymail.com
8. Dimitoulis Dimitris, dimdimitoulis@yahoo.gr
9. Zervas Makis, zervas@eap.gr
10. Kazakis Dimitris, tkape@tee.gr
11. Kokkoris Makis, mkokkoris@ath.forthnet.gr
12. Kosmas Peter, amstelodamos@yahoo.gr, http://petroskosmas.wordpress.com/
13. Koutsompina Kate, kaiti@livanis.gr
14. Kiranas Michael, m_kiranas@yahoo.gr

15. Kiriakakis John, gkyr2003@yahoo.gr
16. Lalos Constantine, lalosc@gmail.com
17. Marketos Spiros, spyrosmarchetos@gmail.com
18. Baliotis Theodor, baliotis@otenet.gr

19. Bitsakis Eutixis, ++302107643698
20. Moraitou Eugenia, eugemorgr@yahoo.gr
21. Papaleksiou George, gpapalex@otenet.gr
22. Papanikolaou Nick, npapa_da@otenet.gr
23. Pappas Constantine, kost.pappas@hotmail.com
24. Paulopoulos George, gpavlop@otenet.gr
25. Reklitis Alexander, rekleitisalexandros@gmail.com
26. Rousis George, grousis@ath.forthnet.gr
27. Skamnakis Thanasis, thalisa@otenet.gr
28. Tasiakos Chris, ta210661@tellas.gr
29. Trikalinos George, georgetrikalinos@gmail.com
30. Christou Euagelia, exristou@gmail.com

Athens, May 15, 2010