Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Ο ολοκληρωτισμός της μαζικής δημοκρατίας...*


Γιάννης Σταύρου, Βιομηχανικό τοπίο, λάδι σε καμβά

Η παρακάτω είδηση όπως δημοσιεύτηκε (χωρίς περικοπές) στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στις 30-6-2008:

_________________________________________________

<< Τα παιδικά πάρτι αποτελούν την καλύτερη αφορμή για διασκέδαση μεταξύ των μικρών φίλων εκτός κι αν ζει κανείς στη Σουηδία. Ένα οκτάχρονο παιδί βρήκε τον μπελά του γιατί κάλεσε στο πάρτι του μόνο τους συμμαθητές με τους οποίους έκανε παρέα.

Το σχολείο του κατήγγειλε την υπόθεση στο Κοινοβούλιο της χώρας γιατί παραβίασε τους κανονισμούς, σύμφωνα με τους οποίους, αφού μοίρασε τις προσκλήσεις στο σχολείο, θα έπρεπε να καλέσει όλους τους συμμαθητές του. Θα ήταν πάρτι με μπαλόνια και τούρτα γενεθλίων, φασαρία και πολλά παιδικά γέλια. Ο μικρός το περίμενε καιρό. Δεν κατάφερε όμως να το πραγματοποιήσει όπως το είχε φανταστεί κι αυτό γιατί δεν εκτίμησε σωστά την εμμονή της χώρας του με την ισότητα. Σε αυτή την ηλικία, είναι άλλωστε αναμενόμενο. Όμως η Σουηδία δεν επιτρέπει τέτοιου είδους παρεκβάσεις. Δύο από τους συμμαθητές του δεν πήραν πρόσκληση στο σχολείο από τον 8χρονο και αυτό, σύμφωνα με τους κανονισμούς, συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων τους.

Η υπόθεση έφτασε στο σουηδικό Κοινοβούλιο και προκάλεσε δημόσια συζήτηση για τις ατομικές ελευθερίες: έχει δικαίωμα ένα παιδί να προσκαλεί όποιον θέλει σε ένα πάρτι, ακόμη κι αν με τις επιλογές του πληγώνει εκείνους που μένουν απ΄ έξω;

Ζητήματα όπως αυτό επιλύονται από άλλες κοινωνίες ευκολότερα, αλλά όχι και από τη σουηδική, όπου τα δικαιώματα των παιδιών λαμβάνονται αυστηρά υπόψη μέσω ειδικών κρατικών αντιπροσώπων. Είναι άλλωστε η χώρα όπου τα παιδιά ενθαρρύνονται να προβαίνουν σε καταγγελίες για το σχολείο και την κοινωνία. Παρ΄ όλ΄ αυτά, η βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση Σώστε τα Παιδιά χαρακτηρίζει τη Σουηδία ως την καλύτερη χώρα για να μεγαλώνει κανείς.Ωστόσο η υπόθεση του 8χρονου μαθητή τοποθετεί την κρατική παρέμβαση σε νέο επίπεδο. Πριν από την έναρξη του μαθήματος το μικρό αγόρι σηκώθηκε όρθιο στην τάξη του, στην πόλη Λουντ της Νότιας Σουηδίας, κι άρχισε να μοιράζει ενθουσιασμένο τις προσκλήσεις.

Τις κατέσχεσε ο δάσκαλος

Όταν ο δάσκαλος παρατήρησε πως δύο παιδιά δεν είχαν πάρει προσκλήσεις, τις κατέσχεσε όλες. «Το ένα από τα δύο παιδιά δεν είχε καλέσει τον γιο μου στο δικό του πάρτι. Το άλλο τού φερόταν άσχημα εδώ και έξι μήνες», εξήγησε ο πατέρας του μικρού μαθητή. Ωστόσο αυτό δεν έπεισε τον διευθυντή, αλλά και μεγάλη μερίδα των πολιτικών. «Πιστεύω πως ο δάσκαλος ενήργησε με τον σωστό τρόπο», επισήμανε ο Λαρς Χάνσον, από το Σουηδικό Φιλελεύθερο Κόμμα, ένα από τα τέσσερα του κυβερνητικού συνασπισμού. «Είναι καθήκον τους να απορρίπτουν κάθε μορφής προσβλητική συμπεριφορά». Σύμφωνα με το σχολείο, αν οι προσκλήσεις διανέμονται εντός των σχολικών εγκαταστάσεων, οι εκπαιδευτικοί έχουν την υποχρέωση να διασφαλίσουν την αποφυγή διακρίσεων. >>

__________________________________________________

* Ο εκφυλισμός του δυτικού πολιτισμού σ'ολο του το μεγαλείο...Και δεν έχουμε δει ακόμα τα χειρότερα. Τι μας επιφυλάσσει η αβυσσαλέα βαρβαρότητα του "πολιτικώς ορθού", όταν έρθουν οι δύσκολες μέρες της ουσιαστικής έλλειψης των βασικών αγαθών - καυσίμων, νερού κλπ - σ' αυτές τις "ανεκτικές", multi-culti κοινωνίες εξαμβλώματα που χτίζουμε όλοι εμείς μοιραία και παθητικά. Αλίμονο στους "ειδωλολάτρες" και τους σκεπτόμενους της εποχής μας...

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Ο Υμηττός καίγεται


Τετάρτη, 25 Ιουνίου 2008, σύνορα Γλυκών Νερών & Παιανίας, ώρα 5 το απόγευμα.
Μια από τις ωραιότερες πλαγιές του Υμηττού δεν υπάρχει πιά...

Ο Υμηττός καίγεται



Τετάρτη, 25 Ιουνίου 2008, πλαγιά του Υμηττού στα σύνορα Γλυκών Νερών & Παιανίας, ώρα 3.00 το απόγευμα.
Ελληνικό καλοκαίρι - τα σχόλια περιττά...

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Emil Cioran: Η Συνείδηση της Δυστυχίας *



Όλα τα στοιχεία και όλες οι πράξεις συνεργούν για να σε πληγώνουν. Σκέπτεσαι να θωρακιστείς με περιφρόνηση, να απομονωθείς σε ένα φρούριο αποκαρδίωσης, οραματίζεσαι υπεράνθρωοες αδιαφορίες; Οι απόηχοι του χρόνου θα σε καταδιώξουν μέχρι τις τελευταίες σου απουσίες...Όταν τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την αιμορραγία σου οι ίδιες οι ιδέες παίρνουν το ερυθρό χρώμα ή φυτρώνουν σαν οιδήματα η μια πάνω στην άλλη. Οι φαρμακοποιίες δε διαθέτουν κανένα φάρμακο κατά της ύπαρξης - μονάχα μικρά φάρμακα για τους κομπορρήμονες. Πού βρίσκεται όμως το αντίδοτο της σαφούς απελπισίας, που είναι απροσμέτρητα συναρθρωμένη, περήφανη και βεβαία; Όλα τα όντα είναι δυστυχισμένα - πόσο όμως το γνωρίζουν; Η επίγνωση της δυστυχίας είναι μια πάρα πολύ σοβαρή ασθένεια για να ενταχθεί μέσα σε μια αριθμητική των αγωνιών ή μεσα στα κατάστιχα του Ανίατου. Μειώνει το κύρος της κόλασης, και μετατρέπει τα σφαγεία του χρόνου σε ειδύλλια.

Σε τι αμάρτησες και σε γέννησαν, σε τι εγκλημάτησες και υπάρχεις; Η οδύνη όμως και η μοίρα σου δεν έχουν κίνητρο και δικαιολογία. Να υποφέρεις αληθινά σημαίνει να αποδέχεσαι την εισβολή των δεινών χωρίς τη συγγνώμη της αιτιότητας, σαν μια εύνοια της παράφρονος φύσης, σαν ένα αρνητικό θαύμα...

Στη φράση του Χρόνου οι άνθρωποι εισάγονται σαν υποστιγμές, ενώ, για να την σταματήσεις, ακινητοποιείσαι σε τελεία.

_______________________________________________
* Emil Cioran (Ρουμανία 1911 - Παρίσι 1995), Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού, Εκδ. Εξάντας - Μετάφραση, Κωστής Παπαγιώργης
* Για πολλούς "ο τελευταίος φιλόσοφος του δυτικού κόσμου..."

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

Από συνέντευξη του Παναγιώτη Κονδύλη...



"Εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου", αποσπάσματα από συνέντευξη του Παναγιώτη Κονδύλη στον Σπύρο Τσακνιά, περιοδικό Διαβάζω, τ.384, Απρίλιος 1998




  • Οι Νέοι Χρόνοι αναπτύσσουν ποικίλα επιχειρηματολογικά στρατηγήματα για να ξεπεράσουν την αντίφαση μεταξύ αιτιώδους και κανονιστικής θεώρησης, που τους ταλανίσει από τον 16ο ακόμα αιώνα και παροξύνεται ακριβώς την εποχή του Διαφωτισμού με αποτέλεσμα την εμφάνιση ακραίων μηδενιστικών τάσεων. Η κρίση των αξιών επιτείνεται ακριβώς στον βαθμό όπου, με βάση τις παραπάνω κοσμοθεωρητικές μετατοπίσεις, διευρύνεται η κυριαρχία πάνω στη Φύση.
  • Με την μετάβαση από τον φιλελευθερισμό του 19ου αιώνα στη μαζική δημοκρατία του 20ού οι δυτικές κοινωνίες υπεκφεύγουν ως εξής από τούτη τη διελκυστίνδα. Η μαζική δημοκρατία στηρίζεται στη μαζική παραγωγή και στη μαζική κατανάλωση, ήτοι η κυριαρχία πάνω στη Φύση έφτασε πλέον σε σημείο, ώστε να διασφαλίζεται μιά πρωτόγνωρη στην ανθρώπινη ιστορία υπέρβαση της σπανής των αγαθών. Αυτή η υπέρβαση αμβλύνει το πρόβλημα της κατανομής με την παλαιά στοιχειακή του έννοια και αντίστοιχα επιτρέπει μια σημαντικότατη χαλάρωση στον τομέα των αξιών, όπου μάλιστα ο πλουραλισμός συνιστά στάση που επιβοηθεί άμεσα την καταναλωτική όρεξη των μαζών και αντιστοιχεί στο ιδεατό επίπεδο με την ποικιλομορφία της προσφοράς στο υλικό επίπεδο· η κατανάλωση γίνεται αξία και οι αξίες γίνονται καταναλωτικά αγαθά. Ωστόσο η τέτοια κατάληξη των ευρωπαϊκών Νέων Χρόνων διόλου δεν σημαίνει την εύρεση μιας τελειωτικής ισορροπίας. Καθώς η μαζική δημοκρατία γίνεται πλανητικός κοινωνικός σχηματισμός, ξερριζώνοντας και στον εξωδυτικό χώρο τις παραδοσιακές ιεραρχίες και μετατρέποντας δισεκατομμύρια ανθρώπων σε ανυπόμονους καταναλωτές, το πρόβλημα της κατανομής διευρύνεται και οξύνεται, και μάλιστα υπό συνθήκες σοβαρής δημογραφικής και οικολογικής επιβάρυνσης. Η πλανητική επέκταση της μαζικής δημοκρατίας σημαίνει βέβαια περαιτέρω επέκταση του πανθέου ή μάλλον του πανδαιμόνιου των αξιών, συνάμα όμως οι αγώνες κατανομής επιβάλλουν την προσφυγή σε συμβολικά όπλα, ήτοι τον περιορισμό του αξιολογικού πλουραλισμού. Τον παγκόσμιο πλουραλισμό τον εγγυάται μόνον η παγκόσμια ευδαιμονία (ο πλουραλισμός είναι η ιδεολογία της χορτάτης ευδαιμονίας: ο πεινασμένος δεν σέβεται τις αξίες του χορτασμένου), όμως αυτή είναι στο έπακρο απίθανη. Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας συγκρούσεων μεταξύ πλανητικών Τιτάνων και Γιγάντων.
  • Έτσι, είτε οι ευρωπαϊκές αξίες απορροφηθούν από τον παγκόσμιο πλουραλισμό είτε μιά νέα σπανή των αγαθών αναιρέσει τον πλουραλισμό, οι ευρωπαϊκοί Νέοι Χρόνοι ανήκουν στο παρελθόν. Άλλο ήταν η φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή και άλλο είναι η μαζικοδημοκρατική και πλανητική εποχή. Μερικοί πιστεύουν ότι η πλανητική διάδοση της δυτικής τεχνικής θα επιφέρει την επιβολή δυτικών αξιών και στάσεων ζωής. Όμως η σύγχρονη τεχνική είναι κοσμοθεωρητικά άχρωμη και, όταν θα έχει γίνει αυτονόητος κοινός παρονομαστής όπως κάποτε ήταν το αλέτρι, θα τη δούμε –τη βλέπουμε κιόλας– να συνδυάζεται με τις πιο διαφορετικές κοσμοθεωρητικές και αξιολογικές τοποθετήσεις. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι το αρχικό ανθρωπιστικό σχέδιο των ευρωπαϊκών Νέων Χρόνων είναι ακόμη ανολοκλήρωτο και μπορεί να ολοκληρωθεί σήμερα σε πλανητική κλίμακα αποκαθαρμένο από τα λάθη ή τις υπεροψίες του (αποικιακού) παρελθόντος. Αυτοί μου θυμίζουν τους μορφωμένους ειδωλολάτρες του 3ου και του 4ου αι. μ.Χ., οι οποίοι πίστευαν ότι, απαλλάσσοντας τον παγανισμό από τις παιδικές του ασθένειες και αφέλειες, θα τον καθιστούσαν βιώσιμη ιδεολογική βάση ενός κόσμου ριζικά διαφορετικού.
  • Συνιστώ ένθερμα στους νεώτερους, που ενδιαφέρονται να συστηματοποιήσουν στα σοβαρά τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα, να το κάμουν με αφετηρία τους αρχαίους και νεώτερους κλασσικούς, επιστρέφοντας αδιάκοπα σ' αυτούς. Έτσι και χρόνο θα εξοικονομήσουν, μπαίνοντας απ' ευθείας στην καρδιά των προβλημάτων, και θα αποφύγουν τον πνευματικό εκείνο εξευτελισμό που υφίσταται όποιος, αγνοώντας ευρύτερες συνάφειες και μακρές προϊστορίες, ατενίζει χάσκοντας τον εκάστοτε διερχόμενο διάττοντα αστέρα.
  • Στον βαθμό όπου κατανοούσα καλύτερα τους μηχανισμούς της ιδεολογικής και ουτοπικής σκέψης, την κλασική αρχαιότητα την έφερνε κοντύτερα μου ένα ακόμα γνώρισμα της: η απουσία εσχατολογίας και ευθύγραμμων αντιλήψεων για το ιστορικό γίγνεσθαι, οι οποίες ως γνωστόν έχουν ιουδαιοχριστιανική προέλευση και εκκοσμικεύθηκαν τόσο από τον σοσιαλιστικό μαρξισμό όσο και από τον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό. Για να αποφευχθεί η υστερία μπροστά στον πλήρη και αμετάκλητο θάνατο, νομιμοποιήθηκε κοσμοθεωρητικά η υστερία της εσχατολογίας. Όποιος μαθαίνει να ζει χωρίς ρητές ή άρρητες εσχατολογίες και χωρίς ηθικισμούς ως υποκατάστατα τους, πρέπει και να μάθει να πεθαίνει, πλήρως και αμετάκλητα, με γαλήνη και φαιδρότητα ψυχής. Αν κάπου μπορεί να πάρει κανείς αυτό το ύψιστο μάθημα, είναι από την κλασσική αρχαιότητα, η οποία αγνόησε την ευθεία γραμμή με την αίσια απόληξη για να προσηλωθεί στην θέαση και βίωση του αΐδιου κύκλου.

Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

Έκθεση ζωγραφικής



ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ - ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

«Ταξίδι στα Περίχωρα»

Γκαλερί Φωτοπούλου, Ερμού & Διάμεση, Μαρούσι

Διάρκεια: 29 Μαίου 2008 – 28 Ιουνίου 2008



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Σταύρου, με τίτλο "Ταξίδι στα Περίχωρα", εγκαινιάζεται στην Γκαλερί Φωτοπουλου, την Πέμπτη 29 Μαίου 2008, από 8μμ, στο Μαρούσι (Ερμού & Διάμεση 2)

Ο Γιάννης Σταύρου χωρίς να περιορίζει τη χρωματική του γκάμα, πειραματίζεται συνεχώς και φτάνει σε ένα προσωπικό εικαστικό ιδίωμα παρουσιάζοντας μια βιωματική ζωγραφική με μια σχεδον μεταφυσική ισορροπία και αρμονία.

Δεν πρόκειται για έναν δημαγωγό του χρώματος ή της φόρμας, αλλά για έναν ζωγράφο που δεν καταδέχεται τις περιττολογίες. Κάνοντας το αόρατο ορατό, προσπαθεί όχι να μας ξαναθυμίσει τα πράγματα, αλλά να μας εμπνεύσει καινά οράματα.

Οι πίνακές του, με θέματα όπως καράβια μέσα σε σκοτεινές θάλασσες, τοπία με σπίτια ή με δέντρα, αποκτούν μια ανεξάρτητη και αυτόνομη ύπαρξη. Μπορεί να δημιουργούν την εντύπωση ότι παραλλάσουν την πραγματικότητα, αλλά στην πράξη, αποκαλύπτουν τη βαθύτερη ουσία της και τη θαυμαστή της λειτουργία. Χωρίς να έχει σκοπό να αιχμαλωτίσει το επίκαιρο, ο ζωγράφος χαρίζει στον θεατή "εικόνες" με χρωματικό ρυθμό, βάθος και συγκινησιακό περιεχόμενο.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 28 Ιουνίου.

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο (10πμ-3μμ) / Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή (10πμ-2μμ & 6μμ-9μμ)

Πληροφορίες, Τηλ 6945 668912

Έκθεση σύγχρονης τέχνης

Ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης «ΤΙΩ ΕΙΛΑΡ» / 4 - 18 Ιουνίου 2008

Τις πόρτες της θα ανοίξει η έκθεση τέχνης «ΤΙΩ ΕΙΛΑΡ» την Τετάρτη 4 Ιουνίου και ώρα 8.00 μ.μ για όλους τους λάτρεις της σύγχρονης τέχνης. Έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας και video art θα γεμίσουν τον χώρο της εταιρείας ΕΛΓΕΚΑ, υπό την επιμέλεια της κ. Άντζελας Δικαιούλια.

Συνολικά θα λάβουν μέρος 45 καλλιτέχνες, 22 Έλληνες και 23 ξένοι καλλιτέχνες. Πρόκειται για τους: Amalia Theodorakopoulos, Annette Hilbrecht, Αngelina Voskopoulou, Anke Bauer, Bernd Schwarting, Christos Ponis, Dimitrios Psicas, Efi Funck, Franziska Mackensen, Guenter Beier, Ioanna Efthimiou, Ioannis Mavrikakis, Jean-Ives Klein, Karin Jarausch, Kostas Dikefalos, Markus Luepertz, Michael Franke, Moritz Goetze, Nicos Kouroussis, Nikos Floros, Oliver Jordan , Paula Lakah, Paul Kouroussis-Thubten Dawa Loday, Penelope Gatsas, Robert Weber, Rolf Zimmermann, Ruediger Giebler, Sarah Morin, S.M. Bastian, Siegfried Kaden, Stefan Budian, Stelios Gavalas, Stelios Sarros, Takis Kozokos, Tassos Bouras, Thanasis Lalas, Thitz, Thomas Baumgaertel, Ulrike Kappler, Vassilis Kalantzis, Villy Makou, Yannis Stavrou, Yannis Tzortzis.

* το 30% των εσόδων θα διατεθεί για τους σκοπούς της «Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών».

Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα – Κυριακή 17:00 – 21:00 / Διάρκεια Έκθεσης: 4 Ιουνίου – 18 Ιουνίου

Διεύθυνση: ΕΛΓΕΚΑ, Αγ. Θεολόγου 60, Αχαρναί

GALLERY ART CARGO - ANGELA DIKEOULIA - CONTEMPORARY FINE ARTS - Tel. (+30) 6944267855