Φίλε Δημήτρη,
Διάβασα με προσοχή τα κείμενα της ιστοσελίδας σου. Χαρά και συγκίνηση που βρίσκω έναν παλιό φίλο να είναι πραγματικά στα καλά του. Τόσο σπάνια πια η σκέψη, η προσπάθεια, η αντίσταση στα φαινόμενα της εποχής μας. Μπράβο Δημήτρη!
Προχωρώ κι εγώ με τη σειρά μου σε κάποιες επισημάνσεις και σχόλια.
Παρατηρώ μια εξακολουθητική "αριστερή" ωραιοποίηση των πολιτών, των λαών κλπ απέναντι στους κυρίαρχους κακούς του παιχνιδιού, βλέπε πολιτικούς, εκδότες, μονοπωλιακούς οργανισμούς κλπ.
Πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα δυστυχώς και πολύ πιο «φυσιοκρατικά». Προσωπικά δεν ξέρω αν με ενοχλεί περισσότερο ο/η υπουργός πολιτισμού ή ο γείτονας.
Ο υπουργός οργανώνει χυδαίες φιέστες που τις αποκαλεί πολιτισμό και μασάει τα λεφτά από την φορολογία μου για επαίσχυντες επιχορηγήσεις. Ο γείτονας με σκοτώνει με τα αρκουδιάρικα ή μη άσματα, τους θορύβους του (σε ώρες κοινής ή μη ησυχίας - ποιός είπε ότι στις 6 το απόγευμα πρέπει να είμαι υποχρεωμένη να ακούω τους ήχους του;), το σκουπιδαριό στις αυλές του, την αισθητική του, την κατασπατάληση του οξυγόνου, των νερών, του φυσικού περιβάλλοντος με τα ταξίδια του, τα αυτοκίνητα του, τις συσκευές του.
Ζούμε τον ακραίο φασισμό της μαζικής δημοκρατίας και της πολυσυμμετοχικότητας, όπου οι πάντες καταναλώνουν ή λυσσάνε για συμμετοχή στην κατανάλωση, οι πάντες μιλάνε (τι δυστυχία), εκδράμουν, θέλουν να «περνάνε καλά». Μαζική δημοκρατική ομογενοποίηση και ακραία, κτηνώδης ατομικότητα- ο καλύτερος συνδυασμός. Κάνε ένα τεστ. Ρώτα ακόμη και τους γνωστούς σου τι θάθελαν στη ζωή τους. Η απάντηση που θα λάβεις, είναι ταξίδια, υγεία και να περνάμε καλά. Το πολιτιστικό τρίπτυχο του σύγχρονου νεοέλληνα – μάλλον και της παγκόσμιας ανθρωπομάζας (μόλις ξεφύγει από το περιβάλλον των πεινασμένων).
Όσον αφορά τους πολιτικούς. Κι αυτοί θέλουν να περνάνε καλά και να διαιωνίζουν για την προσωπική τους ευχαρίστηση τις θεσούλες τους. Η καλύτερη εποχή για μαφίες, εγκληματικές οργανώσεις συμφερόντων, διαφθορά οριζοντίως και καθέτως κλπ. Ουσιώδης αντίσταση καμία Οι τραγικές μειοψηφίες κάποιων σκεπτόμενων πολιτών ή συνετών επιχειρηματιών απλώς στενάζουν και δεν έχουν μέλλον.
Η ανθρώπινη φύση ως μέλος του ζωικού βασιλείου (πάντα έτσι ήταν) σε όλο της το μεγαλείο! Και πάμε για τα χειρότερα. Είμαστε απλά στις απαρχές της αμιγώς βιολογικής κοινωνίας-βαβέλ. Για την ώρα, ζούμε το σύμφυρμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με ολίγη αριστερή μακαριότητα, ολίγον political correct, πολλή διάθεση για καλοπέραση, πολλή αυτοπραγμάτωση, κατανάλωση, επικοινωνία, συγκοινωνία, καθόλου διάθεση για εργασία και πάνω από όλα καμία σκέψη – τι είναι αυτό;
Η συζήτηση όμως πάει πολύ μακρυά και δεν τελειώνει σε ένα κειμενάκι.
Υπάρχουν πολλά εννοιολογικά σχήματα για εξέταση και επανεξέταση.
Τι θα πεί δημοκρατία, πολυσυμμετοχικότητα, πολυπολιτισμικότητα, multi-culti, οικολογία;
Ποιές είναι οι συνέπειες του υπερπληθυσμού, όταν στις αρχές του 20ου αιώνα ο παγκόσμιος πληθυσμός έφτανε τα 2 δισ, περίπου, και σήμερα πάμε για τα 7.
Επίσης, ας αφήσουμε στην άκρη κάποιους «μοντέρνους» μαϊντανούς, τύπου Τσόμσκι, κι ας μελετήσουμε κάποιους σπουδαίους «κλασικούς» της εποχής μας, όπως ο Παναγιώτης Κονδύλης, ο Ortega Y Gasset, o Emil Cioran, ο Alfred Hoyle (ας είναι αστροφυσικός ο τελευταίος) και κάποιους παλιότερους κλασικούς (προ Μαρξ) φιλόσοφους ή λογοτέχνες. Κι ας αναρωτηθούμε γιατί η εποχή μας δεν παράγει Μπετόβεν, Μπαχ, Γκόγια, Μπαλζάκ, Ντοστογιέφσκι έστω Παπαδιαμάντη. Σίγουρα, αυτό που φταίει δεν είναι η έλλειψη δημοκρατίας...
Να μελετήσουμε σε βάθος ή να επανεξετάσουμε με νέο μάτι προηγούμενες ιστορικές περιόδους που παρουσιάζουν εξίσου «μαζικά» χαρακτηριστικά όπως η εποχή μας. Να δούμε με ειλικρίνεια, χωρίς αυταπάτες, τη δύναμη της μόδας (ναι της μόδας) στις μαζικές εξάρσεις των ιδεών, της μισαλλοδοξίας, των πράξεων του πλήθους την περίοδο της Γαλλικής επανάστασης, του μπολσεβικισμού, της κινέζικης πολιτιστικής επανάστασης, των απαρχών του χριστιανισμού. Μπορούσε να σταθεί απέναντι τους ένας σκεπτόμενος άνθρωπος ή μια πενιχρή μειοψηφία σκεπτόμενων; Με το ίδιο σκεπτικό, πώς αντιστέκεται κανείς σήμερα στη λαίλαπα της καλοπέρασης - εικονικής, φαντασιακής, πραγματικής, υφιστάμενης ή υποσχόμενης;
Εδώ στα ραντεβού μας για την ταβέρνα δεν είμαστε συνεπείς...
Κι ας μη ξεχνάμε κι αυτό το φριχτό σπυρί των διεκδικήσεων από το κράτος, τις κυβερνήσεις, τους γονείς, τις υπηρεσίες, τον Θεό...Με την εκπληκτική θεωρία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απορρέει από την ιδιότητα μας ως ανθρώπων – για φαντάσου, μη χάσει η Βενετιά βελόνι. Τόση έλλειψη αυτοσυνείδησης γύρω από την τυχαία ύπαρξη μας, γύρω από τον θάνατο...
Ένα είναι σίγουρο. Ο κύκλος του δυτικού πολιτισμού διανύει τις τελευταίες εκφυλισμένες του στιγμές. Όσο για τους πεινασμένους του «τρίτου κόσμου», μόνο βαρβαρότητα και γουρουνοχαρές πάνω στα αποφάγια μας τους επιφυλάσσει το εγγύς μέλλον.
Το κακό είναι ότι όλα αυτά δεν προμηνύουν καμιά θεαματική καταστροφή. Απλά θα πηγαίνουμε όλο και χειρότερα, άπατα.
Μια σύντομη κατάληξη. Συμφωνώ ότι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Όμως το ξεκίνημα πρέπει να είναι θεμελιώδες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο πια. Οι ίδιες οι έννοιες έχουν χάσει το νόημα από την κακή χρήση και την έλλειψη σκέψης, από την τεμπελιά και τον χυδαίο πρακτικισμό/οικονομισμό που μας δέρνει όλους ανεξαιρέτως. Το πρώτο άλλωστε που χαρακτηρίζει τον πολιτισμό μας είναι αυτή καθαυτή η κακοποίηση της γλώσσας – και δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου. Πολύ απλά αλλά και πολύ πολύπλοκα: τι θα πει δημοκρατία, τι θα πει πολυσυμμετοχικότητα, τι θα πει ρατσισμός, τι θα πει πειθαρχία, υπακοή κι ανυπακοή, τι θα πει αντίσταση, τι θα πει φασισμός και αξιοκρατία. Σε τι συμφωνώ εγώ μαζί σου κι εσύ με μέ να;
Ισχύς και Απόφαση – λίγη θεωρητική τεκμηρίωση από τον τελευταίο των μεγάλων, Παναγιώτη Κονδύλη, δε βλάπτει. Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου αλλά θα το αποφασίσω και θα το πράξω διακείμενη πάντα εχθρικά απέναντι σε κάποιους άλλους. Ποιοί θα είμαστε εμείς και ποιοί οι απέναντι μας φίλε μου;
Έχω ειδοποιηθεί για τη συνάντηση της Πέμπτης. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί και λυπάμαι ειλικρινά. Έτσι αποφάσισα να σας στείλω αυτό το κειμενάκι – κάτι σαν παρουσία και συμμετοχή από μακριά.
Με αγάπη,
Μαργαρίτα Πατσιλίβα
_______________________________________________
* Αριστερά χαρακτικό του Φρανσίσκο Γκόγια με τίτλο "Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα"
* κατατέθηκε ως σχόλιο στο blog του Δημήτρη Κουμάνταρου http://kanenaskathenas.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου