ΟΙ νεοβάρβαροι της πολυπολιτισμικής κοινωνίας

Γιάννης Σταύρου, Κυριακάτικος περίπατος, λάδι σε καμβά

Περίπατος στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, πριν την επέλαση...

Μετά τη λεηλασία της Αθήνας, της Θεσαλονίκης, της Ελλάδας γενικότερα, οι νεοβάρβαροι με ζήλο απειλούν να βρωμίσουν και να καταστρέψουν και άλλες πρωτεύουσες...

Ιδού τα έργα τους όπως με τακτ (είναι η αλήθεια) τα περιγράφει ο Μάνος Στεφανίδης (δημοσίευση από το blog http://manosstefanidis.blogspot.com/) :

Ετυχα στο Βερολίνο το περασμένο Σαββατοκύριακο για μια διάλεξη. Εμεινα στο πρώην Ανατολικό και βέβαια σεργιάνισα στο πρώην Δυτικό, στην αρχιτεκτονική Disneyland της μεταμοντέρνας Ευρώπης: τα κτίρια-σκηνογραφίες δηλαδή του Renzo Piano, το (διαστημικό) κέντρο της Sony και την καταφανή προσπάθεια της ενωμένης Γερμανίας να προχωρήσει εμπρός χωρίς να ξεχάσει. Στα μουσεία της, πάντως, παραδοσιακά και μοντέρνα, αποθεώνονται ο ιστορικός χρόνος και τα έργα του, το δράμα των ανθρώπων από τις ιδεοληψίες των λαών και των ηγετών τους. Αισθάνεσαι παντού αυτή την επώδυνα ενοχλητική «συνείδηση Ιστορίας» να σφραγίζει και τις νεότερες γενιές. Τρακάριζα, βέβαια, και τις lifestyle ορδές των «φιλάθλων» μας, που καμάρωναν στην... κοσμάρα τους για το πόσο Ελληνάρες είναι, χωρίς να υποψιάζονται καν πόσο ελληνικά είναι, π.χ., το Altes Museum ή εκείνο της Περγάμου. Στο μυαλό τους «Ιστορία» ήταν μόνο η «τιτανομαχία» γαύρων και βάζελων. Η πλατεία Πότσδαμ αντηχούσε από τις προσφωνήσεις «ρε μαλ...» ή «άσε τις μαλ...». Αισθάνθηκα τότε εθνικά υπερήφανος. Τι κι αν η Πύλη του Βραδεμβούργου αναφέρεται ευθέως στα Προπύλαια του Παρθενώνα; Οι Ελληνάρες έγραψαν στον τοίχο της Neue Nationalgalerie, έργο του Μις φαν ντερ Ρόε, «OLYMPIAKOS 7». Δάκρυσα από συγκίνηση από τη γενναιότητά τους. Παράλληλα, χάζευα τους συμπατριώτες μας να χαζεύουν την πόλη με τη χαρακτηριστική επαρχιώτικη υπεροψία τους, να ψωνίζουν υστερικά και να τρώνε, υπέρβαροι(ες) όντας, σαν να ήταν οι έγκλειστοι του Μεσολογγίου. Επίσης, εριστικοί, γκρινιάρηδες και αγέλαστοι, μα πάνω απ’ όλα επιδειξιομανείς, κουβαλούσαν τις άπειρες σακούλες τους σαν τα λάφυρα των Μηδικών Πολέμων. Νομίζοντας πως έτσι έκαναν το χρέος τους προς την Ιστορία. Κι όμως. Στο φαντασμαγορικό Βερολίνο η κρίση είναι ψηλαφητή. Βλέπετε, αυτοί δεν ανήκουν στην πιο χρεοκοπημένη χώρα της ευρωζώνης με τους πλουσιότερους όμως κατοίκους. Ας πρόσεχαν.