Paul Gauguin, "Από πού ερχόμαστε; ποιοί είμαστε; πού πηγαίνουμε; "
Ντμίτρι Μεντβιέντεφ (προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας)
Την Τρίτη η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία των περιοχών της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας.
Δεν ήταν μία κίνηση που έγινε με ελαφριά καρδία, ή χωρίς να εξεταστούν πλήρως οι επιπτώσεις. Αλλά, όλα τα δυνατά αποτελέσματα έπρεπε να ζυγιστούν απέναντι σε μία σοβαρή κατανόηση της κατάστασης - με δεδομένη την ιστορία των λαών της Αμπχαζίας και της Οσετίας, που ήδη έχουν εκφράσει ελεύθερα την επιθυμία τους για ανεξαρτησία, τα τραγικά γεγονότα των περασμένων εβδομάδων και τα διεθνή προηγούμενα ανάλογων κινήσεων. Δεν έχουν όλα τα έθνη στον κόσμο δική τους κρατική υπόσταση. Μερικά συνυπάρχουν ευτυχισμένα μέσα σε σύνορα που μοιράζονται με άλλα έθνη.
Η Ρωσική Ομοσπονδία είναι ένα παράδειγμα γενικής αρμονικής συνύπαρξης από πολλές δεκάδες έθνη και εθνότητες. Μερικά έθνη όμως το βρίσκουν αδύνατο να ζήσουν υπό την καθοδήγηση κάποιων άλλων. Οι σχέσεις ανάμεσα σε έθνη που ζουν κάτω από «κοινή στέγη» θα πρέπει να χειρίζονται με την μέγιστη δυνατή ευαισθησία. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, η Ρωσία θα έπρεπε να συμφιλιωθεί με την ιδέα της «απώλειας» 14 πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, που κατέστησαν ανεξάρτητα κράτη. Με αυτό τον τρόπο περίπου 25 εκατομμύρια Ρώσοι απομονώθηκαν σε χώρες που δεν τους ανήκαν. Μερικά από αυτά τα κράτη φάνηκαν ανίκανα να δείξουν στις μειονότητές τους τον απαιτούμενο σεβασμό.
Η Γεωργία, αφαίρεσε αμέσως από τις αυτόνομες περιοχές της Αμπχαζία και Νότια Οσετία την αυτονομία τους. Μπορείτε να φανταστείτε πως αισθάνθηκαν οι Αμπχάζιοι όταν είδαν την κυβέρνηση της Τιφλίδας να διατάζει το κλείσιμο του Πανεπιστημίου στο Σοχούμι, με την δικαιολογία πως «δεν είχαν τη σωστή ιστορία και δεν μιλούσαν τη σωστή γλώσσα, τι τους χρειαζόταν το Πανεπιστήμιο; Η Γεωργία, που μόλις είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία της άρχισε έναν εγκληματικό πόλεμο εναντίον των εθνοτήτων της, υποχρεώνοντας χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους. Δημιούργησε εκρηκτικούς θυλάκους, στην εξώπορτα της Ρωσίας, με ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις να χρειάζεται να επέμβουν για να αποτρέψουν εκρήξεις.
Αλλά οι δυτικές δυνάμεις, αγνοώντας πόσο περίπλοκη ήταν η κατάσταση, άθελα ή ηθελημένα, υποδαύλιζαν τις ελπίδες των Νότιο-Οσετών και των Αμπχάζιων για ελευθερία. Από την άλλη εναγκαλίζονταν τον πρόεδρο της Γεωργίας Μιχέιλ Σαακασβίλι, του οποίου η πρώτη κίνηση ήταν να συντρίψει το κίνημα αυτονομίας μια άλλης περιοχής της Αντζαρίας, μη κρύβοντας τις προθέσεις του να συνεχίσει με τους Οσετούς και τους Αμπχάζιους. Στο μεταξύ, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις της Ρωσίας, οι δυτικές χώρες έσπευδαν να αναγνωρίσουν την παράνομη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από την Σερβία.
Επισημάναμε επανειλημμένα μετά από αυτό, ότι θα ήταν αδύνατο να πείσουμε τους Αμπχάζιους και τους Οσετούς, (αλλά και δεκάδες εθνότητες στον κόσμο), πως ό,τι ήταν καλό για τους Αλβανούς Κοσοβάρους, δεν ήταν καλό γι’ αυτούς. Στις διεθνείς σχέσεις, δεν μπορείς να έχεις έναν κανόνα για μερικούς και έναν άλλο για κάποιους άλλους. Βλέποντας τα προειδοποιητικά σήματα, πιεστικά προσπαθήσαμε να πείσουμε τους Γεωργιανούς να υπογράψουν μία συμφωνία ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν βία εναντίον των Οσετών και Αμπχάζιων. Ο κ. Σαακασβίλι αρνήθηκε. Τη νύχτα της 7ης προς 8η Αυγούστου καταλάβαμε το γιατί. Μόνο ένας τρελός θα αναλάμβανε τέτοιο ρίσκο.
Πως πίστεψε ότι η Ρωσία θα παρέμενε θεατής καθώς εκείνος εκτόξευε γενική επίθεση εναντίον της κοιμωμένης πόλης Τσχινβάλι δολοφονώντας εκατοντάδες ειρηνικούς πολίτες, οι πιο πολλοί από αυτούς Ρώσοι υπήκοοι. Πίστευε ότι η Ρωσία θα παρέβλεπε το γεγονός ότι τα «ειρηνευτικά στρατεύματά του» πυροβολούσαν εναντίον των Ρώσων συντρόφων τους, μαζί με τους οποίους υποτίθεται πως ήταν επιφορτισμένοι να εμποδίσουν την δημιουργία αναταραχής στη Νότια Οσετία; Η Ρωσία δεν είχε άλλη επιλογή από το να συντρίψει την επίθεση για να σώσει ζωές. Δεν επρόκειτο για έναν πόλεμο της επιλογής μας. Δεν έχουμε βλέψεις στα εδάφη της Γεωργίας.
Τα στρατεύματά μας εισήλθαν στη Γεωργία, για να καταστρέψουν στρατιωτικές βάσεις ορμητήρια για τις επιθέσεις που έγιναν και κατόπιν αποχώρησαν. Αποκαταστήσαμε την ειρήνη, αλλά δεν μπορέσαμε να σιγάσουμε τους φόβους και τις ανησυχίες των Νοτιο-Οσετών και Αμπχάζιων – όταν μάλιστα ο κ. Σαακασβίλι εξακολουθούσε (με την υποστήριξη των ΗΠΑ και μερικών άλλων χωρών μελών του ΝΑΤΟ) να αναφέρεται στον επανεξοπλισμό των δυνάμεών του για την επανάκτηση των «εδαφών της Γεωργίας».
Έτσι οι πρόεδροι των δύο δημοκρατιών, έκαναν έκκληση στη Ρωσία να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία τους. Η εξαιρετικά δύσκολη απόφαση έπεσε στους ώμους μου. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ήδη έχει εκφρασθεί ελεύθερα, η άποψη των λαών της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας και βασισμένος στις αρχές του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και άλλων εγγράφων του Διεθνούς νόμου, υπέγραψα το διάταγμα με το οποίο η Ρωσική Ομοσπονδία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας.
Ειλικρινά ελπίζω ότι ο λαός της Γεωργίας για τον οποίο αισθανόμαστε ιστορική φιλία και συμπάθεια, μια ημέρα θα έχει τους ηγέτες εκείνους που του αξίζουν, οι οποίοι θα φροντίζουν για το καλό της χώρας τους και που θα δημιουργήσουν σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού με όλους του λαούς στον Καύκασο. Η Ρωσία είναι έτοιμη να υποστηρίξει στην επίτευξη αυτού του στόχου.
________________________________________________________
Αναδημοσίευση από την ηλεκτονική εφημερίδα ΣΤΥΧ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου