Θέλουμε πίσω την Αθήνα που λεηλατήσατε...

Εμείς επιμένουμε στη ζωή και στις εικόνες της παλιάς (όχι και τόσο) Αθήνας που κάποτε γνωρίσαμε, έδω γεννηθήκαμε άλλωστε...

Αυτήν την Αθήνα θέλουμε πίσω!

Εικόνες στο κέντρο για γέλια & για κλάματα
του Κώστα Μπετινάκη
Ηλεκτρονική εφημερίδα ΣΤΥΞ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον πρωθυπουργό, τον υπουργό Οικονομίας, τον υπουργό προστασίας του Πολίτη, καλωσορίζουμε και τον φίλο των μεταναστών νέο δήμαρχο που ψήφισαν οι Αθηναίοι του εμπορικού κέντρου και της πλατείας του Αγίου Παντελεήμονα. Και μη χειρότερα.

Παρασκευή απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας.

Εικόνα πρώτη: Στην έξοδο του Μετρό στην Ακαδημία, δεν μπορείς να βγεις καλά-καλά και πέφτεις επάνω στο απλωμένο «εμπόρευμα» δεκάδων μεταναστών, στο πεζοδρόμιο.

Εικόνα δεύτερη: Μπροστά στο προαύλιο χώρο του Πανεπιστήμιου. Μια αυτοσχέδια παράγκα από νάυλον και μπροστά της να είναι κρεμασμένο ένα τεράστιο πανό: «ΑΣΥΛΟ και στέγη στους Μετανάστες».

Εικόνα Τρίτη. Η μάλλον επαναλαμβανόμενη κινηματογραφική ταινία κάτι σα λούπα: Σάββατο μεσημεράκι, στην πλατεία Καπνικαρεάς, δεκάδες μετανάστες έχουν απλώσει στον πεζόδρομο κυκλικά το εμπόρευμά τους, πάνω σε λινάτσες. Οι θαμώνες των γύρω καφέ, παρακολουθούν κάθε τόσο –θα έγινε και δέκα-δεκαπέντε φορές μέσα σε κανα-δυό ώρες που βρέθηκα κι εγώ εκεί- ένα κωμικοτραγικό σκετς τους παράλογου της εποχής μας:

Ένα από τα περάσματα του μαύρου καραβανιού Ξαφνικά οι δεκάδες μετανάστες μαζεύουν την πραμάτια τους φορτώνουν τις λινάτσες σα μπόγο στον ώμο και φεύγουν διασχίζοντας σα καραβάνι την Καπνικαρέας προς την Μητροπόλεως. Με κανονικό βήμα και στρίβουν προς Μοναστηράκι. Μετά από δύο λεπτά, στρίβει από την Ερμού, με κανονικό βήμα περίπολο της ΕΛΑΣ. Δύο λεβέντες και δύο κοπελιές με αυστηρό ύφος. Φτάνουν ως τη γωνία Μητροπόλεως κάθονται μερικά λεπτά εκεί και μετά επιστρέφουν παίρνοντας την αντίστροφη διαδρομή. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν έχουν καλά-καλά απομακρυνθεί 50 μέτρα στην Ερμού με κατεύθυνση προς το Σύνταγμα, και οι λινάτσες των μεταναστών έχουν απλωθεί πάλι στην πλατεία Καπνικαρέας. Μετά από δέκα λεπτά, στην Καπνικαρέας εμφανίζεται πάλι το καραβάνι των μεταναστών με βιαστικό βήμα, και στρίβει πάλι προς το Μοναστηράκι. Ακολουθεί, το περίπολο της ΕΛΑΣ. Ξανά και ξανά το ίδιο.
Αν η περιγραφή γινόταν σε μία αράδα, θα έβαζα ομοιωματικά για τουλάχιστον δεκαπέντε αράδες. Τόσες φορές τουλάχιστον επαναλήφθηκε το ίδιο περιστατικό. Οι τουρίστες που περνούσαν έπαιρναν βίντεο. Οι θαμώνες στα τραπεζάκια των καφέ παρακολουθούσαν το θέαμα.
Μια συνηθισμένη ιστορία πια. Που κανέναν δεν φαίνεται να ενδιαφέρει.
Μόνο ίσως τους εναπομείναντες καταστηματάρχες, που βλέπουν μπροστά στις βιτρίνες τους να απλώνονται εμπορεύματα παρόμοια μ’ εκείνα που εκείνοι για να πουλήσουν πληρώνουν νοίκι, ΦΠΑ, υπαλλήλους…
κόνες που κάθε άλλο παρά μας κολακεύουν. Εντυπώσεις που κάθε άλλο παρά κολακεύουν την αστυνομία. Μια κατάσταση που έχει προκαλέσει αγανάκτηση στους μαγαζάτορες των κεντρικών δρόμων της Αθήνας.

Ρώτησα φίλο μου τελωνιακό πως περνούν αυτά τα εμπορεύματα-μαϊμούδες στη χώρα και πήρα την αποστομωτική απάντηση. Μας τα στέλνουν μέσω Αμβούργου. Περνούν κανονικά μέσα σε εμπορευματοκιβώτια που έχουν «ελεγχθεί» σε γερμανικά ή ιταλικά τελωνεία… Για να μην πιστεύουμε πως οι τελωνιακοί του εξωτερικού δεν λαδώνονται. ‘Η το γερμανικό δημόσιο δεν γνωρίζει τι συμβαίνει….

Μας στέλνουν τους λαθρομετανάστες μέσω Τουρκίας, και λαθραία εμπορεύματα μέσω Ευρωπαϊκή Ένωσης και εμείς πληρώνουμε τα δάνεια στην τρόϊκα, από το υστέρημά μας…

Ευτυχώς που ο Χαρδαβέλας βρήκε πετρέλα ια, και έδωσε την ευκαιρία στον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό να μας καθησυχάσει ότι
# όταν με το καλό συσταθεί η επιτροπή που θα εξετάσει το ζήτημα,
# όταν οριστεί η Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη (που χρόνια τώρα μας παρακαλάνε από την Κύπρο)
# όταν με το καλό βρεθεί η εταιρία που θα κερδίσει δις από τα ελληνικά υποθαλάσσια κοιτάσματα,
# όταν γίνουμε Αμπού Ντάμπι, ΔΕΝ θα τα μοιραστούμε με τους Τούρκους.

Αισθάνθηκα μονοφαγάς, αλλά πλούσιος.

Εκδήλωση για τη Θράκη

Ημερομηνία:

29/11/2010 19:00 - 21:00

Τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 19:00 στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα «Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».

Ομιλητές:

Κώστας Καραϊσκος, εκδότης Αντιφωνητή
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας - εκδότης
Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα
και Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής

Συντονιστής:

Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος, Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού

Μέλι & κανέλλα: υγεία & ομορφιά..!

Για να μην πέφτουμε πάντα στα δυσάρεστα...

Για καλύτερη καθημερινότητα…

Ανανέωση, υγεία, ευεξία, ομορφιά…

Κι επειδή η ομορφιά ταιριάζει στις γυναίκες – μια ωραία κυρία από τον ζωγράφο…

Γιάννης Σταύρου, Γυναίκα με καπέλο, λάδι σε καμβά

Οι συμβουλές μας έρχονται από τη Λιάνα Μ.: Ιδιαίτερα χρήσιμες για όλες τις ηλικίες των -αντα…

ΜΕΛΙ & ΚΑΝΕΛΛΑ – ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ!

ΚΑΡΔΙΑΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ:
Κάνετε ένα μείγμα από μέλι και κανέλα σε ψωμί, και να την τρώτε τακτικά για πρόγευμα. Μειώνει τη χοληστερόλη στις αρτηρίες και σώζει τον ασθενή από καρδιακές παθήσεις.

Το μέλι και η κανέλα αναζωογονούν τις αρτηρίες και τις φλέβες.

ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ:
Οι ασθενείς με αρθρίτιδα μπορούν να παίρνουν καθημερινά, πρωί και βράδυ, σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό δύο κουταλιές μέλι και ένα κουταλάκι του γλυκού σκόνη κανέλας.

Εάν λαμβάνεται τακτικά ακόμη και η χρόνια αρθρίτιδα μπορεί να θεραπευτεί.

Διαπιστώθηκε ότι μέσα σε μία εβδομάδα οι 73 ασθενείς από τους 200 ανακουφίσθηκαν από τον πόνο, παίρνοντας πριν από το πρόγευμα ένα μείγμα από μια κουταλιά μέλι και μισή κουταλιά του γλυκού κανέλα. Και μέσα σε ένα μήνα όλοι οι ασθενείς μπορούσαν να περπατήσουν ή να κινηθούν χωρίς πόνο.

ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΚΥΣΤΩΝ:
Πάρτε δύο κουταλιές της σούπας σκόνη κανέλας και ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι σε ένα ποτήρι χλιαρό ποτό. Καταστρέφει τα μικρόβια στην κύστη.

ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ:
Δύο κουταλιές της σούπας μέλι και τρία κουταλάκια του γλυκού κανέλα αναμεμειγμένα σε 16 ουγκιές τσαγιού, που δόθηκαν σε ασθενή, μείωσαν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα κατά 10 τοις εκατό μέσα σε δύο ώρες. Εάν λαμβάνεται τρεις φορές ημερησίως, οποιαδήποτε χρόνια χοληστερόλη θεραπεύεται. Το καθαρό μέλι που λαμβάνεται καθημερινά με την τροφή ρίχνει τα επίπεδά της.

ΣΤΟΜΑΧΙ:

Το μέλι με την κανέλα θεραπεύει τον πόνο στο στομάχι όπως επίσης τα διάφορα έλκη από τη ρίζα. Επίσης ανακουφίζει από τα αέρια του στομάχου.

ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ:
Η καθημερινή χρήση μελιού και κανέλας ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει το σώμα από τα βακτηρίδια και τις προερχόμενες από ιό επιθέσεις.

Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι το μέλι έχει διάφορες βιταμίνες και σίδηρο σε μεγάλα ποσά.
ΔΥΣΠΕΨΙΑ:
Σκόνη κανέλας που ψεκάζεται σε δύο κουταλιές της σούπας μέλι, εάν ληφθούν προ φαγητού, ανακουφίζουν από την οξύτητα και βοηθούν στην χώνεψη και αφομοίωση και του πιο βεβαρημένου γεύματος.

ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ – ΓΡΙΠΗ:
Το μέλι περιέχει ένα φυσικό “συστατικό” που σκοτώνει τα μικρόβια της γρίπης και σώζει τον ασθενή.

Εκείνοι που πάσχουν από τα κοινά ή χρόνια κρυολογήματα να λαμβάνουν μια κουταλιά της σούπας χλιαρό μέλι με 1/4 σκόνη κανέλας, καθημερινά για τρεις μέρες.

ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ:
Τσάι με μέλι και κανέλα, όταν λαμβάνεται τακτικά, καθυστερεί τα γηρατειά. Βράστε τέσσερα κουτάλια μέλι, ένα κουτάλι σκόνη κανέλας σε τρία φλιτζάνια νερό, όπως το τσάι. Πιείτε 1/4 του φλιτζανιού, τρεις έως τέσσερις φορές ημερησίως.

Κρατά το δέρμα φρέσκο και μαλακό, καθυστερεί τα γηρατειά και αυξάνεται η διάρκεια ζωής.

ΣΠΥΡΑΚΙΑ:
Κάνετε μια πάστα από τρία κουτάλια σούπας μέλι και ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα. Εφαρμόστε αυτήν την πάστα στα σπυράκια πριν από τον ύπνο και αφαιρείτε το πρωί με ζεστό νερό. Εάν γίνεται καθημερινά για δύο εβδομάδες, αφαιρεί τα σπυράκια από τη ρίζα.

ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ:
Εφαρμογή μείγματος μελιού και κανέλας σε ίσα μέρη,

θεραπεύει το έκζεμα και όλους τους τύπους μολύνσεων του δέρματος.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ:
Καθημερινά το πρωί μισή ώρα πριν από το πρόγευμα με άδειο στομάχι, καθώς και το βράδυ πριν από τον ύπνο, πίνετε μέλι και κανέλα βρασμένα σε ένα φλιτζάνι νερό.

Εάν λαμβάνεται τακτικά, μειώνει το βάρος ακόμη και του πιο παχύσαρκου προσώπου. Επίσης, η κατανάλωση αυτού του μίγματος τακτικά, δεν επιτρέπει στο λίπος να συσσωρευτεί στο σώμα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ:
Η πρόσφατη έρευνα στην Ιαπωνία και την Αυστραλία έχει αποκαλύψει ότι ο προχωρημένος καρκίνος του στομαχιού και στα κόκαλα έχει θεραπευτεί επιτυχώς. Οι ασθενείς που πάσχουν από αυτά τα είδη καρκίνου πρέπει καθημερινά να παίρνουν ένα κουτάλι σούπας μέλι με ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα για έναν μήνα, τρεις φορές ημερησίως.

ΚΟΥΡΑΣΗ:
Όσοι καταναλώνουν μέλι και κανέλα σε ίσα μέρη, έχουν ταχεία αντίληψη, είναι ζωηροί και ευέλικτοι. Μισή κουταλιά της σούπας μέλι, διαλυμένο σε ένα ποτήρι νερό, με κανέλα, κατά 3 στο μεσημέρι, όταν αρχίζει να μειώνεται η ζωτικότητα του σώματος. Εάν λαμβάνεται καθημερινά, την αυξάνει μέσα σε μία εβδομάδα.

ΚΑΚΗ ΑΝΑΠΝΟΗ:

Το πρώτο πράγμα το πρωί μια γαργάρα με ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι και κανέλα, αναμεμειγμένα σε ζεστό νερό. Κρατά την αναπνοή φρέσκια και καθόλη τη διάρκεια της ημέρας

ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΚΟΗΣ:
Καθημερινά πρωί και βράδυ μέλι και κανέλα σε ίσα μέρη αποκαθιστούν την ακοή .

Η λεηλασία του ελληνικού χώρου...

Η διάλυση και η λεηλασία της χώρας μας δεν οφείλεται μόνο στην οικονομική κρίση...

Μας το έστειλε ο φίλος Γιώργος Λ.

Γκετοποίηση συνοικιών της Αθήνας και τα επακόλουθα

Κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιβεβλημένη ἀπὸ τοὺς λίγους χειριστὲς τῆς δημόσιας ἐπικοινωνίας φοβέρα τῆς κατηγορίας γιὰ ρατσισμό, οἱ Ἕλληνες διστάζουμε ἀκόμα νὰ παραδεχθοῦμε αὐτὸ ποὺ ἡ καγγελάριος τῆς Γερμανίας δήλωσε ξεκάθαρα (ἀλλὰ καὶ ἡ Γερμανικὴ κοινωνία πιστεύει πλέον ἀνοιχτά: http://www.economist.com/node/17469563?story_id=17469563 , ἄρθρο τοῦ Economist τῆς περασμένης ἑβδομάδας), ὅτι δηλαδὴ ἔχει ἀποτύχει τὸ μοντέλο τῆς πολυπολιτισμικότητας. Οἱ θιασώτες τῆς πολυπολιτισμικότητας λοιπὸν ἂς μᾶς ἐξηγήσουν γιατί οἱ κατακλυζόμενες ἀπὸ μετανάστες περιοχὲς συνεχῶς ἐγκαταλείπονται καὶ ὑποβαθμίζονται, ἀφοῦ εἶναι τόσο καλὴ καὶ φυσιολογικὴ ἡ "συγκατοίκηση".

Ἡ λαίλαπα, μὲ τοὺς ἀμείλικτους τωρινοὺς ἀριθμούς, τῆς εἰσβολῆς ὁμάδων ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἀφρικὴ στὴν Εὐρώπη καὶ στὴ θύρα της, τὴν Ἑλλάδα, ὅπου λιμνάζει τὸ μεγαλύτερο ποσοστό τους σήμερα ἐξ αἰτίας τῆς κυβερνητικῆς ἀδιαφορίας, εἶναι γεγονὸς ποὺ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ ὡραιοποιηθεῖ μὲ τὰ συνήθη εὐχολόγια περὶ ἀνάγκης γιὰ ἀνεκτικότητα καὶ συνύπαρξη. Ἡ προβληματικὴ παρουσία κυρίως τῶν Μουσουλμανικῶν κοινοτήτων σὲ πόλεις τῆς Δύσης ὅπου ὑποτίθεται ὅτι ἡ συνύπαρξη εἶχε ἐπιτευχθεῖ πρὸ πολλοῦ μαρτυροῦν πὼς ἡ κουλτούρα τους καὶ ἡ γενικότερη κοσμοαντίληψη ποὺ δομεῖται στὸ θρησκευτικό τους ὑπόβαθρο καὶ ποὺ τοὺς ἀντιπαραθέτει στοὺς ἀπίστους (the "infidels") ὄχι μόνο καθιστᾶ ἀδύνατη τὴν ἀφομοίωση ἀλλὰ καὶ μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ ἀποτρεπτικὴ γιὰ τὴν ἴδια τὴν ἁρμονικὴ συμβίωσή τους μὲ τοὺς κατοίκους μιᾶς Δυτικῆς κοινωνίας.

Σύμφωνα μὲ τὸ ἀναφερθὲν ἄρθρο τὸ ἕνα τέταρτο τῶν Μουσουλμάνων μεταναστῶν ἐφήβων (πρώτης ἢ δεύτερης γενιᾶς) ἔχει ἐχθρικὴ στάση ἀπέναντι στοὺς Χριστιανοὺς καὶ στὴν ἴδια τὴ δημοκρατία· ἐφόσον ὁ ἀριθμὸς τῶν Μουσουλμάνων μεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα ἀνέρχεται σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες, δὲν χρειάζεται πολλὴ φαντασία γιὰ τὴν πρόβλεψη τῶν συνεπειῶν τῆς παραμονῆς αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων στὸν τόπο μας.

Καὶ ἔτσι ἐπανέρχεται ἡ συζήτηση γιὰ τὸ ποιός εἶναι καὶ ποιός δὲν εἶναι Ἕλληνας, συζήτηση ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ περιττὴ καὶ σχολαστικὴ κάτω ἀπὸ ἄλλες συνθῆκες καὶ σὲ ἄλλους καιρούς, ὅμως ὄχi καὶ σήμερα ποὺ ἡ Ἑλλάδα βιώνει τὴν τραγικότητα τοῦ ἐξαναγκασμοῦ τῶν κατoίκων της σὲ "συνύπαρξη" μὲ πολιτιστικὰ δεδομένα ποὺ τοὺς περικυκλώνουν μὲ δυσανάλογους, διαρκῶς αὐξανόμενους ἀριθμοὺς καὶ ποὺ μοιραῖα ἀλλοιώνουν τὴν Ἑλληνικότητα τῆς περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας τοῦ τόπου ὄντας διάφωνα καὶ ἀντίθετα πρὸς αὐτή.

Μαρία Ὑψηλάντη,
Ἐπίκουρος Καθηγήτρια Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας,
Πανεπιστήμιο Κύπρου,
Τ.Θ. 20537, 1678,
Λευκωσία, Κύπρος

Και ξαφνικά η Κύπρος έγινε μεγάλος παίχτης...

Πώς παίζεται το παιχνίδι...

Η Λευκωσία απάντησε «εμείς είμαστε αριστερή κυβέρνηση και κάνουμε κοινωνική πολιτική. Δεν υπάρχει περίπτωση να κόψουμε μισθούς και συντάξεις. Θα μειώσουμε το έλλειμμα, αλλά σε 5 χρόνια»...

Μας το έστειλε ο φίλος Γιώργος Λ.

Γράφει η Κουκίδα

Ποιος το πίστευε. Και ξαφνικά η Κύπρος έγινε μεγάλος παίχτης. Εν μια νυκτί. Η γερμανική πρεσβεία στη Λευκωσία, ενημέρωσε το προεδρικό ότι η Άγγελα Μέρκελ θέλει να επισκεφθεί το νησί.

Αυτό λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Ντιμίτρι Μεντβέντεφ. Με το που κυκλοφόρησε το νέο, ο Σύριος πρόεδρος ειδοποίησε την δική του πρεσβεία να μεταφέρει στον πρόεδρο της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια «ότι επιθυμεί να τον δει πριν την κυρία Μέρκελ».

Προχθές ολοκληρώθηκε και η «έκτακτη» επίσκεψη του Λιβάνιου πρωθυπουργού. Η πλειονότητα των Κυπρίων πολιτών διερωτούνται «τι έγινε και ξαφνικά όλοι αυτοί μας θυμήθηκαν;». Οι πιο υποψιασμένοι ήξεραν.

Το βράδυ της Παρασκευής έσκασε και η βόμβα: Ο κ. Χριστόφιας ειδοποίησε τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν «ότι δεν έχει χρόνο να μεταβεί στην Νέα Υόρκη γιατί πρέπει να παρευρεθεί στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ και αμέσως μετά, θα υποδεχθεί τον Σύριο ομόλογο του, Μπασιάρ Αλ Ασσαντ». Προηγήθηκε επείγουσα πρόσκληση του Κι Μουν προς την κυπριακή κυβέρνηση και την τουρκοκυπριακή ηγεσία για τριμερή συνάντηση, με στόχο την επίλυση του Κυπριακού.

Τριάντα έξι χρόνια τώρα οι Κύπριοι χιλιοπαρακαλούσαν για μια τέτοια πρόσκληση. Και πανηγύριζαν όταν κάποιος έλληνας αξιωματούχος (ανεπίσημα πάντα για να μην. ενοχληθούν οι Τούρκοι) επισκεπτόταν την Λευκωσία. Σπανίως πήγαιναν στο νησί αξιωματούχοι από άλλες χώρες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Και τώρα ο κ. Χριστόφιας δήλωσε ότι είναι πολύ. busy για να δει τον γ.γ. του ΟΗΕ!! Τι μεσολάβησε;;;
Οι γεωτρήσεις έδειξαν πετρέλαιο. Πολύ πετρέλαιο. Στα ανοικτά της Κύπρου με την Συρία, τον Λίβανο και την Αίγυπτο. Μόνο που το μεγαλύτερο μέρος πέφτει εντός της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Ρώσοι, Γερμανοί και λοιποί συνωστίζονται για να εξασφαλίσουν συμφωνίες προς όφελος εταιριών της χώρας τους. Τα οικονομικά συμφέροντα ανέκαθεν υπαγόρευαν την εξωτερική πολιτική. Γι' αυτό και η κ. Μέρκελ δεν δι στάζει να επισκεφθεί την «μικρή» Κύπρο. Ο Δ. Χριστόφιας κατάλαβε που πάει το πράγμα και άνοιξε το παιχνίδι. Θέλετε κομμάτι από την πίτα; Βάλτε πλάτες να κλείσει το Κυπριακό, είπε. Την πρώτη επίσημη πλάτη έβαλε η Ρωσία. Αμέσως τσίμπησε και το Βερολίνο. Η Ουάσινγκτον, που παρακολουθεί τις εξελίξεις με ιδιαίτερη αμηχανία, χτύπησε την πόρτα της Λευκωσίας μέσω του Μπαν Κι Μουν. Μόνο που η Λευκωσία είπε no thanks guys, δεν βιαζόμαστε και άρχισε να στρώνει το χαλί βάζοντας τους δικούς της όρους.

Τα βλέπει αυτά ο Γιώργος;

Έτσι θα μπορούσε να παίζεται το παιχνίδι.Όχι να μοιράζεται το Αιγαίο στα δύο. Ας πάρει κανένα μάθημα από τους «μικρούς».

ΥΓ: Α, και George. Και η Κύπρος είναι υπό επιτήρηση λόγω υψηλού ελλείμματος. Η Κομισιόν έστειλε ραβασάκι ότι «μέσα σε 3 χρόνια πρέπει να μειώσετε το έλλειμμα στο 3%». Η Λευκωσία απάντησε «εμείς είμαστε αριστερή κυβέρνηση και κάνουμε κοινωνική πολιτική. Δεν υπάρχει περίπτωση να κόψουμε μισθούς και συντάξεις. Θα μειώσουμε το έλλειμμα, αλλά σε 5 χρόνια». Και αμέσως ανακοίνωσε έκτακτο επίδομα για όλους ύψους 300 ευρώ. Για να τους σπάσει τα νεύρα. Εκνευρίστηκαν οι Βρυξέλλες που πήγαν να απειλήσουν με κυρώσεις. Για να πάρουν την αποθεωτική απάντηση «εάν μας πιέσετε, θα βάζουμε βέτο σε όποια απόφαση πάει να περάσει η ΕΕ μέχρι την δευτέρα παρουσία». Φοβήθηκαν οι Βρυξέλλες ότι η «κομμουνιστική κυβέρνηση της Κύπρου» δεν το' χει και πολύ να αποφασίσει έξοδο από την ευρωζώνη και σιώπησαν. Βρε, τσαμπουκά οι μικροί!!! Αλήθεια, με τις γεωτρήσεις στο Αιγαίο, τι γίνεται;

Πηγή http://www.topontiki.gr

Πού πέφτει μια χώρα που λεγόταν Ελλάδα;

Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολη ΙΙ, λάδι σε καμβά

Άλλοι ασχολούνται με τις εκλογές κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε πού πέφτει μια χώρα που λεγόταν Ελλάδα κάποτε...

Γιώργου Διονυσόπουλου
(από τη φίλη Λένα Φ. - αναδημοσίευση από το περιοδικό «Επίκαιρα»)

Ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές που έχω ζήσει. Σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκομαι σε ευρωπαϊκό έδαφος...

«...Πως δεν μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν στην Ελλάδα. Τέτοιες σκηνές, τόσο φανατισμό και μίσος συναντά κανείς μόνο στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, όχι σε μία χώρα που είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε. Και στη Γαλλία υπάρχουν μουσουλμάνοι, αλλά τέτοια φαινόμενα όπως αυτά που βίωσα στο μειονοτικό χωριό Θέρμες της Θράκης, δεν θα τα δεις να συμβαίνουν πουθενά μέσα στη γαλλική επικράτεια». Με αυτά τα λόγια περιγράφει, μιλώντας στα «Επίκαιρα» την εξάωρη ομηρία της από φανατικούς μουσουλμάνους της μειονότητας στο χωριό Θέρμες στο νομό Ξάνθης, η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Λιμπερασιόν» και ανταποκρίτρια του γαλλικού κρατικού τηλεοπτικού σταθμού «France 3» στην Αθήνα, Έφη Τσελίκα. Μαζί της και τρία μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου που παρακολουθούσαν αμήχανα και φοβισμένα περισσότερα από 150 άτομα να τους βρίζουν σε μία άγνωστη γι' αυτούς γλώσσα, να τους φτύνουν και να τους προπηλακίζουν, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί. «Για μια στιγμή νόμισαν ότι βρίσκονταν στην Καμπούλ», ανέφερε η κ Τσελίκα, σπεύδοντας να προσθέσει ότι ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα τους που ένιωθαν ένα τόσο μεγάλο πολιτισμικό σοκ.


Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου μήνα όταν και στο πλαίσιο ενός ταξιδιωτικού αφιερώματος, με χορηγία μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το συνεργείο της εκπομπής «Λεωφόρος της Ευρώπης» που μεταδίδεται κάθε εβδομάδα από τον τηλεοπτικό σταθμό «France 3», αποφάσισε να επισκεφθεί τα Πομακοχώρια στον ορεινό όγκο της Ξάνθης, προκειμένου να αναδείξει σε ένα ρεπορτάζ τεσσάρων μόλις λεπτών την πολιτισμική κουλτούρα της περιοχής. Τέσσερα λεπτά που στην πορεία όμως φάνηκαν στο συνεργείο του γαλλικού καναλιού σαν ένας ολόκληρος αιώνας.

Όμηροι του πλήθους

Ένας ολόκληρος μηχανισμός στην ευρύτερη περιοχή, που έχει στηθεί με ευθύνη και του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, κινητοποιήθηκε μέσα σε χρόνο - ρεκόρ, κρατώντας επί έξι συνεχείς ώρες τους Γάλλους σε ομηρία. Εκατοντάδες άνθρωποι ξεφύτρωσαν στην κυριολεξία από το πουθενά εγκλωβίζοντας το τηλεοπτικό συνεργείο μέσα στο αυτοκίνητο που το μετέφερε, απειλώντας ταυτόχρονα με τσεκούρια, μαχαίρια και ρόπαλα, τα μέλη του ότι θα τους «κόψουν τα κεφάλια» και όλα αυτά υπό το. άγρυπνο βλέμμα 10 περίπου ελλήνων αστυνομικών οι οποίοι παρακολουθούσαν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα για να σταματήσουν όλα όσα εξωπραγματικά συνέβαιναν. Δίπλα σε αυτούς, κοινοτάρχες και δημοτικοί σύμβουλοι από τα γύρω χωριά, οι οποίοι είχαν επίσης καταφθάσει μέσα σε διάστημα λίγης μόλις ώρας στις Θέρμες, με την πλειονότητά τους να δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το φανατισμό του πλήθους εναντίον των γάλλων. «Καμία Αρχή, δεν έπαιξε το ρόλο της ως Αρχή. Κανείς δεν επιχείρησε να επιβάλει το νόμο και τη τάξη. Είμασταν στην κυριολεξία στο έλεος του όχλου» τονίζει η κ. Τσελίκα προσθέτοντας ότι για όλο αυτό το διάστημα ένιωθε σαν να βρίσκεται σε μία χώρα «εκτός δικαίου».

Από την πρώτη στιγμή που το γαλλικό τηλεοπτικό συνεργείο έφτασε στις Θέρμες, συνοδευόμενο από τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων Ιμάμ Αχμέτ, ήρθε αντιμέτωπο με μία πρωτόγνωρη εχθρότητα από την πλευρά του τοπικού πληθυσμού. Στο πρώτο μόλις πλάνο που επιχείρησε να τραβήξει το συνεργείο, έκανε την εμφάνισή της, σύμφωνα με την κ. Τσελίκα, «μία μαυροντυμένη γυναίκα ντυμένη με την παραδοσιακή αράβικη φορεσιά που άφηνε ακάλυπτο μόνο το πρόσωπο και ξεκίνησε να μας βρίζει με χυδαία λόγια, λέγοντας ότι εδώ είναι Τουρκία. Σε κλάσματα δευτερολέπτων μαζεύτηκαν γύρω της πάνω από 150 άτομα, τα οποία ξεπετάχτηκαν μέσα από ένα παρακείμενο τζαμί. Απαίτησαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει για να δουν εάν μέσα εμφανίζονταν τα παιδιά του σχολείου που εκείνη την ώρα έπαιζαν στην αυλή του, η οποία όμως δεν ήταν παρά ένας δρόμος όπου περνούσαν συνεχώς αυτοκίνητα. Την ίδια στιγμή μία ομάδα από αυτούς κύκλωσε το αυτοκίνητο του συνεργείου και με απειλές μας ζητούσαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο προκειμένου να προφυλαχτούμε, αφού φοβηθήκαμε ακόμη και για την ίδια μας την ζωή, εξαιτίας του μένους του πλήθους. Μαζί τους κουβαλούσαν τσεκούρια και μαχαίρια οι άνδρες και ρόπαλα οι γυναίκες» σημειώνει η κ. Τσελίκα.

Ο αστυνομικός με το ροζ μπλουζάκι

Η συνέχεια θα έκρυβε όμως ακόμη χειρότερες εκπλήξεις για τα μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου. «Επικοινωνήσαμε με την αστυνομία και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ένας άνδρας ο οποίος φορούσε ένα ροζ μπλουζάκι και μας συστήθηκε ως αστυνομικός, χωρίς όμως να προσφέρει καμία ουσιαστική βοήθεια» τονίζει η ελληνογαλίδα δημοσιογράφος. Λίγη ώρα μετά, σαν να είχαν ειδοποιηθεί από ένα αόρατο τηλεφωνικό κέντρο, στην πλατεία των Θερμών φθάνει, με κάθε είδους μέσο, πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά, Μελίβια, Εχίνο, Κοτύλη, Δημάριο. Το πλήθος πλέον ελέγχεται δύσκολα. Ουρλιάζει και απειλεί να λυντσάρει τα μέλη του τηλεοπτικού συνεργείου του «France 3».

Περισσότερα από 700 άτομα πλέον είχαν μαζευτεί γύρω από τους γάλλους, οι οποίοι από το πουθενά βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν σε ένα σκηνικό που όμοιό του συναντά κανείς στα χωριά και τις πόλεις των Ταλιμπάν. Εν ριπή οφθαλμού στην περιοχή έφτασαν το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι ΤRT, οι υπεύθυνοι των εφημερίδων MILLET και BIRLIK, ο δήμαρχος Μύκης Μεχμέτ Αγγά, ο αντινομάρχης Μεμίς Τουρκές, ο Μουσταφά Τσουκάλ και οι πρόεδροι όλων των γύρω χωριών. «Μας ζήτησαν να βγάλουμε την κασέτα μέσα από την κάμερα και να τους δείξουμε τι είχαμε τραβήξει. Εγώ αρνήθηκα και τους είπα ότι σύμφωνα με την δεοντολογία και τους νόμους του ελληνικού κράτους κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο παρουσία εισαγγελέα ή άλλων θεσμικών παραγόντων του ελληνικού κράτους και σίγουρα όχι υπό καθεστώς βίας και απειλές εναντίον της ζωή μας. Δεν καταλάβαιναν τίποτα. Απειλούσαν ότι εάν δεν τους δίναμε την κασέτα δεν θα μας άφηναν να φύγουμε. Ένας μάλιστα από τους προέδρους που ήταν μαζεμένοι εκεί μου είπε επί λέξει πως έπρεπε να πάμε σε αυτόν πριν κάνουμε το οτιδήποτε, προκειμένου εν συνεχεία εκείνος να υποδείξει σε αυτούς με τους οποίους συνομιλήσαμε τι θα έπρεπε να πουν. Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά σε μία χώρα που θέλει να λέγεται ελεύθερη. Αντιμετωπίζαμε ένα καθεστώς κράτους εν κράτη. Το κλίμα τρόμου δε, ήταν τέτοιο που κάθε φορά που επιχειρούσαμε να βγούμε από το αυτοκίνητο μας, -όπου και όλες αυτές τις ώρες μας είχαν εγκλωβισμένους - προκειμένου να διαπραγματευτούμε μαζί τους μας έλουζαν με βρισιές και μας έφτυναν. Έκαναν σαν δαιμονισμένοι. Μείναμε έξι ώρες εκεί και μας πρόσφεραν ένα ποτήρι νερό μόνο όταν ολοκληρώθηκαν οι σχετικές διαπραγματεύσεις» αναφέρει η κ Τσελίκα.

Οι απεσταλμένοι του τουρκικού Προξενείου

Είναι η στιγμή που στο χωριό κάνει την εμφάνισή του ένας άτυπος μάλλον απεσταλμένος του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, μαζί με έναν δικηγόρο. Ο μεν πρώτος εμφανίζεται να έχει ειδικότητα στις κάμερες, αφού εκτός από την κασέτα ζητάει να ελέγξει και την ίδια την τηλεοπτική κάμερα θεωρώντας ότι μπορεί ενδεχομένως να έχουν καταγραφεί εικόνες στην εσωτερική της μνήμη, όπως και τελικά γίνεται. Η προβολή είναι δημόσια και γίνεται κάτω από τις απειλές και τα ουρλιαχτά του φανατισμένου πλήθους. Από την πλευρά του ο δικηγόρος έχοντας ήδη έτοιμο ένα έγγραφο το οποίο βγάζει μέσα από την τσάντα του, το δείχνει στην κ Τσελίκα και της ζητάει να το υπογράψει. «Νόμιζε ότι δε ξέρω να διαβάζω ελληνικά και είχε γράψει ένα ολόκληρο κατεβατό. Το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα από αυτά που έγραφε. Δεν υπήρχε περίπτωση με τίποτα να βάλω την υπογραφή μου σε κάτι τέτοιο. Πήρα ένα στυλό και έσβησα τα πάντα από ένα σημείο και κάτω. Άφησα μόνο τη φράση ότι στα πλάνα μας δεν είχαμε τραβήξει και δεν επρόκειτο να δείξουμε τα παιδιά του σχολείου» συνεχίζει τη διήγησή της η κ Τσελίκα.

Σαν σκηνή βγαλμένη μέσα από αμερικανική κινηματογραφική ταινία, στο χωριό μιάμιση ώρα περίπου μετά την έναρξη του επεισοδίου έφτασαν περιπολικά οχήματα της αστυνομίας από την Ξάνθη. Η διαδικασία απεγκλωβισμού του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου είχε μόλις ξεκινήσει. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις «απεγκλωβισμού των ομήρων» θα κρατήσουν πάνω από τέσσερις ώρες. Συνοδεία περιπολικών μπρος και πίσω, το αυτοκίνητο που μετέφερε τους γάλλους πήρε το δρόμο της επιστροφής προς τον πολιτισμό. «Έπρεπε να μας είχατε ειδοποιήσει ότι θα ανεβαίνατε να κάνετε ρεπορτάζ στα χωριά που κατοικούν οι μουσουλμάνοι» ήταν η φράση με την οποία υποδέχτηκε την κ. Τσέλικα ο επικεφαλής των αστυνομικών. «Είναι μία ελεύθερη χώρα η Ελλάδα ή όχι; Εφόσον είναι, τότε ο δημοσιογράφος μπορεί και πρέπει να κάνει την δουλειά του οπουδήποτε χωρίς να χρειάζεται γι αυτό άδεια της αστυνομίας» ήταν η απάντηση της ελληνογαλλίδας δημοσιογράφου. Ενδιαφέρον για όσα συνέβησαν στους γάλλους υπηκόους και εξηγήσεις για το θέμα ζήτησε από την ελληνική πλευρά και το γαλλικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες στη Ξάνθη προτίθεται να μεταβεί και ο γάλλος πρόξενος κ. Κριστιάν Τιμονιέ.

Επρόκειτο βεβαίως για ένα περιστατικό το οποίο καταδεικνύει αφενός ότι η κατάσταση στα χωριά που κατοικεί η μουσουλμανική μειονότητα έχει ξεφύγει από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, αφετέρου κάνει σαφές την τεράστια επιρροή που ασκεί στην περιοχή το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής

Το εντυπωσιακό είναι ότι τέτοιου είδους περιστατικά αφορούν μόνο τα ελληνικά ή ξένα τηλεοπτικά συνεργεία που επιχειρούν να τραβήξουν εικόνες από την περιοχή και όχι τα τουρκικά ΜΜΕ που τριγυρνούν συνεχώς στα χωριά της μειονότητας σε Ξάνθη και Κομοτηνή κάνοντας προπαγάνδα και προβάλλοντας την τουρκική γλώσσα και κουλτούρα. Εξάλλου μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σε όλα αυτά τα χωριά τα μόνο κανάλια που «πιάνουν» οι τηλεοπτικοί δέκτες, είναι τα τουρκικά. Να σημειώσουμε ότι στα Πομακοχώρια ένας μεγάλος αριθμός Πομάκων διαφωνεί με τις πρακτικές του τουρκικού προξενείου, ζητώντας να σταματήσει να τους διδάσκεται με το ζόρι στα σχολεία η τουρκική γλώσσα, αφού δεν είναι η γλώσσα τους. Η στάση της Πολιτείας στο συγκεκριμένο αίτημα, είναι ανάλογη με τη στάση που τήρησε η ελληνική αστυνομία στο παραπάνω περιστατικό. Απλά παρακολουθεί «νίπτοντας τα χείρας της».

Και κανείς δεν αντιστέκεται...

Μέρα με τη μέρα τα χάνουμε όλα...

Και κανείς δεν αντιστέκεται...

Προηγήθηκε η κοινωνική και ηθική μας χρεοκοπία - μετά ακολούθησε η οικονομική χρεοκοπία...

Και κανείς δεν αντιστέκεται...

Ή είμαστε λαός αυτοκτόνων ή έτσι μας αρέσει. Δεν είναι τυχαία η πάνδημη ευχή: νάχουμε την υγειά μας. Αλήθεια γιατί νά έχουν την υγειά τους όλοι αυτοί οι μαζάνθρωποι; Τι να την κάνουν;

Ο εξανδραποδισμός των δημοσιογράφων...

Η αδράνεια στην ηθική των ΜΜΕ

Δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η ηθική ανυποληψία των σημερινών ΜΜΕ δεν αποτελεί είδηση. Τουλάχιστον όχι φρέσκια είδηση. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, με διαφορετική διάσταση σε κάθε χώρα ανάλογα με τις ιδιαίτερες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Το θέμα είναι, αν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι και το κοινό είναι σε εγρήγορση, για να την αντιμετωπίσουν ή απλώς επαναπαύονται στην αδράνεια, την παραγωγή και κατανάλωση εύπεπτης « ειδησεογραφικής » τροφής, την απώλεια προσανατολισμού. Και είναι προφανές ότι στις ημέρες μας αυτό κάνουν συνήθως.

Ο Σερζ Χαλιμί, νεόκοπος διευθυντής της εφημερίδας « Le Monde diplomatique » και διάδοχος του Ιγνάσιο Ραμονέ, έδωσε μια διάλεξη προχθές το βράδυ στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων της έκδοσής της στην Ελλάδα. Ο τυνησιακής καταγωγής Γάλλος εμφανίστηκε πραγματιστής, για να μην πούμε απαισιόδοξος.

Από την άλλη πλευρά είναι σαφές ότι, αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον Τύπο δεν κάνουν δημόσια και αυστηρή αυτοκριτική, το μέλλον της δημοσιογραφίας είναι αδιέξοδο. Η διαφήμιση και το κατεστημένο έχουν γίνει το χέρι που δεν μπορούμε να δαγκώσουμε, αλλά πρέπει να φιλάμε για την επιβίωση των Μέσων.

Ο Σερζ Χαλιμί έγινε γνωστός το 1997 χάρη στο βιβλίο του « Οι νέοι σκύλοι-φύλακες », το οποίο εστιάζει στις σχέσεις τηλεαστέρων-μεγαλοδημοσιογράφων και πολιτικών. Περιγράφει πώς μια μικρή ομάδα « μόνιμων τηλεοπτικών καλεσμένων » διαμορφώνει την κοινή γνώμη σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Ένα άλλο προσφιλές του θέμα στο βιβλίο που πούλησε 250.000 αντίτυπα είναι η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία. Το 2000, έγραψε το βιβλίο « Η κοινή γνώμη διαμορφώνεται », μαζί με τον Ντομινίκ Βιντάλ, καταγράφοντας πώς τα γαλλικά ΜΜΕ πήραν απροκάλυπτα το μέρος του ΝΑΤΟ στους πολέμους της πρώην Γιουγκοσλαβίας και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Κοσόβου, χωρίς να διατηρήσουν την επιβεβλημένη κριτική στάση.

Χωρίς περιστροφές

Στην προχθεσινή του ομιλία ο Χαλιμί προσέγγισε το θέμα της σημερινής κατάστασης στον Τύπο χωρίς περιστροφές και ευγένειες αλλά με σαφή παραδείγματα. Η πρώτη του αναφορά αφορούσε βεβαίως την κατάσταση στη χώρα του και τον πρόεδρο Σαρκοζί. Αμέσως μετά τον εκλογικό του θρίαμβο επέλεξε να εορτάσει τη νίκη με μεγαλοεπιχειρηματίες των ΜΜΕ που τον στήριξαν, χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό για την εικόνα της εξάρτησης που θα μπορούσε να παρουσιάσει στο γαλλικό λαό. Στην κυβέρνησή του δύο υπουργοί είναι παντρεμένοι με μεγαλοδημοσιογράφους της γαλλικής τηλεόρασης, ενώ συντάκτες και διευθυντές μεγάλων Μέσων έχουν αναλάβει σύμβουλοι πολιτικών.

Ο εναγκαλισμός πολιτικών και δημοσιογράφων στη Γαλλία ποτέ δεν ήταν πιο στενός. Όλα αυτά στη χώρα όπου ο Σαρτρ ίδρυσε μια από τις ιστορικότερες αριστερές εφημερίδες, τη Λιμπερασιόν η οποία βρίσκεται σήμερα στα χέρια του Ρότσιλντ, ο Καμί έδωσε ένα σαφές περίγραμμα των καθηκόντων ενός δημοσιογράφου και η εσωτερική απειλούμενη αυτονομία των συντακτών στη Μοντ, ήταν πρότυπο για τους δημοσιογράφους σε όλον τον κόσμο.

« Μας έχει βολέψει να μελετάμε αυτήν τη ζοφερή κατάσταση και να μην κάνουμε απολύτως τίποτα », έλεγε χθες ο Χαλιμί, λέγοντας ότι η νέα γενιά δημοσιογράφων γαλουχείται με την αντίληψη ότι το Μέσο στο οποίο εργάζονται δεν είναι ένας φορέας δημοκρατίας και ελευθερίας για την κοινωνία αλλά μια μικρομεσαία επιχείρηση, όπου, όταν πέφτει η κυκλοφορία και η θεαματικότητα, μπορεί να γίνουν περικοπές προσωπικού.

Είναι λοιπόν σαφές ότι όχι μόνο στη Γαλλία -όπου 200 οικογένειες συγκεντρώνουν στα χέρια τους τον πλούτο, τον Τύπο και την εξουσία- αλλά και σε άλλες χώρες, η άνευ όρων παράδοση των δημοσιογράφων στις επιθυμίες των βιομηχάνων του Τύπου είναι ο κανόνας.

Όχι, ότι οι πολιτικοί πάνε πίσω. Ο Χαλιμί έφερε σαν παράδειγμα τον Τόνι Μπλερ κατάλαβε το 1995 ότι, για να έλθουν στην εξουσία οι Εργατικοί, θα έπρεπε να θυσιάσουν ένα κομμάτι της σοσιαλιστικής τους θεώρησης, αλλά και να συμμαχήσουν με τον βαρόνο του Τύπου, Ρούπερτ Μέρντοχ που εκδίδει μεταξύ άλλων τις εφημερίδες « Τάιμς » και « Σαν ».

Έλλειψη αξιοπιστίας

Άλλη μια πικρή διαπίστωση του Χαλιμί είναι ότι ποτέ άλλοτε τα ΜΜΕ δεν εκπροσωπούν τόσο πιστά την άποψη εκείνων που τα διοικούν και όχι του εκλογικού σώματος. « Το 1958 σε κάποια κρίσιμα ευρωπαϊκά θέματα ο γαλλικός Τύπος αντικατόπτριζε τις απόψεις του λαού όπως φάνηκε από δημοσκοπήσεις, έρευνες και εκλογικά αποτελέσματα. Το 2005, το σύνολο των ΜΜΕ στήριζαν το ευρωπαϊκό σύνταγμα, αλλά τελικά οι Γάλλοι το καταψήφισαν σε δημοψήφισμα ».

Το πιο σοκαριστικό όμως κομμάτι της ομιλίας του καινούριου διευθυντή της Monde Diplomatique είναι πως τα οικονομικά συμφέροντα ορίζουν απροκάλυπτα πλέον τη λειτουργία του Τύπου : « Στέκομαι στη φράση του διευθυντή του μεγάλου ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού της Γαλλίας TF1, Πατρίκ Λε Λε που δεν δίστασε να πει δημοσίως “Η δουλειά του καναλιού μας είναι να βοηθάμε τους διαφημιστές να πουλήσουν το προϊόν τους. Πουλάμε στην Coca Cola διαθέσιμο τηλεοπτικό χρόνο στον ανθρώπινο εγκέφαλο” ». Κοντολογίς, όλα τα προγράμματα του σταθμού έχουν ως στόχο να κρατήσουν τον τηλεθεατή στη θέση του (και αρκετά υπνωτισμένο) ώστε να « καταπιεί αμάσητη » τη διαφήμιση του αναψυκτικού και άλλων προϊόντων. « Ζούμε στην εποχή όπου ο μεγαλοβιομήχανος του Τύπου δεν χρειάζεται να δίνει εντολές στους συντάκτες, διότι εκείνοι συμμορφώνονται από μόνοι τους », κατέληξε ο Χαλιμί. Οπωσδήποτε μια διάλεξη για την απολεσθείσα τιμή του Τύπου είναι γεμάτη από παραδείγματα που ήδη γνωρίζουμε. Το κακό όμως είναι ότι κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να μπει σε μια πνευματική αντίσταση.